Artykuł 53

Deputowanym i senatorom przysługuje nietykalność, cywilna i karna, w zakresie ich poglądów, wypowiedzi i sposobu głosowania.

§ 1. Deputowani i senatorowie, od chwili uzyskania zaświadczenia o nabyciu mandatu, są sądzeni przez Najwyższy Sąd Federalny.

§ 2. Od chwili uzyskania zaświadczenia o nabyciu mandatu, członkowie Kongresu Narodowego nie mogą zostać uwięzieni, z wyjątkiem ujęcia na gorącym uczynku przestępstwa, w przypadku którego nie jest dopuszczalne zastosowanie poręczenia majątkowego. W takim przypadku akta są przekazywane w ciągu dwudziestu czterech godzin właściwej izbie, która w głosowaniu tajnym większością głosów swoich członków rozstrzyga o aresztowaniu.

§ 3. Po otrzymaniu zawiadomienia o przestępstwie popełnionym przez senatora lub deputowanego po uzyskaniu zaświadczenia o nabyciu mandatu, Najwyższy Sąd Federalny informuje właściwą izbę, która, z inicjatywy partii politycznej mającej swoich przedstawicieli w parlamencie i w wyniku głosowania w obecności większości członków izby, może, do chwili podjęcia ostatecznej decyzji, zawiesić prowadzenie postępowania.

§ 4. Żądanie zawieszenia zostaje poddane rozpatrzeniu przez właściwą izbę, w ciągu czterdziestu pięciu dni od chwili jego przyjęcia przez jej prezydium, przy czym termin ten nie może zostać przedłużony.

§ 5. Zawieszenie postępowania pociąga za sobą zawieszenie biegu przedawnienia na czas trwania mandatu.

§ 6. Deputowani i senatorowie nie mają obowiązku składania zeznań dotyczących informacji otrzymanych lub przekazanych w ramach sprawowania mandatu ani w sprawie osób, od których otrzymali lub którym przekazali informacje.

§ 7. Wcielenie deputowanych i senatorów do Sił Zbrojnych, nawet jeśli są oni wojskowymi i nawet w czasie wojny, wymaga uprzedniej zgody właściwej Izby.

§ 8. Immunitety deputowanych i senatorów pozostają nienaruszone podczas stanu oblężenia i mogą zostać zawieszone jedynie uchwałą przyjętą większością dwóch trzecich członków właściwej izby, w przypadku czynów popełnionych poza obrębem Kongresu, niezgodnych z realizacją wymienionego środka.

Artykuł 54

Deputowani i senatorowie nie mogą:

I - od momentu uzyskania zaświadczenia o nabyciu mandatu:

a) podpisywać umowy ani pozostawać związani umową zawartą z osobą prawną prawa publicznego, organem lokalnym, przedsiębiorstwem publicznym, spółką mieszaną lub przedsiębiorstwem posiadającym koncesję na usługi publiczne, z wyjątkiem przypadku, gdy umowa podlega klauzulom typowym;

b) uzyskiwać lub sprawować płatnego urzędu, funkcji lub stanowiska, w tym także takiego, z którego mogą zostać odwołani ad nutum w jednostkach wymienionych w podpunkcie poprzednim;

II - od momentu objęcia mandatu:

a) być właścicielami, podmiotami dominującymi ani dyrektorami przedsiębiorstw, które korzystają z przywilejów wynikających z umowy z osobą prawną prawa publicznego, ani sprawować w nich funkcji za wynagrodzeniem;

b) piastować funkcje lub stanowiska, z których mogą zostać odwołani ad nutum, w jednostkach wymienionych w punkcie Ia;

c) popierać sprawy, w której interes miałaby którakolwiek z jednostek wymienionych w punkcie Ia;

d) piastować więcej niż jeden urząd lub publiczny mandat wybieralny.

Artykuł 55

Deputowany lub senator traci mandat, jeżeli:

I - złamał którykolwiek z zakazów ustanowionych w artykule poprzednim;

II - jego postępowanie zostało uznane za niezgodne z powagą parlamentu;

III - był nieobecny, podczas każdej z sesji parlamentu, na jednej trzeciej posiedzeń zwykłych izby, do której należy, chyba że otrzymał pozwolenie lub wykonywał misję przez nią autoryzowaną;

IV - utracił prawa polityczne lub jego prawa polityczne zostały zawieszone;

V - taką decyzję podjął Sąd Wyborczy, w przypadkach przewidzianych w niniejszej Konstytucji;

VI - został skazany za przestępstwo prawomocnym wyrokiem sądu.

§ 1. Postępowaniem niezgodnym z powagą parlamentu, oprócz przypadków określonych w regulaminie wewnętrznym, jest nadużywanie prerogatyw przysługujących członkowi Kongresu Narodowego lub przyjmowanie nienależnych korzyści.

§ 2. W przypadkach określonych w pkt I, II i VI, decyzję w sprawie utraty mandatu podejmuje Izba Deputowanych lub Senat Federalny w głosowaniu tajnym, bezwzględną większością głosów, na wniosek właściwego prezydium lub partii politycznej mającej swoich przedstawicieli w Kongresie Narodowym, przy zapewnieniu pełnego prawa do obrony.

§ 3. W przypadkach przewidzianych w pkt III i IV utratę mandatu stwierdza prezydium właściwej Izby, z urzędu lub na wniosek któregokolwiek z jej członków lub partii politycznej mającej swoich przedstawicieli w Kongresie Narodowym, przy zapewnieniu pełnego prawa do obrony.

§ 4. Zrzeczenie się mandatu przez parlamentarzystę, przeciwko któremu prowadzone jest postępowanie mające na celu pozbawienie mandatu lub mogące doprowadzić do jego utraty na zasadach określonych w niniejszym artykule, nie wywołuje skutków do czasu wydania ostatecznego rozstrzygnięcia, o którym mowa w §§ 2 i 3.

Artykuł 56

Nie traci mandatu deputowany lub senator, który:

I - objął urząd ministra stanu, gubernatora terytorium, sekretarza stanu, sekretarza Dystryktu Federalnego lub terytorium, burmistrza stolicy lub szefa tymczasowej misji dyplomatycznej;

II - uzyskał zwolnienie od właściwej izby z powodu choroby lub urlop bezpłatny w celu zajęcia się sprawą indywidualną, pod warunkiem, że w tym ostatnim przypadku okres nieobecności nie przekracza stu dwudziestu dni w ciągu sesji parlamentarnej.

§ 1. Zastępca jest powoływany do objęcia funkcji przewidzianych w niniejszym artykule w razie wakatu lub nieobecności przekraczającej sto dwadzieścia dni.

§ 2. Jeżeli wystąpił wakat i brak jest zastępcy, przeprowadza się wybory w celu obsadzenia mandatu, pod warunkiem że do końca kadencji pozostało ponad piętnaście miesięcy.

§ 3. W przypadku określonym w pkt I, deputowany lub senator może wybrać pobieranie wynagrodzenia z tytułu sprawowania mandatu.