Karierę polityczną i wojskową rozpoczął w końcu XVII w. pod protektoratem Stanisława Szczuki . Sekretarz prywatny Augusta II i jeden z najbliższych współpracowników króla, kawaler Orderu Orła Białego (1709). Jako podskarbi królewski prowadził politykę nastawioną na powiększanie dochodów z ceł królewskich (wydał m.in. uniwersał skarbowy w celu ukrócenia nadużyć). Zwolennik wzmocnienia władzy królewskiej, w walkach z opozycją hetmańską bronił króla i żądał karania obywateli spiskujących z Rosją. Wielekrotny poseł na sejmy od 1718. Będąc marszałkiem zerwanego sejmu przestrzegał, że zrywanie sejmów może prowadzić do upadku Rzeczypospolitej.
W 1733 podpisał elekcję Stanisława Leszczyńskiego, stanął zbrojnie w obronie monarchy, a po kapitulacji Gdańska w 1734 został ujęty przez Rosjan. Nie podporządkował się Augustowi III i od 1736 przebywał na dworze Leszczyńskiego w Luneville w Lotaryngii. Ostatnie lata życia poświęcił działalności społecznej, kulturalnej i kolekcjonerskiej. Jego słynna biblioteka dała początek zbiorom fundacji im. Ossolińskich.