Rozdział II

POLITYKA MIEJSKA

Artykuł 182

Polityka rozwoju miejskiego, prowadzona przez gminne władze publiczne zgodnie z dyrektywami ogólnymi określonymi w ustawie, ma na celu zapewnienie pełnego rozwoju funkcji społecznych miasta i zagwarantowanie dobrobytu jego mieszkańców.

§ 1. Plan przewodni, przyjęty przez Izbę Gminną, obowiązkowy dla miast liczących ponad dwadzieścia tysięcy mieszkańców, jest podstawowym instrumentem polityki rozwoju i powiększania miast.

§ 2. Własność miejska spełnia swoją funkcję społeczną, jeżeli odpowiada podstawowym wymaganiom zagospodarowania miasta, określonym w planie przewodnim.

§ 3. Wywłaszczenie nieruchomości miejskich jest dokonywane za uprzednim i sprawiedliwym odszkodowaniem pieniężnym.

§ 4. Gminna władza publiczna może, na mocy odrębnej ustawy dla strefy objętej planem przewodnim, na zasadach określonych w ustawie federalnej, wymóc od właściciela gruntu miejskiego niezabudowanego, niewystarczająco używanego lub nieużywanego, aby został on właściwie wykorzystany, pod groźbą, kolejno:

I - dokonania obowiązkowej parcelacji lub zabudowy;

II - nałożenia podatku od własności miejskiej zabudowanej i niezabudowanej, którego stawki rosną z upływem czasu;

III - wywłaszczenia za zapłatą w formie obligacji skarbowych, których emisja została uprzednio zatwierdzona przez Senat Federalny, podlegających wykupieniu w terminie nie przekraczającym dziesięciu lat, w równych, kolejnych ratach rocznych, przy zagwarantowaniu rzeczywistej wartości odszkodowania i odsetek ustawowych.

Artykuł 183

Ten, kto posiada jako właściciel grunt miejski do dwustu pięćdziesięciu metrów kwadratowych przez pięć lat, nieprzerwanie i bez niczyjego sprzeciwu, wykorzystując ten obszar jako mieszkanie dla siebie lub swojej rodziny, nabywa go na własność, pod warunkiem, że nie jest właścicielem innej nieruchomości miejskiej lub wiejskiej.

§ 1. Tytuł własności i koncesja na użytkowanie są przyznawane mężczyźnie lub kobiecie, lub obydwojgu, niezależnie od stanu cywilnego.

§ 2. Prawo to nie jest przyznawane temu samemu właścicielowi więcej niż jeden raz.

§ 3. Nieruchomości publiczne nie mogą zostać nabyte przez zasiedzenie.