BOROWSKI MAREK ur.
1946
Marszałek
Sejmu RP
IV kadencji (19.10.2001 – 10.04.2004)
Urodził się 4.01.1946 r. w Warszawie. Ukończył Liceum Ogólnokształcące nr
XIV im. Klementa Gottwalda (obecnie im. Stanisława Staszica) na ul.
Nowowiejskiej w Warszawie.
Studiował na wydziale handlu zagranicznego Szkoły Głównej Planowania i
Statystyki - specjalizacja: międzynarodowe stosunki gospodarcze. Działał w
Związku Młodzieży Socjalistycznej, Zrzeszeniu Studentów Polskich i Akademickim
Związku Sportowym. W latach 1967-68 był prezesem Akademickiego Związku
Sportowego na SGPiS oraz kapitanem uczelnianej reprezentacji siatkówki. W marcu
1968 r. organizował protesty studentów przeciwko policyjnym metodom ówczesnej
władzy, w wyniku czego został usunięty z PZPR i ukarany na uczelni naganą z
ostrzeżeniem. Równocześnie odmówiono mu kontynuowania kariery naukowej na SGPiS
oraz zastosowano sankcje w postaci zakazu pracy w handlu zagranicznym i
wyjazdów zagranicę.
W tej sytuacji po ukończeniu studiów w 1968 r. skorzystał z możliwości
zatrudnienia w Domach Towarowych "Centrum", gdzie zaczynał pracę od
zwykłego sprzedawcy w Domu Towarowym "Junior", a skończył w 1982 r.
jako główny specjalista ds. ekonomicznych.
Następnie w Ministerstwie Rynku Wewnętrznego jako zastępca, a później dyrektor
departamentu ekonomicznego reprezentował resort m.in. w pracach nad reformą
ekonomiczną prowadzonych najpierw przez prof. Władysława Bakę, a później prof.
Zdzisława Sadowskiego.
Od października 1989 r. do lipca 1991 r. wiceminister rynku wewnętrznego w
rządach Tadeusza Mazowieckiego i Jana Krzysztofa Bieleckiego, nadzorujący m.in.
prywatyzację handlu i turystykę. W tym okresie współpracował we wdrażaniu reformy
gospodarczej z zespołem wicepremiera Leszka Balcerowicza.
Od października 1991 r. poseł na Sejm, początkowo członek Komisji Polityki
Gospodarczej, Budżetu i Finansów. Od października 1993 r. do lutego 1994 r.
wiceprezes Rady Ministrów, minister finansów, w latach 1995 - 96 Szef Urzędu
Rady Ministrów, a od lutego 1996 r. do października 2001 r. wicemarszałek
Sejmu.
Przynależność partyjna: 1967-68 i 1975-90 w PZPR, bez funkcji. W 1989 r.
wstąpił do tzw. Ruchu 8 Lipca (reformatorskiej grupy w PZPR). Od 1990 r.
członek - założyciel Socjaldemokracji RP, a po jej rozwiązaniu w 1999 r.
członek SLD.
19.10.2001 na pierwszym posiedzeniu zostaje wybrany Marszałkiem Sejmu IV
kadencji. Funkcję tę sprawował do 20 kwietnia 2004.
30.03.2004 wraz z grupą posłów i senatorów utworzył Klub Parlamentarny
Socjaldemokracja Polska.
W wyborach parlamentarnych w 2005 r. nie uzyskał mandatu poselskiego. W tym
samym roku kandydował także w wyborach prezydenckich (1544642 głosy w I turze).
W 2006 r. ubiegał się o stanowisko Prezydenta Warszawy (159043 głosy). W tych
samych wyborach uzyskał mandat radnego sejmiku mazowieckiego. W wyborach
parlamentarnych w 2007 r. ponownie uzyskał mandat poselski z listy Lewica i
Demokraci. Podczas wyborów do Parlamentu Europejskiego w 2009 r. kandydował z
listy Porozumienie dla Przyszłości - Centrolewica, które nie osiągnęło progu
wyborczego. W wyborach parlamentarnych w 2011 r. uzyskał mandat senatora w
warszawskim okręgu wyborczym, zdobywając ponad 50% wszystkich głosów. Jego
kandydaturę popierały SLD i Platforma Obywatelska. W wyborach parlamentarnych w
2011 r. i w 2015 r. uzyskał mandat senatora w warszawskim okręgu wyborczym.
W 2019 r. został członkiem PO, a w wyborach uzyskał mandat senatora.
Ostatnia aktualizacja: styczeń 2020 .