Tytuł VI

GWARANCJE KONSTYTUCYJNE

Rozdział I

Sąd Konstytucyjny

Artykuł 134

Sąd Konstytucyjny rozstrzyga:

w sprawach dotyczących zgodności z konstytucją ustaw i aktów z mocą ustawy państwa i regionów;

w razie konfliktów kompetencyjnych między władzami państwa, między państwem a regionami i między regionami;

w razie oskarżenia wniesionego przeciwko Prezydentowi Republiki na podstawie postanowienia Konstytucji.42

Artykuł 13543

Sąd Konstytucyjny składa się z piętnastu sędziów mianowanych w jednej trzeciej przez Prezydenta Republiki, w jednej trzeciej przez parlament na wspólnym posiedzeniu i w jednej trzeciej przez wyższe sądownictwo powszechne i administracyjne.

Sędziowie Sądu Konstytucyjnego są wybierani spośród sędziów, także w stanie spoczynku, wyższego sądownictwa powszechnego i administracyjnego, uniwersyteckich profesorów zwyczajnych prawa i adwokatów wykonujących od co najmniej dwudziestu lat praktykę zawodową.

Sędziowie Sądu Konstytucyjnego są mianowani na dziewięć lat, licząc je dla każdego z nich od dnia złożenia ślubowania i nie mogą być mianowani ponownie.

Z upływem tego terminu sędzia konstytucyjny opuszcza urząd i zaprzestaje wykonywania funkcji.

Sąd wybiera spośród swoich członków, według norm określonych przez ustawę, Przewodniczącego, który pozostaje na stanowisku przez trzy lata i może być ponownie wybrany, z zachowaniem jednak terminów zakończenia kadencji sędziego.

Urząd sędziego Sądu jest niepołączalny z mandatem członka parlamentu, rady regionalnej, z wykonywaniem zawodu adwokata i z jakimkolwiek stanowiskiem i urzędem wskazanym przez ustawę.44

W osądzeniu oskarżenia przeciwko Prezydentowi Republiki uczestniczy, oprócz sędziów zwykłych Sądu Konstytucyjnego, szesnastu członków powołanych w drodze losowania z listy obywateli spełniających wymogi wybieralności do Senatu, którą parlament układa co dziewięć lat, poprzez wybór dokonywany w ten sam sposób, w jaki powołuje się sędziów zwykłych Sądu Konstytucyjnego.

Artykuł 136

Jeśli Sąd stwierdza niezgodność z konstytucją normy ustawowej albo aktu z mocą ustawy, norma traci moc obowiązującą od dnia następnego po ogłoszeniu wyroku.

Wyrok Sądu jest publikowany i komunikowany izbom parlamentu oraz zainteresowanym radom regionalnym, ażeby, jeśli uznają to za konieczne, przedsięwzięły środki w formach określonych konstytucyjnie.

Artykuł 137

Ustawa konstytucyjna określa warunki, formy i terminy przedstawienia do rozstrzygnięcia wniosków w kwestii zgodności z konstytucją i gwarancje niezawisłości sędziów Sądu.

W drodze ustawy zwykłej określa się inne warunki niezbędne dla utworzenia i funkcjonowania Sądu.

Od wyroków Sądu Konstytucyjnego nie jest dopuszczalne jakiekolwiek odwołanie.


42 Ostatni akapit tego przepisu został zmieniony przez art. 2 ustawy konstytucyjnej z 16 stycznia 1989 r., nr 1. Wcześniej przewidywał on właściwość Sądu Konstytucyjnego w razie oskarżenia wytoczonego także przeciwko ministrom.

43 Przepis ten zmieniony został przez art. 1 ustawy konstytucyjnej z 22 listopada 1967 r. , nr 2 i przez ustawę konstytucyjną z 16 stycznia 1989 r., nr 1.

44 Por. art. 7 ustawy z 11 marca 1953 r., nr 87. Niepołączalność z mandatem członka rady regionalnej ustaliła ustawa z 23 kwietnia 1981 r., nr 154 (art. 4), zaś niepołączalność z członkostwem w Najwyższej Radzie Sądownictwa ustaliła ustawa z 11 kwietnia 1990 r., nr 74 (art.11).