Początkowo przeciwnik Rosji, po wybuchu konfederacji barskiej stanął po stronie króla i zbliżył się do orientacji prorosyjskiej. Jako członek Rady Nieustającej (1774-78) ostro potępił zawłaszczenie przez niektórych magnatów majątków pojezuickich, postulując przekazanie dochodów z nich na cele Komisji Edukacji Narodowej, której członkiem był do 1792. Przeciwny reformom Sejmu Wielkiego i Konstytucji 3 Maja, w obawie przed interwencją rosyjską, przystąpił do konfederacji targowickiej (1792). W czasie insurekcji kościuszkowskiej musiał się ukrywać. Dążył do uzdrowienia polskiego systemu monetarnego i propagował rozwój przemysłu. W swoich dobrach zbudował wiele fabryk, m.in. fajansów w Ćmielowie.