PREAMBUŁA
     Państwa Amerykańskie, sygnatariusze niniejszej Konwencji, potwierdzając swój zamiar wzmocnienia na swej półkuli, w ramach instytucji demokratycznych, systemu wolności osobistej i sprawiedliwości społecznej opartego na poszanowaniu podstawowych praw człowieka;
     uznając, że podstawowe prawa człowieka nie wypływają z faktu bycia obywatelem danego państwa, lecz opierają się na właściwościach osoby ludzkiej, dla której to przyczyny uzasadniają ochronę międzynarodową w formie konwencji, wzmacniającej lub uzupełniającej ochronę zapewnioną w prawie krajowym państw amerykańskich;
     zważywszy, że te zasady zostały przedstawione w Karcie Organizacji Państw Amerykańskich, w Amerykańskiej Deklaracji Praw i Obowiązków Człowieka i w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, oraz że zostały one potwierdzone i udoskonalone w innych dokumentach międzynarodowych, zarówno o światowym, jak i regionalnym zasięgu;
     powtarzając, że zgodnie z Powszechną Deklaracją Praw Człowieka, ideał wolnych ludzi korzystających z wolności od strachu i niedostatku może być osiągnięty tylko wtedy, gdy zostaną stworzone warunki, w których każdy może korzystać ze swoich praw gospodarczych, socjalnych i kulturalnych, jak również swoich praw obywatelskich i politycznych; oraz
     zważywszy, że Trzecia Specjalna Konferencja Międzyamerykańska (Buenos Aires, 1967) zatwierdziła włączenie do samej Karty Organizacji szerszych standardów w odniesieniu do praw gospodarczych, socjalnych i kulturalnych oraz postanowiła, że międzyamerykańska konwencja praw człowieka powinna określać strukturę, kompetencje i procedurę organów odpowiedzialnych za te sprawy, zgodziły się, co do następującego: