KONSTYTUCJA DANII

CZĘŚĆ VIII
§ 71
(1) Wolność osobista jest nienaruszalna. Żaden obywatel duński nie może być w jakikolwiek sposób pozbawiony wolności z powodu przekonań politycznych bądź religijnych, bądź z uwagi na swe pochodzenie.
(2) Pozbawienie wolności nastąpić może tylko na podstawie ustawy.
(3) Każda osoba aresztowana winna być postawiona przed sędzią w ciągu dwudziestu czterech godzin. Jeśli osoba aresztowana nie może być natychmiast uwolniona, sędzia w uzasadnionym nakazie wydanym tak wcześnie, jak to tylko jest możliwe, i nie później niż w ciągu trzech dni, zadecyduje, czy osoba ta ma być osadzona w więzieniu; w przypadkach zaś, gdy może być ona zwolniona za poręczeniem, określi on również charakter i wysokość takiego poręczenia. Od powyższych zasad ustawa może ustanowić odstępstwa w odniesieniu do Grenlandii w zakresie uznanym za niezbędny z uwagi na warunki lokalne.
(4) Orzeczenie wydane przez sędziego może być natychmiast zaskarżone przez zainteresowaną osobę do sądu wyższej instancji.
(5) Niedopuszczalne jest aresztowanie osoby, która popełniła czyn podlegający tylko karze grzywny lub aresztu poprawczego.
(6) Legalność pozbawienia wolności nie orzeczonego w procesie karnym, nie służącego wykonaniu nakazów władzy sądowej i nie przewidzianego przez ustawodawstwo tyczące cudzoziemców, na żądanie osoby pozbawionej wolności lub innej osoby działającej w jej imieniu, podlega rozpatrzeniu przez sądy powszechne lub inny organ sądowy.
(7) Traktowanie osób określone w ustępie 6 pozostaje pod pieczą urzędu ustanowionego przez Folketing, do którego to urzędu osoby te mają prawo się zwracać. § 72
Mieszkanie jest nienaruszalne. Rewizja domowa, zajęcie i kontrola listów oraz innych dokumentów bądź też jakiekolwiek innego rodzaju naruszenie tajemnicy tyczącej korespondencji, łączności telegraficznej i telefonicznej nie może mieć miejsca poza przypadkami wynikającymi z nakazów sądowych i innymi szczególnymi wyjątkami przewidzianymi ustawowo. § 73
(1) Prawo własności jest nienaruszalne. Nikt nie może zostać zmuszony do wyrzeczenia się swej własności, chyba że wymaga tego interes publiczny. Może to nastąpić tylko wówczas, gdy przewiduje to ustawa i za pełnym odszkodowaniem.
(2) W przypadku uchwalenia ustawy dotyczącej wywłaszczenia nieruchomości, jedna trzecia deputowanych do Folketingu w ciągu trzech dni powszednich od jej uchwalenia może zażądać, by ustawa nie została przedłożona w celu uzyskania sankcji królewskiej do czasu przeprowadzenia nowych wyborów do Folketingu i ponownego uchwalenia jej przez nowo wybrany Folketing.
(3) Kwestia legalności każdego aktu wywłaszczenia, jak też wysokości odszkodowania może być przedłożona sądom. Postępowanie dotyczące wysokości odszkodowania może być ustawowo przekazane do właściwości sądów ustanowionych do tego celu. § 74
Wszelkie ograniczenia wolnego i równego dostępu do zawodu nie mające na względzie interesu publicznego podlegają ustawowemu zniesieniu. § 75
(1) W interesie publicznym winny być podjęte wysiłki dla zagwarantowania pracy każdemu zdolnemu do niej obywatelowi na warunkach, które zabezpieczają jego egzystencję.
(2) Każdy, kto nie jest zdolny do utrzymania siebie i osób pozostających pod jego pieczą, ma prawo do otrzymania pomocy społecznej, o ile nikt inny nie ponosi odpowiedzialności za jego i ich utrzymanie, i gdy spełni obowiązki nałożone przez ustawę w tym zakresie. § 76
Wszystkie dzieci w wieku szkolnym korzystają z bezpłatnego nauczania w szkołach podstawowych. Rodzice lub opiekunowie, którzy na własną rękę organizują dla swych dzieci lub podopiecznych nauczanie odpowiadające ogólnym standardom szkoły podstawowej, nie muszą umieszczać swych dzieci lub podopiecznych w szkołach typu publicznego. § 77
Każdy ma prawo do publicznego wyrażania swych poglądów drukiem, słowem oraz na piśmie, z zastrzeżeniem, że ponosi za nie odpowiedzialność prawno-sądową. Cenzura i inne środki prewencyjne nigdy nie mogą być ponownie wprowadzone. § 78
(1) Obywatele mają prawo, bez uprzedniego zezwolenia, swobodnie tworzyć stowarzyszenia dla każdego legalnego celu.
(2) Stowarzyszenia używające przemocy bądź zmierzające do uzyskania swego celu przemocą, podżeganiem do użycia przemocy lub przez podobne karalne oddziaływanie na osoby o odmiennych przekonaniach, zostaną rozwiązane w trybie orzeczenia sądowego.
(3) Żadne stowarzyszenie nie może być rozwiązane mocą decyzji Rządu; stowarzyszenie może być natomiast zawieszone czasowo, o ile niezwłocznie zostaną podjęte czynności zmierzające do jego rozwiązania.
(4) Sprawy dotyczące rozwiązania stowarzyszeń o charakterze politycznym mogą być, bez specjalnego zezwolenia, przedłożone Sądowi Najwyższemu Królestwa.
(5) Ustawa określi skutki prawne rozwiązania stowarzyszenia. § 79
Obywatele mają prawo, bez uprzedniego zezwolenia, swobodnie brać udział w zgromadzeniach o niezbrojnym charakterze. Policja uprawniona jest do obecności na zebraniach publicznych. Zgromadzenia pod gołym niebem mogą zostać zakazane, gdy zachodzi obawa, że mogą one stworzyć zagrożenie dla spokoju publicznego. § 80
W przypadku rozruchów siły zbrojne winny nie podejmować akcji, dopóki nie zostaną zaatakowane, chyba że tłum, trzykrotnie wezwany w imieniu Króla i prawa do rozejścia się, zlekceważy to wezwanie. § 81
Zgodnie z zasadami, jakie ustali ustawa, każdy mężczyzna zdolny do noszenia broni obowiązany jest do osobistego udziału w obronie swego kraju. § 82
Prawo wspólnot samorządowych do samodzielnego kierowania swymi sprawami, pod nadzorem Państwa, określi ustawa. § 83
Wszelkie ustawowe przywileje związane ze szlachectwem, tytułami lub przynależnością stanową podlegają zniesieniu. § 84
Lenna, majoraty, fideikomisy i inne ograniczenia rodzinne dotyczące nieruchomości bądź mienia osobistego nie będą w przyszłości ustanawiane. § 85
Postanowienia § 71, 78 i 79 znajdują zastosowanie do sił zbrojnych tylko przy uwzględnieniu ograniczeń wynikających z przepisów ustaw wojskowych.