Rząd jest władzą wykonawczą Państwa.

Siedzibą Rządu jest Jerozolima.

(a) Rząd składa się z Premiera i ministrów.
(b) Premier sprawuje urząd na podstawie wyboru w wyborach ogólnokrajowych powszechnych, bezpośrednich i równych, przeprowadzanych w głosowaniu tajnym, zgodnie z ustawą o wyborach do Knesetu i o wyborach Premiera.
(c) Ministrowie są powoływani przez Premiera; ich powołanie wymaga zatwierdzenia przez Kneset.
(d) Odrzucenie propozycji Premiera w sprawie składu Rządu jest równoznaczne z uchwaleniem wotum nieufności dla Premiera; w takim przypadku stosuje się postanowienia  artykułu 19 ustęp (b).

Za każdym razem, gdy przeprowadza się wybory do Knesetu, na ten sam dzień zarządza się wybory Premiera, chyba że wybory odbywają się w wyniku protestu wyborczego.

W przypadkach wskazanych w niniejszej Ustawie Zasadniczej przeprowadza się odrębne wybory Premiera, zwane dalej wyborami odrębnymi.
 
 

Prawo głosowania w wyborach Premiera przysługuje osobom posiadającym prawo głosowania w wyborach do Knesetu.

Okres urzędowania Premiera i ministrów pokrywa się z czasem trwania kadencji Knesetu, do którego zostali oni wybrani; w przypadku wyborów odrębnych odpowiada on okresowi pozostałemu do końca kadencji Knesetu, chyba że niniejsza Ustawa Zasadnicza stanowi inaczej.

(a) Na urząd Premiera mogą kandydować osoby, które spełniają następujące warunki:
(1) mają bierne prawo wyborcze do Knesetu i ukończyły 30 lat w dniu zgłoszenia  kandydatury;
(2) zostały umieszczone na pierwszym miejscu na liście kandydatów do Knesetu,  jeżeli wybory Premiera odbywają się razem z wyborami do Knesetu;
(3) są członkami Knesetu, jeżeli przeprowadzane są wybory odrębne.
(b) Ten, kto sprawował urząd Premiera przez siedem kolejnych lat, nie może kandydować na ten urząd w kolejnych wyborach.

(a) Prawo zgłaszania kandydatów na Premiera przysługuje następującym podmiotom:
(1) partii, która zgłosiła listę kandydatów w wyborach do Knesetu, jeżeli jest ona reprezentowana w Knesecie, kończącym kadencję, przez frakcję liczącą co najmniej dziesięciu członków lub przez frakcje, których łączna liczba członków wynosi co najmniej dziesięć;
(2) grupie partii, które zgłosiły listę lub listy kandydatów, jeżeli są one reprezentowane w Knesecie, kończącym kadencję, przez frakcję lub frakcje, których łączna liczba członków wynosi co najmniej dziesięć;
(3) partii, która zgłosiła listę kandydatów w wyborach do Knesetu popartą na   piśmie przez pięćdziesiąt tysięcy osób posiadających prawo wybierania, które  wyraziły wolę poparcia przedstawionego przez nią kandydata.
(b) W wyborach odrębnych kandydat może zostać zgłoszony przez:
(1)  partię reprezentowaną w Knesecie przez frakcję lub frakcje, liczące co najmniej dziesięciu członków lub których łączna liczba członków wynosi co najmniej dziesięć;
(2)  grupę partii reprezentowanych w Knesecie przez frakcję lub frakcje, których  łączna liczba członków wynosi co najmniej dziesięć.

(a) Jeżeli niniejsza Ustawa Zasadnicza stanowi podstawę do przeprowadzenia wyborów odrębnych, wybory te przeprowadza się w ostatni wtorek przypadający w ciągu sześćdziesięciu dni od dnia, w którym wystąpiła przyczyna przeprowadzenia wyborów.
(b) Jeżeli niniejsza Ustawa Zasadnicza stanowi podstawę przeprowadzenia wyborów odrębnych, a dzień wyborów przypadałby w ciągu roku przed dniem wyborów określonym w niniejszej Ustawie Zasadniczej, w Ustawie Zasadniczej o Knesecie lub w ustawie o rozwiązaniu Knesetu, wybory do Knesetu przyspiesza się, tak aby wybory do Knesetu i wybory Premiera odbyły się w  ostatni wtorek przed upływem dziewięćdziesięciu dni od dnia, w którym wystąpiła przyczyna przeprowadzenia tych wyborów; Kneset może jednak głosami większości swoich członków wyznaczyć wcześniejszą datę wyborów w drodze ustawy uchwalonej w ciągu 14 dni od dnia, w którym wystąpiła przyczyna wyborów odrębnych.
(c) Jeżeli niniejsza Ustawa Zasadnicza stanowi podstawę przeprowadzenia wyborów odrębnych, a dzień wyborów przypadałby  w ciągu 120 dni przed dniem wyborów do Knesetu, określonym w niniejszej Ustawie Zasadniczej, w Ustawie Zasadniczej o Knesecie lub w ustawie o rozwiązaniu Knesetu, wybory do Knesetu oraz wybory Premiera odbywają się w pierwotnym terminie.
(d) Postanowienia niniejszego artykułu nie naruszają przepisu artykułu 9A Ustawy Zasadniczej o Knesecie.
 
 

Jeżeli zgodnie z niniejszą Ustawą Zasadniczą dzień wyborów do Knesetu lub wyborów Premiera wypada w dniu wolnym od pracy, dniu poprzedzającym dzień wolny od pracy lub w dniu następującym po dniu wolnym od pracy, wybory przeprowadza się w pierwszy kolejny wtorek, który nie jest dniem wolnym od pracy, dniem poprzedzającym dzień wolny od pracy ani dniem następującym po dniu wolnym od pracy.

(a) W przypadku śmierci kandydata lub w przypadku, gdy z powodów zdrowotnych jest on niezdolny do kandydowania po upływie terminu określonego w ustawie dla zgłaszania kandydatów, wybory do Knesetu i wybory Premiera lub wybory odrębne przesuwa się i przeprowadza we wtorek przypadający cztery tygodnie później. Jednakże śmierć kandydata lub niezdolność do kandydowania powstała przed upływem terminu do zgłaszania kandydatów nie powoduje przesunięcia daty wyborów.
(b) Jeżeli kandydat wycofa swoją kandydaturę przed upływem terminu, o którym mowa w ustępie (a), lub po upływie tego terminu, daty wyborów nie przesuwa się.
(c) Jeżeli osoba, której kandydatura została zgłoszona, wycofa swoją kandydaturę, podmiot, który ją zgłosił, może w terminie dwóch tygodni, nie później jednak niż na 96 godzin przed głosowaniem, zgłosić innego kandydata w to miejsce; jednakże -
(1) jeżeli kandydat został zgłoszony przez frakcję lub frakcje w Knesecie, który kończy kadencję, nowy kandydat jest zgłaszany przez tę frakcję lub frakcje spośród osób uwzględnionych na zgłoszonych przez nie listach kandydatów do Knesetu i w każdym przypadku uważany on jest za pierwszą osobę na liście, z której kandyduje. W wyborach odrębnych nowy kandydat może zostać zgłoszony tylko spośród członków Knesetu;
(2) jeżeli kandydat został zgłoszony przez pięćdziesiąt tysięcy wyborców, nowym kandydatem jest osoba zgłoszona jako druga na liście kandydatów do Knesetu, na czele której stała osoba, która wycofała swoją kandydaturę,  przy czym w przypadku wyborów odrębnych nowym kandydatem może być wyłącznie członek Knesetu.

(a) Na Premiera zostaje wybrany kandydat, który uzyskał ponad połowę głosów ważnych pod warunkiem, że został on również członkiem Knesetu.
(b) Jeżeli żaden z kandydatów nie uzyskał liczby głosów określonej w ustępie (a), przeprowadza się wybory ponowne w pierwszy wtorek przypadający po upływie dwóch tygodni od ogłoszenia wyników pierwszych wyborów; datę wyborów ponownych przeprowadzonych na statkach oraz w izraelskich przedstawicielstwach dyplomatycznych i urzędach konsularnych określa ustawa.
(c) W wyborach ponownych kandydują dwaj kandydaci, którzy uzyskali największą liczbę ważnie oddanych głosów i którzy zostali członkami Knesetu; w wyborach ponownych wybrany zostaje kandydat, który otrzymał największą liczbę głosów ważnych.
(d) W przypadku śmierci jednego z kandydatów przed przeprowadzeniem wyborów ponownych lub w przypadku, gdy jeden z kandydatów nie jest zdolny do wzięcia udziału w wyborach z jakiegokolwiek innego powodu, podmiot, który go zgłosił, może przedstawić innego kandydata w jego miejsce pod warunkiem, że zgłoszenie zostanie dokonane nie później niż na 96 godzin przed wyborami ponownymi, przy czym artykuł 12 ustęp (c) stosuje się odpowiednio. Jeżeli kandydat wycofa swoją kandydaturę, jego miejsce zajmuje kandydat, który w pierwszych wyborach uzyskał kolejną największą liczbę głosów i jest członkiem Knesetu.
(e) Jeżeli jest tylko jeden kandydat w pierwszych wyborach lub w wyborach ponownych, wybory przeprowadza się w formie głosowania za nim lub przeciw niemu; zostaje on wybrany, jeżeli liczba głosów ważnych oddanych za nim przewyższa liczbę głosów ważnych przeciw niemu.
(f) Jeżeli żaden z kandydatów nie został wybrany zgodnie z przepisami niniejszego artykułu, przeprowadza się wybory odrębne.
(g) Wyniki wyborów Premiera ogłasza się w Reszumot w terminie 14 dni od dnia wyborów.
 
 

(a) W terminie 45 dni od ogłoszenia wyników wyborów, osoba wybrana na Premiera występuje w Knesecie, przedstawia ministrów Rządu, ogłasza podział zadań i zasady polityki prowadzonej przez Rząd, po czym Premier i ministrowie obejmują urząd pod warunkiem, że przepisy artykułu 33 ustęp (a) i (b) nie zostały naruszone. Premier i ministrowie składają następnie ślubowanie przed Knesetem zgodnie z rotą określoną w ustępie (c), w najkrótszym możliwym terminie.
(b) Osoba wybrana na Premiera zawiadamia Przewodniczącego Knesetu o swoim zamiarze wystąpienia w Knesecie nie później niż na siedem dni przed upływem terminu określonego w ustępie (a). Jeżeli zawiadomienie nie zostało przekazane podczas sesji Knesetu, Przewodniczący Knesetu zwołuje w tym celu Kneset.
(c) Rota ślubowania składanego przez Premiera jest następująca:
"Ja (nazwisko) zobowiązuję się jako Premier stać na straży Państwa Izrael i jego  praw, sumiennie wypełniać swoje zadania jako Premier i stosować się do  decyzji Knesetu."
Rota ślubowania składanego przez ministrów jest następująca:
"Ja (nazwisko) zobowiązuję się jako członek Rządu stać na straży Państwa  Izrael i jego praw, sumiennie wypełniać swoje zadania jako członek Rządu i  stosować się do decyzji Knesetu."

(a) Jeżeli Rząd nie został utworzony zgodnie z przepisem artykułu 14, przeprowadza się wybory odrębne.
(b) Jeżeli osoba, która została wybrana na Premiera i nie utworzyła Rządu w opisany wyżej sposób, została powtórnie wybrana na Premiera i powtórnie nie utworzyła Rządu, nie może ona zgłosić swojej kandydatury w kolejnych wyborach odrębnych.

(a) Osoba, która nie ma prawa kandydować w wyborach do Knesetu, nie może zostać powołana na ministra; jednakże osoba, która zajmowała stanowisko lub sprawowała funkcje określone w artykule 7 Ustawy Zasadniczej o Knesecie może zostać powołana na ministra pod warunkiem, że zrezygnuje z zajmowanego stanowiska lub sprawowanej funkcji przed powołaniem.
(b) Osoba skazana za przestępstwo z niskich pobudek nie może zostać powołana na ministra przed upływem dziesięciu lat od dnia, w którym ukończyła odbywanie kary.
(c) Członek Knesetu, który wystąpił ze swojej frakcji i nie zrzekł się mandatu członka Knesetu, nie może zostać powołany na ministra w czasie tej samej kadencji Knesetu.
(d) Osoba, która posiada także obywatelstwo innego państwa niż Izrael, nie może zostać powołana na ministra, jeżeli prawo państwa, którego obywatelstwo posiada, umożliwia jej uzyskanie zwolnienia z obywatelstwa, chyba że podjęła wszelkie działania wymagane do uzyskania zwolnienia z obywatelstwa.

(a) Jeżeli zostało zawarte pisemne porozumienie dotyczące wyboru Premiera lub utworzenia Rządu, lub uchwalenia wotum nieufności dla niego albo porozumienie dotyczące wprowadzenia dodatkowych ministrów w skład Rządu lub powołania wiceministra, strony porozumienia mają obowiązek przekazać pełny jego tekst Sekretarzowi Knesetu w ciągu trzech dni od jego podpisania, ale nie później niż na 48 godzin przed dniem wyborów lub 24 godziny przed przedstawieniem Rządu lub głosowaniem nad wotum zaufania. Przy obliczaniu liczby dni i godzin nie uwzględnia się dni wolnych od pracy oraz szabatu. Jeżeli porozumienie zostało zawarte przez grupę osób kandydujących z jednej listy do Knesetu, strony niezwłocznie przekazują kopię porozumienia Sekretarzowi Knesetu.
(b) Sekretarz Knesetu informuje niezwłocznie Kneset o każdym porozumieniu przekazanym mu zgodnie z niniejszym artykułem, a w okresie kampanii wyborczej informuje również o tym przedstawicieli list kandydatów.
(c) Po upływie terminu określonego w ustępie (a) nie może zostać podpisane żadne porozumienie dotyczące spraw wymienionych w tym przepisie, chyba że w danym przypadku wyznaczony został nowy termin, umożliwiający ogłoszenie porozumienia, zgodnie z zasadami określonymi w niniejszym artykule.

(a) Jeżeli ustawa przyznaje prawo odwoływania osób ze stanowiska w Knesecie, Rządzie, służbie cywilnej, przedsiębiorstwie działającym na podstawie ustawy, spółce państwowej lub innej instytucji publicznej, nie może zostać zawarte porozumienie ani zaciągnięte zobowiązanie zapewniające określonej osobie trwałe zajmowanie danego stanowiska.
(b) Nie można ustanawiać żadnych zabezpieczeń ani bezpośrednich, ani pośrednich, w pieniądzu, jego równoważnikach, usługach lub jakichkolwiek innych korzyściach, w celu zapewnienia dotrzymania porozumienia lub zobowiązania określonego w niniejszym artykule, a wszelkie zabezpieczenia tego rodzaju są nieważne.

(a) Kneset może uchwalić wotum nieufności dla Premiera głosami większości swoich członków.
(b) Uchwalenie wotum nieufności uważa się za równoznaczne z decyzją Knesetu o rozwiązaniu się przed upływem kadencji.
 
 

Nieuchwalenie ustawy budżetowej w ciągu trzech miesięcy od początku roku budżetowego uznaje się za równoznaczne z decyzją Knesetu o rozwiązaniu się przed upływem kadencji.

(a) Jeżeli Kneset uchwali wotum nieufności dla Premiera lub nie uchwali ustawy budżetowej, tak jak przewiduje to artykuł 20, a także jeżeli Premier rozwiąże Kneset na podstawie artykułu 22, wybory do Knesetu i wybory Premiera przeprowadza się w ostatni wtorek przypadający przed upływem sześćdziesięciu dni od uchwalenia wotum nieufności lub od upływu terminu określonego w artykule 20.
(b) Artykułów 34 i 35 Ustawy Zasadniczej o Knesecie nie stosuje się do rozwiązania Knesetu zgodnie z artykułami 19 i 20, ani do rozwiązania Knesetu na podstawie artykułu 22; Kneset może jednak określić wcześniejszą datę wyborów w drodze ustawy przyjętej głosami większości swoich członków w ciągu 14 dni od dnia, w którym wystąpiła przyczyna przeprowadzenia wyborów odrębnych.
(c) Jeżeli przyczyna wyborów odrębnych nastąpiła w ciągu stu dwudziestu dni poprzedzających pierwotną datę wyborów, o której mowa w artykule 10 ustęp (c), wybory do Knesetu oraz wybory Premiera przeprowadza się w pierwotnym terminie, bez względu na postanowienia ustępów (a) i (b).
(d)  Przepisy niniejszego artykułu nie naruszają przepisu artykułu 9A Ustawy Zasadniczej o Knesecie.
 
 

(a) Jeżeli Premier stwierdzi, że większość Knesetu znajduje się w opozycji wobec Rządu i że wskutek tego nie jest możliwe skuteczne funkcjonowanie Rządu, może on za zgodą Prezydenta Państwa rozwiązać Kneset zarządzeniem, które podlega opublikowaniu w Reszumot, a wybory przedterminowe przeprowadza się na zasadach określonych w artykule 21.
(b) Premier nie może wykonywać uprawnienia określonego w niniejszym artykule -
(1)  w okresie od początku kadencji Knesetu do czasu utworzenia nowego Rządu;
(2)  w okresie od dnia, w którym Komisja Knesetu podjęła decyzję o wystąpieniu z wnioskiem o złożenie go z urzędu do dnia, w którym Kneset na posiedzeniu plenarnym podejmie decyzję w tej sprawie zgodnie z artykułami 26 i 27.

(a) Premier może, po poinformowaniu Rządu o swojej decyzji, zrzec się urzędu, przedkładając Prezydentowi Państwa pisemne oświadczenie o zrzeczeniu się urzędu; zrzeczenie wywołuje skutki 48 godzin po przedłożeniu Prezydentowi listu informującego o zrzeczeniu, chyba że Premier wycofa swoje oświadczenie przed upływem tego czasu.
(b) Premier, który zrzekł się urzędu, informuje o tym Przewodniczącego Knesetu, a Przewodniczący Knesetu informuje o tym Kneset.
(c) Jeżeli Premier zrzeka się urzędu, przeprowadza się wybory odrębne.
 
 

Jeżeli Premier przestał piastować mandat członka Knesetu, uważa się, że zrzekł się  urzędu.

(a) Postępowanie karne przeciwko Premierowi może zostać wszczęte wyłącznie za zgodą Doradcy Prawnego Rządu¹⁴⁾, a akt oskarżenia może zostać wniesiony wyłącznie przez Doradcę Prawnego Rządu.
(b) Akt oskarżenia przeciw Premierowi jest wnoszony do Sądu Okręgowego w Jerozolimie, który rozpoznaje sprawę w składzie trzech sędziów.
(c) Sąd, skazując Premiera za przestępstwo, rozstrzyga w wyroku, czy przestępstwo zostało  popełnione z niskich pobudek.

(a) Jeżeli Premier został skazany za przestępstwo z niskich pobudek, Kneset może złożyć go z urzędu decyzją przyjętą przez większość członków Knesetu.
(b) Komisja Knesetu podejmuje decyzję w sprawie wystąpienia z wnioskiem o złożenie Premiera z urzędu w terminie 30 dni od uprawomocnienia się wyroku. Komisja Knesetu podejmuje decyzję o wystąpieniu z wnioskiem o złożenie Premiera z urzędu większością członków. Jeżeli Komisja Knesetu wystąpiła z wnioskiem o złożenie Premiera z urzędu, przedstawiony wniosek podlega rozpatrzeniu przez Kneset na posiedzeniu plenarnym. Jeżeli Komisja Knesetu nie podejmie decyzji w sprawie przedstawienia wniosku na posiedzeniu plenarnym w przewidzianym terminie, Przewodniczący Knesetu przedstawia sprawę na posiedzeniu plenarnym Knesetu w najbliższym możliwym terminie.
(c) Żadna decyzja w sprawie złożenia Premiera z urzędu nie może zostać podjęta przez Kneset ani przez Komisję Knesetu, bez uprzedniego umożliwienia Premierowi przedstawienia przed nimi swojego stanowiska.
(d) Jeżeli Kneset podjął decyzję o złożeniu Premiera z urzędu, przeprowadza się wybory odrębne.
(e) Przepisów artykułu 42a i 42b Ustawy Zasadniczej o Knesecie nie stosuje się do Premiera.

(a) Kneset może złożyć Premiera z urzędu w drodze uchwały przyjętej przez co najmniej osiemdziesięciu członków Knesetu.
(b) Wniosek o usunięcie Premiera z urzędu może przedstawić Przewodniczącemu Knesetu co najmniej czterdziestu członków Knesetu; Przewodniczący poddaje wniosek pod obrady na posiedzeniu Komisji Knesetu.
(c) Komisja Knesetu przyjmuje swoje stanowisko w sprawie wniosku i przedstawia je Knesetowi na posiedzeniu plenarnym w terminie trzydziestu dni od dnia wpłynięcia wniosku; jeżeli Komisja Knesetu nie przedstawi swojego stanowiska w tym terminie, Przewodniczący Knesetu przedstawia sprawę na posiedzeniu plenarnym Knesetu w najbliższym możliwym terminie.
(d) Komisja Knesetu ani Kneset nie mogą podjąć decyzji w sprawie złożenia Premiera z urzędu, jeżeli Premierowi nie zapewni się możliwości przedstawienia przed nimi swojego stanowiska.
(e) Jeżeli Kneset podjął decyzję o złożeniu Premiera z urzędu, przeprowadza się wybory odrębne.

W razie śmierci Premiera lub trwałej utraty zdolności do sprawowania urzędu  przeprowadza się wybory odrębne.

(a) W razie śmierci Premiera, jego trwałej niezdolności do sprawowania urzędu lub złożenia go z urzędu, Rząd powierza pełnienie obowiązków Premiera do czasu objęcia urzędu przez nowego Premiera jednemu z ministrów, sprawujących jednocześnie mandat członka Knesetu.
(b) Osoba pełniąca obowiązki Premiera posiada wszystkie uprawnienia Premiera, z wyjątkiem prawa rozwiązania Knesetu.
 
 

(a) Jeżeli Premier wyjechał z kraju, posiedzenia Rządu zwołuje i przewodniczy im minister wyznaczony przez Premiera.
(b) Jeżeli Premier jest czasowo niezdolny do pełnienia swoich obowiązków przez okres, który nie przekracza stu kolejnych dni, zastępuje go minister sprawujący mandat członka Knesetu i wyznaczony przez Premiera; jeżeli osoba zastępująca Premiera nie została wyznaczona lub jest ona niezdolna do wykonywania swoich obowiązków, Rząd wyznacza spośród ministrów będących członkami Knesetu osobę zastępującą Premiera do czasu podjęcia obowiązków przez Premiera lub przez osobę, która została wyznaczona przez Premiera.
(c) Przepis ustępu (a) stosuje się do osoby zastępującej Premiera w czasie pełnienia przez nią obowiązków Premiera.
(d) Jeżeli po upływie stu dni Premier nie podjął swoich obowiązków, uznaje się, że Premier trwale zaprzestał pełnienia swoich obowiązków i stosuje się przepisy artykułów 28 i 29.

(a) Premier, który zrzekł się urzędu lub wobec którego Kneset uchwalił wotum nieufności, sprawuje urząd do czasu objęcia urzędu przez nowo wybranego Premiera.
(b) W razie śmierci Premiera, jego trwałej niezdolności do sprawowania urzędu, zrzeczenia się urzędu, złożenia go z urzędu lub uchwalenia wotum nieufności przez Kneset, ministrowie sprawują urzędy do czasu objęcia urzędu przez nowo wybranego Premiera.

W okresie wyborów do Knesetu i wyborów Premiera oraz wyborów odrębnych, dotychczasowi Premier i ministrowie sprawują urzędy do czasu objęcia urzędu przez Premiera i ministrów nowego Rządu.

(a) Liczba członków Rządu nie może być większa od osiemnastu ani mniejsza od ośmiu.
(b) Co najmniej połowa ministrów musi być członkami Knesetu.
(c) Ministra powołuje się na określony urząd, z tym że minister może być ministrem bez teki.
(d) Premier może jednocześnie pełnić funkcje ministra powołanego na określony urząd.
(e) Premier może powołać dodatkowych ministrów w skład Rządu po jego utworzeniu, z zastrzeżeniem ustępu (a) i (b); objęcie urzędu przez ministra powołanego w ten sposób w skład Rządu następuje z chwilą poinformowania przez Premiera Knesetu o powołaniu ministra. Nowy minister składa niezwłocznie ślubowanie zgodnie z rotą określoną w artykule 14 ustęp (c).
(f) Minister ponosi odpowiedzialność przed Premierem za wypełnianie swoich zadań i ma obowiązek zdawać sprawę Knesetowi ze swojej działalności.
 
 

(a) Minister może zrezygnować z udziału w Rządzie, przedkładając Premierowi list informujący o rezygnacji. Działalność ministra w Rządzie kończy się po upływie 48 godzin od chwili, gdy list informujący o rezygnacji wpłynął do Premiera, chyba że przed upływem tego czasu minister wycofa rezygnację.
(b) Premier może w drodze pisemnego zawiadomienia odwołać ministra ze stanowiska; odwołanie ze stanowiska staje się skuteczne po upływie 48 godzin od przekazania zawiadomienia ministrowi, chyba że Premier wycofa swoją decyzję przed upływem tego okresu.
(c) Kneset może odwołać ministra ze stanowiska decyzją przyjętą przez co najmniej siedemdziesięciu członków; Kneset może rozpatrywać sprawę o odwołanie ministra wyłącznie na wniosek przedstawiony przez większość członków Komisji Knesetu i wyłącznie po zapewnieniu ministrowi możliwości przedstawienia swojego stanowiska na posiedzeniu Komisji Knesetu oraz na posiedzeniu plenarnym Knesetu.
(d) Premier informuje o zakończeniu urzędowania przez ministra zarówno Rząd, jak i Kneset podczas sesji lub w inny sposób.

(a) Jeżeli minister przestał sprawować urząd lub przebywa poza krajem albo jest czasowo niezdolny do sprawowania urzędu, Premier lub minister wyznaczony przez Premiera pełni obowiązki danego ministra do czasu ponownego podjęcia obowiązków przez ministra lub do czasu powołania następcy; Premier informuje Rząd i Przewodniczącego Knesetu o wyznaczeniu osoby tymczasowo pełniącej obowiązki ministra, a Przewodniczący Knesetu informuje o tym Kneset.
(b) Czas zastępowania ministra, który przestał sprawować urząd w przypadkach określonych w ustępie (a), nie może przekroczyć trzech miesięcy; po upływie tego czasu Premier, za zgodą Rządu, może powołać na okres nie dłuższy niż rok członka Knesetu na stanowisko ministra w miejsce ministra, który przestał sprawować urząd, przy czym powołanie nie wymaga zatwierdzenia przez Kneset.

(a) Minister powołany na określony urząd może za zgodą Premiera powołać wiceministra przy danym urzędzie,  przy czym wiceminister musi zostać powołany spośród członków Knesetu; również Premier może powołać wiceministra w opisany sposób; wiceminister podejmuje obowiązki po poinformowaniu Knesetu przez Rząd o jego powołaniu; wiceminister powołany przez Premiera nazywany jest wiceministrem przy urzędzie Premiera; liczba wiceministrów nie może przekroczyć sześciu.
(b) Wiceminister podejmuje działania w Knesecie oraz w ramach urzędu ministra z ramienia członka Rządu, który go powołał, i w zakresie spraw, które zostały mu powierzone.
(c) Członek Knesetu, który wystąpił ze swojej frakcji, nie ustępując z zajmowanego stanowiska po wystąpieniu z frakcji, nie  może zostać powołany na stanowisko wiceministra podczas tej samej kadencji Knesetu.

(a) Wiceminister kończy sprawować urząd w następujących przypadkach:
(1) jeżeli ustąpił ze stanowiska, przedkładając list informujący o ustąpieniu ze stanowiska członkowi Rządu, który go powołał;
(2) jeżeli osoba, która go powołała,  przestała być ministrem lub przestała sprawować urząd ministra, na który została powołana, a jeżeli wiceminister był wiceministrem przy urzędzie Premiera - w przypadku, gdy Premier przestał sprawować urząd;
(3) jeżeli Premier lub minister, który powołał daną osobę, postanowił odwołać wiceministra;
(4) jeżeli wiceminister przestał być członkiem Knesetu.

(a) Premier ma prawo:
1) określać zadania ministrów;
2) zmieniać rozdział zadań między ministrów;
3) przenosić uprawnienia i obowiązki nie określone w ustawie z jednego ministra na innego;
4) przenosić zakres zadań z jednego urzędu na inny;
5) tworzyć poszczególne urzędy rządowe, łączyć je, dzielić, znosić lub ustanawiać nowe urzędy, przy czym ma on obowiązek poinformować o tym Kneset;
6) ustanawiać stałe lub nadzwyczajne komitety rządowe właściwe w określonych sprawach; po utworzeniu komitetu Rząd może podejmować działania poprzez komitet.
(a1) Wewnątrz Rządu działa Komitet Ministerialny do Spraw Bezpieczeństwa Narodowego, w skład którego wchodzą Premier jako przewodniczący, Minister Obrony, Minister Sprawiedliwości, Minister Spraw Zagranicznych; na wniosek         Premiera Rząd może powołać dalszych członków, jednakże liczba członków nie może przekroczyć dziewięciu.
(b) Uprawnienie przyznane przez ustawę określonemu ministrowi może zostać w całości lub w części przekazane przez Premiera innemu ministrowi; decyzja podjęta na podstawie tego przepisu podlega zatwierdzeniu przez Rząd.
(c) Premier kieruje pracami Rządu; tryb działania i zasady głosowania Rządu oraz jego organów określa Premier w formie regulaminu.
(d) Rząd podejmuje decyzje większością głosów; w razie równej liczby głosów Premierowi przysługuje dodatkowy głos.
(e) Rząd posiada stały zespół doradców do spraw bezpieczeństwa narodowego, powoływany i kierowany przez Premiera; Premier może powierzyć zespołowi doradztwo w innych dziedzinach.

Rząd jest upoważniony do działania w imieniu państwa i do podejmowania, zgodnie z ustawami, wszelkich działań, które nie zostały powierzone innym organom.

(a) Z wyjątkiem uprawnień przyznanych na podstawie niniejszej Ustawy Zasadniczej, uprawnienia przyznane Rządowi przez prawo mogą zostać przekazane jednemu z ministrów.
(b) Uprawnienia przyznane ministrowi przez ustawę, a także uprawnienia przyznane mu na podstawie przepisu artykułu 39 ustęp (b), z wyjątkiem uprawnienia do wydawania rozporządzeń, mogą zostać przekazane w całości lub w części albo pod określonymi warunkami urzędnikom państwowym.
(c) Uprawnienia przekazane ministrowi przez Rząd, z wyjątkiem uprawnienia do wydawania rozporządzeń, mogą zostać przekazane w całości lub w części albo pod określonymi warunkami urzędnikom państwowym, jeżeli Rząd upoważnił do tego ministra.
(d) W niniejszym artykule oraz w artykule 39 ustęp (b)
(1) przez uprawnienia przyznane rządowi lub ministrowi rozumie się również obowiązki;
(2) przez ministra rozumie się również Premiera.
(e) Przepisy  niniejszego artykułu stosuje się, jeżeli odmienne założenie nie wynika z ustawy, która przyznaje uprawnienie lub nakłada obowiązek.

Minister, w tym również Premier, któremu powierzono wykonanie ustawy, może przejąć wszelkie uprawnienia przyznane przez ustawę urzędnikowi państwowemu, z wyjątkiem uprawnień o charakterze sądowniczym, pod warunkiem, że odmienne założenie nie wynika z ustawy; minister może działać w opisany sposób w określonej sprawie lub przez określony czas.

Premier, ministrowie i wiceministrowie wykonują swoje obowiązki w dobrej wierze i mogą podejmować działalność gospodarczą lub publiczną wyłącznie w zakresie i zgodnie z zasadami określonymi przez Rząd.

(a) Obrady i decyzje Rządu oraz komitetów rządowych dotyczące niżej wymienionych spraw są tajne, a ich ujawnienie lub publikacja są zakazane; tymi sprawami są:
(1) bezpieczeństwo Państwa,
(2) stosunki zagraniczne Państwa,
(3) sprawy, wymienione w zarządzeniu wydanym w celu wykonania niniejszego przepisu, co do których Rząd uznaje, że tajność ma istotne znaczenie dla Państwa;
(4) sprawa, którą Rząd postanowił zachować w tajemnicy, z tym że zakaz ujawniania i publikowania informacji o danej sprawie może zostać nałożony wyłącznie na osoby, które wiedzą o tej decyzji .
(b) Przepisu ustępu (a) nie stosuje się do spraw, w przypadku których Rząd, Premier lub osoby upoważnione przez Rząd lub Premiera zezwolili na publikację informacji, a także do spraw, w przypadku których publikacja informacji jest nakazana przez prawo.

Wynagrodzenie Premiera, ministrów i wiceministrów oraz inne świadczenia wypłacane podczas sprawowania urzędu lub po zakończeniu sprawowania urzędu wymienionym osobom, a także po ich śmierci - ich najbliższym krewnym, określa ustawa albo decyzja Knesetu lub komisji powołanej w tym celu przez Kneset.

Rząd, na wniosek Premiera, powołuje sekretarza Rządu i określa jego zadania.

(a) Premier oraz ministrowie, którym powierzone zostało wykonanie ustawy, mają prawo wydawania rozporządzeń w celu jej wykonania.
(b) Ustawa może upoważnić Premiera lub ministra do wydania rozporządzenia w sprawach określonych w upoważnieniu.

(a) Rozporządzenia wydane przez Premiera lub ministra ustanawiające sankcje karne za ich naruszenie nie mogą wejść w życie, jeżeli nie zostały zatwierdzone przed ich ogłoszeniem przez komisję Knesetu właściwą w sprawach, których dotyczą; jeżeli komisja nie podejmie decyzji o zatwierdzeniu lub odrzuceniu rozporządzenia w terminie 30 dni od jego przedłożenia, uznaje się, że rozporządzenie zostało zatwierdzone.
(b) Żadne postanowienie niniejszego artykułu nie narusza przepisów Ustawy Zasadniczej lub innej ustawy dotyczących rozporządzeń.

(a) Jeżeli Kneset stwierdzi, że państwo znajduje się w stanie zagrożenia, może on, z własnej inicjatywy lub na wniosek Rządu, ogłosić, że istnieje stan zagrożenia państwa.
(b) Akt ogłoszenia stanu zagrożenia państwa obowiązuje przez czas w nim określony, ale nie dłużej niż przez jeden rok; Kneset może ponownie ogłosić stan zagrożenia państwa w sposób wyżej określony.
(c) Stan zagrożenia państwa może zostać ogłoszony przez Rząd, jeżeli Rząd stwierdzi, że istnieje stan zagrożenia państwa i że sytuacja wymaga niezwłocznego ogłoszenia stanu zagrożenia państwa, zanim możliwe będzie zebranie się Knesetu na posiedzenie. Akt ogłoszenia traci moc obowiązującą po upływie siedmiu dni od jego wydania, jeżeli nie został wcześniej zatwierdzony lub uchylony przez Kneset decyzją przyjętą przez większość członków Knesetu; jeżeli Kneset nie zbierze się na posiedzenie, Rząd może ponownie ogłosić stan zagrożenia państwa na podstawie niniejszego ustępu.
(d) Akt ogłoszenia stanu zagrożenia państwa wydany przez Kneset lub przez Rząd jest publikowany w Reszumot; jeżeli jego opublikowanie w Reszumot nie jest możliwe, akt ten publikuje się w inny stosowny sposób, a informacja o tym musi zostać opublikowana w Reszumot w najkrótszym możliwym terminie.
(e) Kneset może w każdej chwili uchylić akt ogłoszenia stanu zagrożenia państwa; informacja o uchyleniu publikowana jest w Reszumot.

(a) W czasie stanu zagrożenia państwa Rząd może wydawać rozporządzenia nadzwyczajne w celu zapewnienia obrony Państwa, bezpieczeństwa publicznego oraz zaopatrzenia i funkcjonowania podstawowych służb; rozporządzenia nadzwyczajne są przedstawiane Komisji Spraw Zagranicznych i Bezpieczeństwa w najkrótszym możliwym terminie po ich wydaniu.
(b) Jeżeli Premier uzna, że zwołanie Knesetu nie jest możliwe, a zachodzi bezpośrednia i nagląca potrzeba wydania rozporządzenia nadzwyczajnego, może on wydać rozporządzenie nadzwyczajne lub upoważnić do tego ministra.
(c) Rozporządzenia nadzwyczajne mogą zmieniać ustawy, czasowo zawieszać ich stosowanie  lub określać warunki ich stosowania, mogą również nakładać lub powiększać podatki, lub inne obowiązkowe świadczenia, chyba że ustawa stanowi inaczej.
(d) Rozporządzenia nadzwyczajne nie mogą zamykać drogi sądowej, nakładać kar z mocą wsteczną, ani zezwalać na naruszenia godności ludzkiej.
(e) Stanowienie rozporządzeń nadzwyczajnych, podejmowanie na ich podstawie działań i środków oraz wykonywanie uprawnień są dopuszczalne wyłącznie w zakresie uzasadnionym stanem zagrożenia państwa.
(f) Rozporządzenia nadzwyczajne tracą moc obowiązującą po upływie trzech miesięcy od ich wydania, chyba że okres ich obowiązywania został przedłużony ustawą albo że zostały one uchylone przez Kneset w drodze ustawy lub na podstawie decyzji przyjętej przez większość członków Knesetu.
(g) Rozporządzenia nadzwyczajne wchodzą w życie z dniem ich ogłoszenia w Reszumot; jeżeli ich ogłoszenie w Reszumot nie jest możliwe, podejmuje się inne odpowiednie środki w celu ich ogłoszenia, muszą one jednak zostać ogłoszone w Reszumot najszybciej jak to jest możliwe
(h) Jeżeli stan zagrożenia państwa zakończył się, wydane rozporządzenia  zachowują moc przez czas wyżej określony, jednakże nie dłużej niż przez sześćdziesiąt dni od zakończenia stanu nadzwyczajnego; rozporządzenia nadzwyczajne, których czas obowiązywania został przedłużony ustawą, zachowują moc obowiązującą.

(a) Państwo może rozpocząć wojnę wyłącznie na podstawie decyzji Rządu.
(b) Żadne z postanowień niniejszego artykułu nie może stać na przeszkodzie podjęcia kroków militarnych niezbędnych dla obrony Państwa i bezpieczeństwa publicznego.
(c) Informacja o decyzji Rządu o rozpoczęciu wojny, na podstawie ustępu (a), jest przedstawiana Komisji Knesetu do Spraw Zagranicznych i Bezpieczeństwa, najszybciej jak to jest możliwe; ponadto Premier informuje Kneset na posiedzeniu plenarnym o rozpoczęciu wojny najszybciej jak jest to możliwe; informacja o działaniach militarnych określonych w ustępie (b) przekazywana jest Komisji Knesetu do Spraw Zagranicznych i Bezpieczeństwa,  najszybciej jak jest to możliwe.

(a) Rząd udziela Knesetowi i jego komisjom informacji na ich żądanie i udziela im pomocy w zakresie wykonywania ich zadań; specjalne regulacje zostaną ustanowione ustawą w celu ochrony informacji niejawnych, jeżeli wymaga tego ochrona bezpieczeństwa Państwa, stosunków międzynarodowych lub międzynarodowych więzi handlowych albo ochrona uprawnień przyznanych przez ustawę.
(b) Kneset, na wniosek co najmniej czterdziestu członków, może odbyć posiedzenie z udziałem Premiera poświęcone określonej sprawie; wnioski takie nie mogą być składane częściej niż raz w miesiącu.
(c) Kneset może zażądać od ministra obecności na swoim posiedzeniu; podobne uprawnienie ma każda z komisji Knesetu w zakresie swoich zadań.
(d) Każda komisja Knesetu może, w zakresie wykonywania swoich zadań, pod kontrolą właściwego ministra i za jego wiedzą, żądać stawiennictwa urzędnika państwowego lub innej osoby określonej w ustawie.
(e) Premier i ministrowie mogą zabierać głos na posiedzeniach Knesetu i jego komisji.
(f) Sprawy szczegółowe związane z wykonaniem niniejszego artykułu mogą zostać uregulowane w ustawie lub w regulaminie Knesetu.
 
 

Bez względu na przepisy innych ustaw, rozporządzenia nadzwyczajne nie mogą zmieniać niniejszej Ustawy Zasadniczej, czasowo jej zawieszać, ani określać warunków jej stosowania.

(a) Rząd informuje Kneset o następujących sprawach:
(1)  o powołaniu osoby zastępującej Premiera lub powołaniu Premiera;
(2)  o złożeniu urzędu lub śmierci Premiera;
(3)  o rezygnacji lub śmierci ministra;
(4)  o przekazaniu uprawnień jednego urzędu innemu urzędowi;
(5)  o zakończeniu sprawowania urzędu przez wiceministra.
(b) Informacja przekazywana jest Knesetowi podczas posiedzenia, a jeżeli Kneset nie obraduje - Przewodniczącemu Knesetu, który przekazuje informację członkom Knesetu.

(a) Kneset ogłasza w Reszumot informację:
(1)  o uchwaleniu przez Kneset wotum nieufności dla Premiera;
(2)  o złożeniu Premiera z urzędu;
(3)  o odwołaniu ministra przez Kneset;
(4)  o zgodzie Knesetu udzielonej na podstawie artykułu 39 ustęp (b);
(5)  o decyzji podjętej na podstawie artykułu 45.
(6)  o nieuchwaleniu ustawy budżetowej, w przypadku określonym w artykule 20.
(b) Rząd ogłasza w Reszumot informację:
(1)  o przedstawieniu Rządu Knesetowi, ministrach wchodzących w skład Rządu i rozdziale zadań między nimi;
(2)  o powołaniu dodatkowego ministra w skład Rządu;
(3)  o przejęciu uprawnień na podstawie artykułu 42;
(4)  o decyzjach Premiera podjętych na podstawie artykułu 39 ustęp (a) punkt 1) do 5);
(5)  o powołaniu i odwołaniu wiceministra;
(6)  o powołaniu Sekretarza Rządu;
(7)  o odwołaniu ministra przez Premiera.
 
 

(a) Niniejsza Ustawa Zasadnicza może zostać zmieniona wyłącznie głosami większości członków Knesetu; jednakże przepis, który stanowi, że dana decyzja Knesetu wymaga przyjęcia przez określoną liczbę jego członków, może zostać zmieniony wyłącznie przez identyczną liczbę jego członków; większość określona w niniejszym artykule jest wymagana przy podejmowaniu decyzji przez Kneset w pierwszym, drugim i trzecim czytaniu; w niniejszym artykule przez "zmianę" rozumie się zarówno zmianę wyraźną, jak i zmianę dorozumianą.
(b) Przepisów niniejszego artykułu nie stosuje się do artykułów 57-63.
 
 

[Art. 57 wprowadza poprawki do Ustawy Zasadniczej o Knesecie. Poprawki te zostały uwzględnione w tekście ustawy]

[Art. 58 wprowadza poprawki do Ustawy Zasadniczej o Gospodarce Finansowej Państwa. Poprawki te zostały uwględnione w tekście ustawy]

W dziale 2 rozdział 3 Dekretu o dowodach (nowa wersja) z roku 5731-1971 przed artykułem 20 dodaje się:
"Artykuł 19 A Dowody działań Rządu
(a) Dokument wydany przez Rząd jest podpisywany przez Premiera lub przez ministra upoważnionego przez Premiera albo przez Sekretarza Rządu.
(b) Pisemne oświadczenie wydane przez Sekretarza Rządu stwierdzające, że Rząd podjął określone działanie stanowi dowód, że działanie to zostało podjęte, tak jak stwierdzono to w oświadczeniu."

Traci moc Ustawa Zasadnicza o Rządzie [z 1968 r.].
 
 

(a) Przepisy niniejszej Ustawy Zasadniczej stosuje się do wyborów Premiera i do utworzenia Rządu począwszy od wyborów do Knesetu czternastej kadencji.
(b) Z zastrzeżeniem przepisu ust. (a), niniejsza Ustawa Zasadnicza wchodzi w życie w pierwszym dniu urzędowania Premiera wybranego zgodnie z przepisem ust. (a).

(a) Uznaje się, że z dniem wejścia w życie niniejszej Ustawy Zasadniczej został wprowadzony stan nadzwyczajny na podstawie artykułu 49 ustęp (a) niniejszej Ustawy Zasadniczej.
(b) Tak długo, jak istnieje stan zagrożenia państwa wprowadzony ustępem (a), zachowują moc obowiązującą wszelkie ustawy zawierające przepis uzależniający ich obowiązywanie od trwania stanu zagrożenia państwa ogłoszonego na podstawie artykułu 9 Dekretu o prawie i administracji z roku 5708-1948.
(c) Ilekroć w ustawach jest mowa o stanie zagrożenia państwa, ogłoszonym na podstawie artykułu 9 Dekretu o prawie i administracji z roku 5708-1948, rozumie się przez to stan zagrożenia państwa ogłoszony na podstawie artykułu 49 niniejszej Ustawy Zasadniczej.

Niniejsza ustawa wchodzi w życie 30 dni po jej uchwaleniu.