Podsekcja III

Ustawy

Artykuł 61

Inicjatywa w sprawie ustaw uzupełniających i zwykłych przysługuje każdemu członkowi i każdej komisji Izby Deputowanych, Senatu Federalnego lub Kongresu Narodowego, Prezydentowi Republiki, Federalnemu Sądowi Najwyższemu, sądom wyższym, Prokuratorowi Generalnemu Republiki oraz obywatelom, na zasadach i w przypadkach określonych w niniejszej Konstytucji.

§ 1. Prezydentowi Republiki przysługuje wyłączność inicjatywy ustaw, które:

I - ustalają lub zmieniają liczebność sił zbrojnych;

II - dotyczą:

a) tworzenia urzędów, funkcji i stanowisk publicznych w administracji bezpośredniej i organach administracji specjalnej lub zwiększenia odpowiednich wynagrodzeń dla nich;

b) organizacji administracji i sądownictwa, materii daninowych i budżetowych, służb publicznych i personelu administracyjnego terytoriów;

c) urzędników publicznych Unii i terytoriów, ich statusu prawnego, obsadzania stanowisk, trwałości stosunku służbowego i emerytury;

d) organizacji prokuratury i obrony publicznej Unii, a także norm ogólnych dotyczących organizacji prokuratury i obrony publicznej stanów, Dystryktu Federalnego i terytoriów;

e) tworzenia i znoszenia ministerstw i organów administracji publicznej zgodnie z przepisem art. 84 pkt VI;

f) wojskowych sił zbrojnych, ich statusu prawnego, obsadzania stanowisk, awansów, trwałości stosunku służbowego, wynagrodzenia, zwolnienia ze służby i przeniesienia do rezerwy.

§ 2. Inicjatywę ludową można wykonywać, przedstawiając Izbie Deputowanych projekt ustawy podpisany przez co najmniej jeden procent wyborców w skali kraju, zamieszkałych w co najmniej pięciu stanach, i stanowiących nie mniej niż trzy dziesiąte procent wyborców w każdym z nich.

Artykuł 62

W przypadku sprawy ważnej i pilnej Prezydent Republiki może podjąć środki tymczasowe o mocy ustawy, przy czym musi natychmiast przedstawić je Kongresowi Narodowemu.

§ 1. Zakazane jest podejmowanie środków tymczasowych:

I - dotyczących materii związanych z:

a) narodowością, obywatelstwem, prawami politycznymi, partiami politycznymi i prawem wyborczym;

b) prawem karnym, procedurą karną i procedurą cywilną;

c) organizacją władzy sądowniczej i prokuratury, przebiegiem służby i gwarancjami jej członków;

d) planami wieloletnimi, dyrektywami budżetowymi, budżetem i kredytami dodatkowymi i uzupełniającymi, z wyjątkiem przewidzianych w art. 167 § 3;

II - które mają na celu zajęcie lub przejęcie rzeczy, drobnych oszczędności lub jakichkolwiek innych aktywów finansowych;

III - dotyczących materii zarezerwowanych dla ustawy uzupełniającej;

IV - określonych w projekcie ustawy przyjętym przez Kongres Narodowy i oczekującym na sankcję lub weto Prezydenta Republiki.

§ 2. Środek tymczasowy, który pociąga za sobą ustanowienie lub zwiększenie podatków, z wyjątkiem przewidzianych w art. 153 pkt I, II, IV, V i art. 154 pkt II wywołuje skutki w następnym roku budżetowym jedynie wtedy, gdy zostanie przekształcony w ustawę przed ostatnim dniem roku budżetowego, w którym został wydany.

§ 3. Środki tymczasowe tracą moc, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w §§ 11 i 12, od chwili ich przyjęcia, jeżeli nie zostaną przekształcone w ustawę w ciągu sześćdziesięciu dni; okres ten może zostać przedłużony, na zasadach określonych w § 7, jeden raz na taki sam okres; do Kongresu Narodowego należy określenie w drodze dekretu ustawodawczego stosunków prawnych stąd wynikających.

§ 4. Termin, o którym mowa w § 3, liczy się od dnia opublikowania środka tymczasowego, nie biegnie on w okresach, gdy Kongres Narodowy nie obraduje.

§ 5. Rozpatrzenie w każdej z izb Kongresu Narodowego zasadności środka tymczasowego zależy od uprzedniej oceny spełnienia przezeń przesłanek konstytucyjnych.

§ 6. Jeżeli środek tymczasowy nie zostanie poddany ocenie przed upływem czterdziestu pięciu dni od dnia jego opublikowania, zostanie rozpatrzony w trybie pilnym kolejno w każdej z izb Kongresu Narodowego, a rozpatrywanie wszelkich innych spraw z zakresu ustawodawstwa przez daną izbę zostaje zawieszone do czasu zakończenia głosowania.

§ 7. Czas obowiązywania środka tymczasowego jest przedłużany jeden raz na taki sam okres, jeżeli w terminie do sześćdziesięciu dni od chwili jego opublikowania nie zostało zakończone głosowanie w obu izbach Kongresu Narodowego.

§ 8. Głosowanie nad środkiem tymczasowym przeprowadza się najpierw w Izbie Deputowanych.

§ 9. Do komisji mieszanej deputowanych i senatorów należy zbadanie środków tymczasowych i wydanie w tej sprawie opinii, zanim zostaną one rozpatrzone na odrębnych posiedzeniach plenarnych każdej z izb Kongresu Narodowego.

§ 10. Zakazane jest ponowne podjęcie, podczas trwania tej samej sesji parlamentarnej, środka tymczasowego, który został odrzucony lub utracił moc w wyniku upływu terminu.

§ 11. Jeżeli dekret ustawodawczy, o którym mowa w § 3, nie zostanie wydany w ciągu sześćdziesięciu dni od odrzucenia środka tymczasowego lub utraty przez niego mocy, środek ten reguluje nadal istniejące stosunki prawne, wynikające z czynności dokonanych podczas jego obowiązywania.

§ 12. Jeżeli zostanie uchwalony projekt ustawy przekształcającej środek tymczasowy, która zmienia pierwotne brzmienie środka tymczasowego, ten ostatni obowiązuje w całości do chwili udzielenia sankcji projektowi lub zawetowania go.

Artykuł 63

Niedopuszczalne jest zwiększanie wydatków przewidzianych w:

I - projektach wnoszonych z wyłącznej inicjatywy Prezydenta Republiki, z wyjątkiem przewidzianych w przepisie art. 166 §§ 3 i 4;

II - projektach dotyczących organizacji służb administracyjnych Izby Deputowanych, Senatu Federalnego, sądów federalnych i prokuratury.

Artykuł 64

Debatę i głosowanie nad projektami ustaw wnoszonych z inicjatywy Prezydenta Republiki, Federalnego Sądu Najwyższego i sądów wyższych przeprowadza się najpierw w Izbie Deputowanych.

§ 1. Prezydent Republiki może zażądać rozpatrzenia w trybie pilnym wniesionych przez siebie projektów.

§ 2. Jeżeli w przypadku określonym w § 1 Izba Deputowanych i Senat Federalny nie wypowiedzą się, z osobna i kolejno, w ciągu czterdziestu pięciu dni, na temat projektu, rozpatrywanie w danej izbie wszystkich pozostałych spraw z zakresu ustawodawstwa z wyjątkiem spraw, dla których Konstytucja określa termin ich rozpatrzenia, zostaje zawieszone do czasu zakończenia głosowania w tej sprawie.

§ 3. Izba Deputowanych ocenia poprawki wniesione przez Senat Federalny w ciągu dziesięciu dni; w pozostałym zakresie stosuje się paragraf poprzedni.

§ 4. Bieg terminu określonego w § 2 ulega zawieszeniu w okresie, gdy Kongres Narodowy nie obraduje; termin ten nie ma zastosowania do projektów kodeksów.

Artykuł 65

Projekt ustawy przyjęty przez jedną z izb jest rozpatrywany w drugiej, w jednej debacie i w jednym głosowaniu, i zostaje przekazany w celu udzielenia sankcji lub promulgacji, jeżeli dana izba go przyjmie, lub do archiwum, jeżeli zostanie odrzucony.

Paragraf jedyny. Jeżeli do projektu zostaną wprowadzone poprawki, wraca on do izby, która rozpatrywała go jako pierwsza.

Artykuł 66

Izba, w której nastąpiło ostateczne głosowanie, przesyła projekt Prezydentowi Republiki, który, jeżeli projekt przyjmie, udziela mu sankcji.

§ 1. Jeżeli Prezydent Republiki uzna projekt, w całości lub częściowo, za niezgodny z Konstytucją lub sprzeczny z interesem publicznym, wetuje go w całości lub w części, w ciągu piętnastu dni roboczych od dnia otrzymania projektu i przekazuje uzasadnienie weta przewodniczącemu Senatu Federalnego w ciągu czterdziestu ośmiu godzin.

§ 2. Weto częściowe może dotyczyć tylko pełnego tekstu artykułu, paragrafu, punktu lub podpunktu.

§ 3. Po upływie piętnastu dni milczenie Prezydenta Republiki oznacza udzielenie sankcji ustawie.

§ 4. Weto jest rozpatrywane na wspólnym posiedzeniu w ciągu trzydziestu dni od jego otrzymania i może zostać odrzucone jedynie bezwzględną większością głosów członków Izby Deputowanych i Senatu Federalnego w głosowaniu tajnym.

§ 5. Jeżeli weto nie zostanie utrzymane, projekt zostaje przekazany Prezydentowi Republiki w celu promulgacji.

§ 6. Jeżeli termin określony w § 4 upłynie przed rozpatrzeniem weta, weto zostaje włączone do porządku dziennego najbliższego posiedzenia, a rozpatrywanie innych propozycji zostaje zawieszone do czasu przeprowadzenia głosowania końcowego.

§ 7. Jeżeli ustawa nie zostanie promulgowana przez Prezydenta Republiki w ciągu czterdziestu ośmiu godzin w przypadkach, o których mowa w §§ 3 i 5, przewodniczący Senatu promulguje ustawę, a jeżeli ten ostatni też tego nie uczyni w takim samym terminie, ustawę promulguje wiceprzewodniczący Senatu.

Artykuł 67

Materia, która stanowi treść odrzuconego projektu ustawy może stać się przedmiotem nowego projektu podczas tej samej sesji parlamentarnej jedynie na żądanie absolutnej większości członków którejkolwiek z izb Kongresu Narodowego.

Artykuł 68

Ustawy delegowane są wydawane przez Prezydenta Republiki, który zwraca się z wnioskiem do Kongresu Narodowego o udzielenie upoważnienia.

§ 1. Przedmiotem upoważnienia nie mogą być akty należące do wyłącznej kompetencji Kongresu Narodowego, do kompetencji własnych Izby Deputowanych lub Senatu Federalnego, materie zarezerwowane dla ustaw uzupełniających, ani ustawodawstwo dotyczące:

I - organizacji władzy sądowniczej i prokuratury oraz zasad awansowania i gwarancji dla ich członków;

II - narodowości, obywatelstwa, praw indywidualnych, politycznych i wyborczych;

III - planów wieloletnich, dyrektyw budżetowych i budżetu.

§ 2. Upoważnienie dla Prezydenta Republiki udzielane jest w formie uchwały Kongresu Narodowego, która wyszczególnia jego przedmiot i zasady wykonywania.

§ 3. Jeżeli uchwała uzależnia przyjęcie projektu od decyzji Kongresu Narodowego, ten ostatni czyni to w jednym głosowaniu, przy czym zabronione jest wprowadzanie jakichkolwiek poprawek.

Artykuł 69

Ustawy uzupełniające są przyjmowane bezwzględną większością głosów.