Rozdział VII
RODZINA, DZIECI, MŁODZIEŻ I OSOBY W PODESZŁYM WIEKU
Artykuł 226
Rodzina, będąca podstawą społeczeństwa, podlega szczególnej ochronie państwa.
§ 1. Małżeństwo ma charakter cywilny; jego zawarcie jest bezpłatne.
§ 2. Małżeństwo religijne wywołuje skutki cywilne na zasadach określonych w ustawie.
§ 3. Dla celów ochrony przez państwo, trwały związek mężczyzny i kobiety jest uważany za jednostkę rodzinną; prawo powinno ułatwiać jego przekształcenie w małżeństwo.
§ 4. Za jednostkę rodzinną uznaje się także wspólnotę utworzoną przez któregokolwiek z rodziców i jego potomków.
§ 5. Prawa i obowiązki związane ze stanem małżeńskim są wykonywane na równi przez mężczyznę i kobietę.
§ 6. Małżeństwo cywilne może zostać rozwiązane przez rozwód, po uprzedniej separacji prawnej trwającej ponad rok w przypadkach określonych w ustawie, lub w przypadku udowodnionej rzeczywistej separacji trwającej od ponad dwóch lat.
§ 7. Planowanie rodziny, oparte na zasadach godności ludzkiej i odpowiedzialnego rodzicielstwa rodziców, jest wolną decyzją małżonków; do państwa należy dostarczanie środków edukacyjnych i naukowych dla realizacji tego prawa; zabroniona jest jakakolwiek forma nacisku ze strony instytucji publicznych lub prywatnych.
§ 8. Państwo zapewnia rodzinie pomoc dla każdego z jej członków i tworzy mechanizmy mające na celu wyeliminowanie przemocy w stosunkach rodzinnych.
Artykuł 227
Obowiązkiem rodziny, społeczeństwa i państwa jest zapewnienie dzieciom i młodzieży, jako absolutnego priorytetu, prawa do życia, zdrowia, wyżywienia, edukacji, wypoczynku, wykształcenia zawodowego, kultury, godności, szacunku, wolności oraz prawa do współżycia w rodzinie i społeczności, a także ich ochrona przed jakąkolwiek formą zaniedbania, dyskryminacji, wyzysku, przemocy, okrucieństwa i ucisku.
§ 1. Państwo wspiera programy całościowej pomocy zdrowotnej dla dzieci i młodzieży, zezwalając na udział jednostek pozarządowych i przestrzegając następujących zasad:
I - przyznanie określonego procentu środków publicznych na wydatki zdrowotne związane z opieką nad matką i dzieckiem;
II - tworzenie programów zapobiegania i wyspecjalizowanej pomocy dla osób upośledzonych fizycznie lub psychicznie oraz dla osób z upośledzeniem zmysłów, a także tworzenie programów integracji społecznej dla młodzieży upośledzonej, poprzez przygotowanie do pracy i do życia w społeczeństwie, oraz ułatwianie dostępu do dóbr i usług zbiorowych poprzez eliminację uprzedzeń i przeszkód architektonicznych.
§ 2. Ustawa określa normy budowy przestrzeni publicznych i budynków użytku publicznego oraz produkcji pojazdów transportu zbiorowego, w celu zagwarantowania dostępu do nich osobom upośledzonym.
§ 3. Prawo do szczególnej ochrony obejmuje następujące aspekty:
I - minimalny wiek przyjęcia do pracy, który wynosi czternaście lat, zgodnie z przepisem art. 7 pkt XXXIII;
II - zagwarantowanie praw z zakresu ubezpieczeń społecznych i praw pracowniczych;
III - zagwarantowanie dostępu pracownika małoletniego do szkoły;
IV - zagwarantowanie pełnej informacji o zarzucanym czynie przestępczym i jego skutkach prawnych, równość w procedurze sądowej i obrona przez uprawnionego obrońcę zawodowego, zgodnie z zasadami określonymi w szczególnym ustawodawstwie opiekuńczym;
V - przestrzeganie zasad krótkoterminowości, wyjątkowości i uwzględniania szczególnego położenia osoby w trakcie rozwoju przy stosowaniu jakiegokolwiek środka pozbawienia wolności;
VI - zachęcanie przez władze publiczne, za pośrednictwem pomocy prawnej, bodźców podatkowych i zasiłków, na zasadach określonych w ustawie, do podejmowania opieki nad osieroconymi lub opuszczonymi dziećmi i młodzieżą.
VII - programy prewencyjne i specjalna opieka dla dzieci i młodzieży uzależnionych od środków odurzających i narkotyków.
§ 4. Ustawa ustanawia surowe kary za wykorzystywanie, przemoc i eksploatację seksualną dzieci i młodzieży.
§ 5. Adopcja jest wspomagana przez władze publiczne na zasadach określonych w ustawie, która ustala przypadki i warunki jej przeprowadzania przez cudzoziemców.
§ 6. Dzieci, urodzone w małżeństwie lub poza nim albo adoptowane, mają takie same prawa oraz możliwości prawne; wszelkie dyskryminujące określenia dotyczące filiacji są zakazane.
§ 7. W zakresie praw dzieci i młodzieży stosuje się przepis art. 204.
Artykuł 228
Osoby poniżej osiemnastu lat nie ponoszą odpowiedzialności karnej, a podlegają normom odrębnego ustawodawstwa.
Artykuł 229
Rodzice mają obowiązek wspomagania, wychowywania i kształcenia dzieci małoletnich, a dzieci pełnoletnie mają obowiązek wspomagania i opieki nad rodzicami w przypadku starości, braku środków do życia lub choroby.
Artykuł 230
Rodzina, społeczeństwo i państwo mają obowiązek opiekować się osobami w podeszłym wieku, zapewniając im udział w życiu społeczności, obronę ich godności i dobrobytu oraz gwarantując prawo do życia.
§ 1. Programy opieki nad osobami w podeszłym wieku są realizowane w miarę możliwości w ich własnych mieszkaniach.
§ 2. Osobom, które ukończyły sześćdziesiąt pięć lat, gwarantuje się bezpłatność miejskiej komunikacji zbiorowej.