Artykuł 111

Organami sądownictwa pracy są:

I - Wyższy Sąd Pracy;

II - regionalne sądy pracy;

III - sędziowie pracy.

§ 1. W skład Wyższego Sądu Pracy wchodzi siedemnastu sędziów zawodowych mianowanych dożywotnio, wybieranych spośród Brazylijczyków, którzy ukończyli ponad trzydzieści pięć lat i nie przekroczyli sześćdziesięciu pięciu lat, mianowanych przez Prezydenta Republiki po uzyskaniu zgody Senatu Federalnego, w tym jedenastu spośród sędziów Regionalnych Sądów Pracy, przyjętych do służby w sądownictwie pracy, trzech spośród adwokatów i trzech spośród członków Prokuratury Pracy;

I – [przepis uchylony poprawką do Konstytucji, nr 24 z 1999 r.]

II – [przepis uchylony poprawką do Konstytucji, nr 24 z 1999 r.]

§ 2. Sąd przekazuje Prezydentowi Republiki listy obejmujące trzy razy więcej kandydatów niż stanowisk do obsadzenia, przestrzegając, w przypadku stanowisk przeznaczonych dla adwokatów i członków prokuratury, przepisu art. 94; listy w celu obsadzenia stanowisk przeznaczonych dla zawodowych sędziów sądownictwa pracy są opracowywane przez sędziów zawodowych mianowanych dożywotnio.

§ 3. Ustawa określa kompetencje Wyższego Sądu Pracy.

Artykuł 112

W każdym stanie i w Dystrykcie Federalnym funkcjonuje przynajmniej jeden Regionalny Sąd Pracy; ustawa ustanawia wydziały pracy, przy czym może, w okręgach, w których nie zostaną ustanowione, przekazać ich uprawnienia sędziom prawa²⁴.

Artykuł 113

Ustawa reguluje tworzenie, skład, obsadzanie stanowisk, jurysdykcję, kompetencje, gwarancje i warunki działania organów sądownictwa pracy.

Artykuł 114

Do kompetencji sądownictwa pracy należy prowadzenie postępowania pojednawczego i orzekanie w sporach indywidualnych i zbiorowych między pracownikami a pracodawcami, w tym także osobami prawnymi prawa publicznego zewnętrznego i jednostkami administracji publicznej bezpośredniej i pośredniej gmin, Dystryktu Federalnego, stanów i Unii, oraz, na zasadach określonych w ustawie, rozstrzyganie innych sporów wynikających ze stosunków pracy, a także sporów, wynikających z wykonywania własnych wyroków, w tym również zbiorowych.

§ 1. W przypadku gdy negocjacje zbiorowe nie dają rezultatu, strony mogą wybrać rozjemców.

§ 2. Jeżeli którakolwiek ze stron odmawia negocjacji lub arbitrażu, właściwe związki zawodowe mogą wystąpić do sądu w sprawie sporu zbiorowego; sądownictwo pracy może ustanawiać normy i warunki, przestrzegając przepisów układów pracy i przepisów prawnych zapewniająch minimalną ochronę pracy.

§ 3. Do sądownictwa pracy należy również egzekwowanie, z urzędu, składek na zabezpieczenie społeczne przewidzianych w art. 195 pkt I i II, oraz ich podwyżek przewidzianych przez prawo, wynikających z wydanych wyroków.

Artykuł 115

W skład regionalnych sądów pracy wchodzą sędziowie mianowani przez Prezydenta Republiki, z zachowaniem proporcji ustalonych w art. 111 § 2.

Paragraf jedyny. Sędziami regionalnych sądów pracy są:

I - sędziowie pracy, wybrani zgodnie z regułami awansowania, na przemian z tytułu czasu i przebiegu służby;

II - adwokaci i prokuratorzy pracy, zgodnie z przepisem art. 94;

III – [przepis uchylony poprawką do Konstytucji, nr 24 z 1999 r.]

Artykuł 116

W wydziałach pracy sprawy rozpoznawane są przez jednego sędziego.

Paragraf jedyny. [Przepis uchylony poprawką do Konstytucji, nr 24 z 1999 r.]

Artykuł 117

[Przepis uchylony poprawką do Konstytucji, nr 24 z 1999 r.]