HIERONIM RADZIEJOWSKI, herbu Junosza (1612-1667)
Marszałek sejmu
- zwyczajnego w Warszawie (13.II-27.III.1645)
Starosta Sochaczewski od 1643, podkanclerzy koronny od 1651.
Na sejmiku w Rawie Mazowieckiej w 1647 występował jako trybun szlachecki i rzecznik szlachty niezadowolonej z polityki dworu. Wielokrotny poseł na sejmy. Intrygi przeciwko Janowi Kazimierzowi oraz zdobyte pod Beresteczkiem jego listy do Kozaków, w których otwarcie występował przeciwko dworowi, spowodowały, że król zamierzał pozbawić go urzędu.
Podczas rozwodu z żoną, Elżbietą ze Słuszków Kazanowską, zbrojnie dochodził praw majątkowych (1652). Postawiony przed sąd marszałkowski został skazany na śmierć za zbrodnię obrazy majestatu. Próby kasacji wyroku w Trybunale Piotrkowskim spowodowały pozwanie go przed sąd sejmowy, który utrzymał wyrok w mocy.
Radziejowski zbiegł z kraju i udał się do Szwecji. W 1655, przy boku króla Karola Gustawa, brał udział w najeździe na Polskę. Na sejmie w 1662, w wyniku licznych intryg i nacisków został przywrócony do czci. W 1667 wysłany do Porty Ottomańskiej, zmarł podczas pełnienia misji dyplomatycznej.
Portret Hieronima Radziejowskiego, ok. 1655
- Rytował Jeremiasz Falck
- miedzioryt, 32 x 29,3 cm
- Muzeum Narodowe w Warszawie, nr inw. Gr.Pol. 24196.