W 1649 i 1651 wystawił własnym kosztem chorągiew husarską do walk z Kozakami pod Zborowem i Beresteczkiem. Posłował do Siedmiogrodu w 1651. Rzecznik "złotej wolności" szlacheckiej, był przeciwny elekcji vivente rege i innym reformom ustrojowym. Jako marszałek pierwszego zerwanego przez Władysława Sicińskiego sejmu w 1652 uznał legalność zasady liberum veto. Jednakże na sejmiku deputackim w 1656 protestującego Niezabitowskiego usiłowal zmusić do milczenia za pomocą szabli, jako że: "nie może jeden imieniem wszystkich kontradykować". Autor dzieł politycznych i wojskowych, m.in.: Militarium seu axiomatum belli... (1668), zawierającego interesujące koncepcje organizacji życia gospodarczego. Największe jednak uznanie przyniosły mu napisane w języku polskim Przysłowia mów potocznych albo przestrogi: obyczajowe, radne, wojenne (1659).