Wybitny polityk i działacz sejmowy. Czołowy przywódca antymagnackiego obozu egzekucyjnego. Słynne mowy sejmowe zyskały mu miano "Demonstenesa polskiego". Na sejmie lubelskim w 1569 gorący zwolennik unii z Litwą. Po śmierci Zygmunta Augusta współtwórca artykułów henrykowskich i projektu utworzenia Trybunału Koronnego. Jako arianin domagał się zwołania soboru narodowego pod przewodnictwem monarchy i uczestniczył w przygotowaniu różnowierczej konfederacji warszawskiej. Współpracując z kanclerzem Janem Zamoyskim był rzecznikiem wzmocnienia państwa przez usprawnienie władzy wykonawczej i wymiaru sprawiedliwości. W czasie drugiego bezkrólewia poparł kandydaturę Stefana Batorego.