Podpisał elekcję Stanisława Augusta (1764). Jeden z najznaczniejszych członków stronnictwa patriotycznego, popierał emancypacyjne dążenia mieszczan. Jako sędzia i marszałek Trybunału Koronnego od 1774 słynny z nieposzlakowanej uczciwości (zwano go polskim Arystydesem). Będąc marszałkiem Sejmu Wielkiego pracował nad zbliżeniem stanowisk stronnictwa patriotycznego i królewskiego. Uczestniczył w redagowaniu tekstu Konstytucji 3 Maja. W 1792 potępił publicznie konfederację targowicką i demonstracyjnie złożył urzędy, uprzednio limitując (zawieszając) obrady Sejmu Wielkiego. Kawaler Orderu Orła Białego (1782). W 1807 został prezesem Komisji Rządzącej Księstwa Warszawskiego, a później prezesem senatu Księstwa.