Jako marszałek sejmu konwokacyjnego podpisał elekcję Stanisława Leszczyńskiego, a następnie walczył w obronie monarchy w szeregach konfederacji dzikowskiej. Później pogodził się z Augustem III i był stronnikiem "Familii" Czartoryskich oraz zwolennikiem sojuszu z Rosją. W 1764 na sejmie konwokacyjnym protestował przeciw reformom wojskowym ograniczającym władzę hetmanów. Na sejmie 1766 występował przeciw Komisji Wojskowej Litewskiej (organowi kontrolującemu poczynania hetmanów). Jednocześnie był zwolennikiem zwiększenia liczebności wojska - m.in. na sejmie 1744 wysunął projekt, by co pięćdziesiąty chłop został żołnierzem utrzymywanym przez włościan wolnych od służby. Dlatego też sprzeciwiał się zniesieniu wszystkich podatków z dóbr szlacheckich.