(a) Władzę sądowniczą sprawują następujące sądy:
1) Sąd Najwyższy,
2) sądy okręgowe,
3) sądy rejonowe;
4) wszelkie inne sądy określone przez ustawę jako sądy.
   W niniejszej ustawie przez "sędziów" rozumie się sędziów wymienionych wyżej sądów.
(b) Władzę sądowniczą sprawują również określone przez ustawę:
1) trybunały religijne¹⁹⁾,
2) inne trybunały,
3) inne władze.
(c) Żaden sąd ani trybunał nie może zostać ustanowiony dla rozpoznania określonej sprawy.

Osoba sprawująca władzę sądowniczą nie podlega żadnej władzy z wyjątkiem ustawy.
 
 

Postępowanie sądowe jest jawne, chyba że ustawa stanowi inaczej lub sąd postanowi inaczej na podstawie ustawy.
 
 

(a) Sędziowie powoływani są przez Prezydenta Państwa spośród osób wybranych przez Komisję do Spraw Powoływania Sędziów.
(b) Komisja składa się z dziewięciu członków, a mianowicie: z Przewodniczącego Sądu Najwyższego, dwóch innych sędziów Sądu Najwyższego wybranych przez zgromadzenie sędziów tego sądu, Ministra Sprawiedliwości oraz innego ministra wskazanego przez Rząd, dwóch deputowanych do Knesetu wybranych przez Kneset, dwóch przedstawicieli Izby Adwokackiej wybranych przez Krajową Radę Izby. Minister Sprawiedliwości jest przewodniczącym Komisji.
(c) Komisja może działać, nawet jeżeli liczba jej członków zmniejszyła się, pod warunkiem że liczba ta nie jest mniejsza niż siedem.

Osoba powołana na stanowisko sędziego składa ślubowanie przed Prezydentem Państwa. Rota ślubowania jest następująca:
"Ślubuję dochować wierności Państwu Izrael i jego prawom, rzetelnie wymierzać sprawiedliwość oraz nie naruszać prawa i zachować bezstronność."

Okres piastowania stanowiska sędziego rozpoczyna się z chwilą złożenia przysięgi i  kończy się wyłącznie wskutek:
1) przejścia na emeryturę;
2) zrzeczenia się stanowiska;
3) wyboru lub powołania na stanowisko, którego piastun nie może kandydować do Knesetu;
4) decyzji Komisji do Spraw Powoływania Sędziów podjętej na wniosek Przewodniczącego Komisji lub Prezesa Sądu Najwyższego głosami co najmniej siedmiu członków Komisji;
5) orzeczenia Sądu Dyscyplinarnego.

Sędzia, który przeszedł na emeryturę, może zostać powołany na stanowisko sędziego,  przy czym czas piastowania stanowiska oraz tryb i warunki powołania określa ustawa.

(a) Sędzia może zostać przeniesiony na stałe z miejscowości, w której zajmuje stanowisko, do innej miejscowości, wyłącznie za zgodą Prezesa Sądu Najwyższego lub na podstawie orzeczenia Sądu Dyscyplinarnego.
(b) Sędzia nie może zostać przeniesiony bez swojej zgody na stanowisko w sądzie niższego szczebla.

(a) Wynagrodzenie sędziów i inne świadczenia, wypłacane w okresie zajmowania stanowiska lub po jego zwolnieniu albo wypłacane po śmierci sędziego jego bliskim określa ustawa, albo decyzja Knesetu lub komisji Knesetu, upoważnionej przez Kneset w tym zakresie.
(b) Nie można podjąć decyzji o zmniejszeniu wynagrodzenia dotyczącej wyłącznie sędziów.

Sędzia nie może podejmować dodatkowych zajęć  ani sprawować funkcji publicznych,  chyba że wyrażą na to zgodę Prezes Sądu Najwyższego oraz Minister Sprawiedliwości.

(a) Postępowanie przygotowawcze przeciw sędziemu może zostać wszczęte wyłącznie za zgodą Doradcy Prawnego Rządu, a akt oskarżenia przeciw sędziemu może zostać wniesiony wyłącznie przez Doradcę Prawnego Rządu.
(b) Sprawa karna przeciw sędziemu jest rozpoznawana przez Sąd Okręgowy w składzie trzech sędziów, chyba że sędzia wyrazi zgodę na rozpoznanie sprawy na ogólnych zasadach.
(c) Niniejszego artykułu nie stosuje się w odniesieniu do typów przestępstw określonych przez ustawę.

(a) Sędziowie podlegają jurysdykcji Sądu Dyscyplinarnego.
(b) W skład Sądu Dyscyplinarnego wchodzą sędziowie oraz sędziowie emerytowani, powołani przez Prezesa Sądu Najwyższego.
(c) Przesłanki wszczęcia postępowania dyscyplinarnego, zasady wnoszenia skarg, skład sądu, uprawnienia Sądu Dyscyplinarnego oraz rodzaje środków dyscyplinarnych, które może on wymierzać, określa ustawa. Zasady postępowania muszą być zgodne z ustawą.

W razie wniesienia skargi lub aktu oskarżenia przeciw sędziemu, Prezes Sądu Najwyższego może zawiesić sędziego w piastowaniu stanowiska na określony przez siebie czas.
 
 

(a) Siedzibą Sądu Najwyższego jest Jerozolima.
(b) Sąd Najwyższy rozpoznaje środki odwoławcze od wyroków i innych rozstrzygnięć sądów okręgowych.
(c) Sąd Najwyższy pełni również funkcję Wysokiego Trybunału Sprawiedliwości. Działając w tym charakterze, rozpoznaje on sprawy, w których uznaje za konieczne przyznanie ochrony prawnej ze względu na interes sprawiedliwości i które nie należą do właściwości innego sądu  lub trybunału.
(d) Bez uszczerbku dla ogólnego charakteru przepisu ustępu (c), Sąd Najwyższy, działając jako Wysoki Trybunał Sprawiedliwości, ma prawo:
1) nakazać uwolnienie osób bezprawnie zatrzymanych lub aresztowanych;
2) nakazać władzom państwowym, władzom lokalnym, osobom, które wchodzą w skład wymienionych władz oraz innym osobom, które wykonują zadania publiczne zgodnie z ustawą, aby podjęły czynność należącą do ich prawnie określonego zakresu obowiązków lub zaniechały podjęcia takiej czynności, lub też - jeżeli zostały wybrane lub powołane niezgodnie z prawem - aby powstrzymały się od podejmowania działań;
3) nakazać sądom, trybunałom oraz organom lub osobom sprawującym, zgodnie z ustawą, władzę sądowniczą lub quasi-sądowniczą, z wyjątkiem sądów, o których mowa w niniejszej ustawie, oraz trybunałów religijnych, aby rozpoznały określoną sprawę, powstrzymały się od rozpoznania określonej sprawy, kontynuowały rozpoznawanie określonej sprawy, unieważniły postępowanie, które zostało przeprowadzone w sposób nieprawidłowy lub uchyliły rozstrzygnięcie wydane w sposób nieprawidłowy;
4) nakazać trybunałom religijnym, aby rozpoznały określoną sprawę należącą do ich właściwości, powstrzymały się od rozpoznania lub kontynuowały rozpoznawanie określonej sprawy nie należącej do ich właściwości, z tym zastrzeżeniem, że Sąd Najwyższy nie rozpozna wniosku na podstawie niniejszego punktu, jeżeli zainteresowany nie podniósł zarzutu dotyczącego jurysdykcji przy pierwszej sposobności; jeżeli zainteresowany nie miał możliwości podniesienia takiego zarzutu do czasu wydania rozstrzygnięcia przez trybunał religijny, Sąd Najwyższy może unieważnić postępowanie lub uchylić orzeczenie trybunału religijnego wydane bez podstawy prawnej.
(e) Inne uprawnienia Sądu Najwyższego określa ustawa.

Ustanawianie sądów okręgowych, sądów rejonowych i innych sądów, określanie ich uprawnień, siedziby oraz zakresu właściwości jest dokonywane na podstawie ustawy.

Strony mają prawo wniesienia środka odwoławczego od orzeczenia sądu pierwszej instancji, z wyjątkiem orzeczenia Sądu Najwyższego.

Sprawa rozstrzygnięta przez Sąd Najwyższy w składzie trzech sędziów może stanowić  przedmiot dalszego rozpoznania w składzie pięciu sędziów, w przypadkach i w trybie  określonych w ustawie.

Postępowanie karne zakończone prawomocnym orzeczeniem może zostać wznowione  w przypadkach i na zasadach określonych w ustawie.

(a) Zasada prawna przyjęta przez sąd jest uwzględniana przez wszystkie sądy niższego szczebla.
(b) Zasada prawna przyjęta przez Sąd Najwyższy wiąże wszystkie sądy z wyjątkiem Sądu Najwyższego.
 
 

Przy sądzie może działać referendarz sądowy, który może być sędzią.
 
 

Rozporządzenia nadzwyczajne nie mogą zmieniać niniejszej Ustawy Zasadniczej, czasowo jej zawieszać, ani określać warunków jej stosowania.

Następujące sprawy wymagają uregulowania w ustawie:
1) tryb wyboru i kadencja członków Komisji do Spraw Powoływania Sędziów;
2) kwalifikacje wymagane do zajmowania stanowisk sędziów poszczególnych szczebli;
3) zasady powoływania Prezesa Sądu Najwyższego, Zastępcy Prezesa Sądu Najwyższego oraz prezesów i wiceprezesów sądów okręgowych i sądów rejonowych;
4) przesłanki i procedury odwołania sędziego ze stanowiska;
5) zasady delegowania sędziego do innego sądu oraz przenoszenia sędziego na określony czas lub na stałe z miejscowości,  w której zajmuje stanowisko, do innej miejscowości;
6) postępowanie w sprawie zawieszenia sędziego oraz postępowanie w sprawie odwołania od decyzji o zawieszeniu;
7) sprawy, które sądy poszczególnych szczebli rozpoznają w składzie jednego sędziego, w składzie trzech sędziów lub liczniejszym;
8) sposób wyznaczania sędziego lub sędziów do rozpoznawania poszczególnych spraw.

Następujące sprawy wymagają uregulowania na podstawie ustawy:
1) zasady administracji sądowej, ich stanowienie oraz odpowiedzialność za wprowadzenie ich w życie;
2) regulamin Komisji do Spraw Powoływania Sędziów;
3) tryb ustępowania sędziego ze stanowiska;
4) tryb powoływania oraz uprawnienia urzędników stanu cywilnego przy sądach;
5) liczba sędziów sądów poszczególnych szczebli i liczba sądów w poszczególnych miejscowościach.