(według stanu prawnego na dzień 1 stycznia 2004 roku)¹

Mając na względzie decyzję Zgromadzenia Konstytucyjnego, które na posiedzeniu 22 grudnia 1947 roku uchwaliło Konstytucję Republiki Włoskiej;

Mając na względzie treść XVIII dyspozycji końcowej Konstytucji;

PROMULGUJE

Konstytucję Republiki Włoskiej w następującym brzmieniu:

ZASADY PODSTAWOWE

Włochy są Republiką demokratyczną opartą na pracy.

Suwerenność należy do ludu, który wykonuje ją w formach i w granicach określonych w Konstytucji.

Republika uznaje i gwarantuje nienaruszalne prawa człowieka, zarówno jako jednostki, jak i uczestnika grup społecznych, w których rozwija on swoją osobowość i wymaga wypełniania nie dających się uchylić obowiązków solidarności politycznej, ekonomicznej i społecznej.

Wszyscy obywatele mają jednakową godność społeczną i są równi wobec prawa bez względu na płeć, rasę, język, religię, poglądy polityczne, położenie osobiste i społeczne.

Zadaniem Republiki jest usuwanie przeszkód natury ekonomicznej i społecznej, które ograniczając faktycznie wolność i równość obywateli, krępują pełny rozwój osoby ludzkiej i efektywny udział wszystkich pracujących w politycznej, gospodarczej i społecznej organizacji kraju.

Republika przyznaje wszystkim obywatelom prawo do pracy i wspiera warunki zapewniające efektywność tego prawa.

Każdy obywatel, stosownie do własnych możliwości i według własnego wyboru, ma obowiązek rozwijania działalności lub pełnienia funkcji, która przyczynia się do rozwoju materialnego lub duchowego społeczeństwa.

Republika jednolita i niepodzielna uznaje i wspiera samorząd lokalny; urzeczywistnia w działalności służb podlegających państwu najszerszą decentralizację administracji; dostosowuje zasady i system swojego ustawodawstwa do wymagań samorządu i decentralizacji.

Republika chroni za pomocą specjalnych przepisów mniejszości językowe.

Państwo i Kościół katolicki są, każde we własnym zakresie, niezależne i suwerenne.

Ich stosunki są regulowane przez Pakty Laterańskie. Zmiany Paktów, przyjęte przez obie strony, nie wymagają procedury rewizji konstytucyjnej.²

Wszystkie wyznania religijne są jednakowo wolne wobec prawa.

Wyznania religijne inne niż katolickie mają prawo organizowania się według własnych przepisów, o ile nie są one sprzeczne z włoskim porządkiem prawnym.

Ich stosunki z państwem są regulowane przez ustawę na podstawie porozumień z właściwymi przedstawicielstwami.³

Republika wspiera rozwój kultury i badania naukowe oraz techniczne.

Chroni krajobraz i dziedzictwo historyczne oraz artystyczne Narodu.

Włoski porządek prawny dostosowuje się do powszechnie uznanych norm prawa międzynarodowego.

Pozycja prawna cudzoziemca jest regulowana przez ustawę, zgodnie z normami i umowami międzynarodowymi.

Cudzoziemiec, któremu uniemożliwiono w jego własnym kraju skuteczne korzystanie z wolności demokratycznych gwarantowanych przez konstytucję włoską, ma prawo do azylu na terytorium Republiki, według zasad ustalonych przez ustawę.

Niedopuszczalna jest ekstradycja cudzoziemca za przestępstwa polityczne.⁴

Włochy wyrzekają się wojny jako instrumentu zamachu na wolność innych narodów i jako środka rozwiązywania sporów międzynarodowych; wyrażają zgodę, pod warunkiem wzajemności ze strony innych państw, na ograniczenia suwerenności konieczne dla ładu, który zabezpieczy pokój i sprawiedliwość między Narodami; popierają i wspomagają organizacje międzynarodowe dążące do takiego celu.

Flagą Republiki jest trójkolorowy sztandar włoski: zielony, biały i czerwony, o trzech pionowych pasach równych wymiarów.

⁴ Na podstawie ustawy konstytucyjnej z 21 czerwca 1967 r., nr 1 (GU z 3 lipca 1967 r., nr 164) “ostatniego ustępu art. 10 Konstytucji nie stosuje się do przestępstw ludobójstwa”.