Artykuł 84

Do kompetencji własnych Prezydenta Republiki należy:

I - mianowanie i odwoływanie ministrów stanu;

II - zwierzchnie kierownictwo nad administracją federalną, przy pomocy ministrów stanu;

III - inicjowanie postępowania ustawodawczego, na zasadach i w przypadkach określonych w niniejszej Konstytucji;

IV - udzielanie sankcji ustawom, promulgowanie ustaw i przekazywanie ich do ogłoszenia, a także wydawanie dekretów i aktów wykonawczych mających na celu rzetelne wykonanie ustaw;

V - wetowanie projektów ustaw, w części lub w całości;

VI - stanowienie w drodze dekretu o:

a) organizacji i funkcjonowaniu administracji federalnej, w przypadkach, gdy nie pociąga to za sobą zwiększenia wydatków ani utworzenia lub zniesienia organów publicznych;

b) znoszeniu funkcji lub stanowisk publicznych w przypadku ich opróżnienia;

VII - utrzymywanie stosunków z państwami obcymi i przyjmowanie listów uwierzytelniających od ich przedstawicieli;

VIII - zawieranie traktatów, umów i aktów międzynarodowych, wymagających ratyfikacji przez Kongres Narodowy;

IX - zarządzanie stanu obrony i stanu oblężenia;

X - zarządzanie i prowadzenie interwencji federalnej;

XI - przekazywanie orędzia i programu rządowego Kongresowi Narodowemu przy otwarciu sesji parlamentarnej, w celu przedstawienia sytuacji kraju i zwrócenie się o przedsięwzięcie środków, jakie prezydent uzna za konieczne;

XII - darowanie i zmniejszanie kar, po wysłuchaniu, jeżeli jest to konieczne, organów ustanowionych w ustawie;

XIII - sprawowanie najwyższego dowództwa sił zbrojnych, mianowanie dowódców Marynarki Wojennej, Wojsk Lądowych i Powietrznych, nadawanie wyższych stopni oficerskich i obsadzanie stanowisk zarezerwowanych dla osób posiadających te stopnie;

XIV - mianowanie, po uzyskaniu zgody Senatu Federalnego, członków Federalnego Sądu Najwyższego i sądów wyższych, gubernatorów terytoriów, Prokuratora Generalnego Republiki, przewodniczącego i dyrektorów Banku Centralnego i innych urzędników, jeżeli ustawa tak stanowi;

XV - mianowanie, zgodnie z przepisem art. 73, członków Trybunału Obrachunkowego Unii;

XVI - mianowanie sędziów na zasadach określonych w niniejszej Konstytucji oraz Adwokata Generalnego Unii;

XVII - mianowanie członków Rady Republiki, na zasadach określonych w art. 89 pkt VII;

XVIII - zwoływanie Rady Republiki i Rady Obrony Narodowej i przewodniczenie im;

XIX - wypowiadanie wojny w razie obcej agresji, po uzyskaniu zgody Kongresu Narodowego lub pod warunkiem późniejszego zatwierdzenia przez Kongres, jeżeli następuje to w przerwie między sesjami ustawodawczymi, oraz ogłaszanie, na tych samych zasadach, całkowitej lub częściowej mobilizacji;

XX - zawieranie pokoju, za zgodą Kongresu Narodowego lub pod warunkiem późniejszego zatwierdzenia przez Kongres;

XXI - nadawanie odznaczeń i wyróżnień honorowych;

XXII - zezwalanie, w przypadkach przewidzianych w ustawie uzupełniającej, na przemarsz obcych wojsk przez terytorium narodowe lub na ich tymczasowy pobyt;

XXIII - przesyłanie Kongresowi Narodowemu planu wieloletniego i projektów ustawy o dyrektywach budżetowych oraz propozycji budżetu, przewidzianych w niniejszej Konstytucji;

XXIV - przedstawianie Kongresowi Narodowemu, corocznie, w ciągu sześćdziesięciu dni od dnia otwarcia sesji parlamentarnej, rachunków z roku poprzedniego;

XXV - mianowanie na federalne stanowiska publiczne i odwoływanie z nich, na zasadach określonych w ustawie;

XXVI - wydawanie środków tymczasowych o mocy ustawy, na zasadach określonych w art. 62;

XXVII - wykonywanie innych uprawnień przewidzianych w niniejszej Konstytucji.

Paragraf jedyny. Prezydent Republiki może przekazać uprawnienia wymienione w punktach VI, XII i pierwszej części XXV ministrom stanu, Prokuratorowi Generalnemu Republiki lub Adwokatowi Generalnemu Unii, którzy przestrzegają granic określonych w aktach upoważniających.