CZĘŚĆ I
Obowiązki Stron Konwencji
Art. 1.
1. Każdy Członek Międzynarodowej Organizacji Pracy, ratyfikujący niniejszą Konwencję, zobowiązuje się do posiadania ustawodawstwa, które:
a) zapewnia stosowanie Przepisów Ogólnych, objętych częściami II do IV niniejszej Konwencji; i
b) na mocy którego właściwa władza może wydawać zarządzenia w celu urzeczywistnienia - o ile to jest możliwe i pożądane - z uwzględnieniem warunków krajowych - postanowień wzorowego regulaminu, załączonego do Zalecenia w sprawie przepisów o bezpieczeństwie (przemysł budowlany, 1937), lub równoznacznych, bądź też postanowień każdego jakiegokolwiek zrewidowanego wzorowego regulaminu, który zaleci następnie Międzynarodowa Konferencja Pracy.
2. Każdy z tych Członków zobowiązuje się ponadto do przesyłania co trzy lata Międzynarodowemu Biuru Pracy sprawozdania wykazującego, w jakim stopniu wykonane zostały postanowienia wzorowego regulaminu, załączonego do Zalecenia w sprawie przepisów o bezpieczeństwie (przemysł budowlany, 1937), lub też zrewidowanego wzorowego regulaminu, który zaleci później Międzynarodowa Konferencja Pracy.
Art. 2.
1. Ustawodawstwo zapewniające stosowanie Przepisów Ogólnych, objętych częściami II do IV niniejszej Konwencji, powinno stosować się do wszelkich robót dokonywanych na budowie w związku z konstrukcją, naprawą, przebudową, konserwacją lub rozbiórką wszelkiego rodzaju budowli.
2. Wymienione ustawodawstwo może przewidywać, że właściwa władza po zasięgnięciu, opinii zainteresowanych organizacji pracodawców i pracowników tam, gdzie one istnieją, może wyłączyć spod stosowania wszystkich lub też poszczególnych jego postanowień takiego rodzaju roboty, które wykonywane są normalnie w racjonalnych warunkach bezpieczeństwa.
Art. 3.
Ustawodawstwo zapewniające stosowanie Przepisów Ogólnych, objętych częściami II do IV niniejszej Konwencji, jak również rozporządzenia, wydane przez właściwą władzę w celu wprowadzenia w życie wzorowego regulaminu, dołączonego do Zalecenia w sprawie przepisów o bezpieczeństwie (przemysł budowlany, 1937), powinny:
a) wymagać od pracodawcy, aby zapoznał z nimi wszystkie zainteresowane osoby w sposób uznany przez właściwą władzę;
b) określić osoby odpowiedzialne za ich stosownie;
c) przewidzieć odpowiednie kary w wypadku pogwałcenia nałożonych przez nie obowiązków.
Art. 4.
Każdy Członek ratyfikujący niniejszą Konwencję zobowiązuje się do posiadania lub upewnienia się, że istnieje system inspekcji, należycie zapewniający skuteczne stosowanie ustawodawstwa w związku z przepisami o bezpieczeństwie w przemyśle budowlanym.
Art. 5.
1. Gdy chodzi o Członka, którego terytorium obejmuje rozległe obszary, na których z racji rzadkiego zaludnienia lub też stanu rozwoju gospodarczego właściwa władza uważa za niewykonalne stosowanie przepisów niniejszej Konwencji, może ona wyłączyć te obszary spod stosowania Konwencji bądź w ogóle, bądź stosując takie wyjątki, jakie uzna za wskazane w stosunku do pewnych miejscowości lub poszczególnych rodzajów budowli.
2. Każdy Członek powinien podać w swym pierwszym sprawozdaniu rocznym o stosowaniu niniejszej Konwencji, przedłożonym na mocy artykułu 22 Konstytucji Międzynarodowej Organizacji Pracy, każdy obszar, w stosunku do którego zamierza skorzystać z postanowień niniejszego artykułu. Następnie żaden Członek po złożeniu swego pierwszego rocznego sprawozdania nie będzie mógł korzystać z postanowień niniejszego artykułu, z wyjątkiem obszarów w ten sposób podanych.
3. Każdy Członek, korzystający z postanowień niniejszego artykułu, powinien wskazywać w późniejszych sprawozdaniach rocznych wszelkie obszary w stosunku do których zrzeka się prawa korzystania z postanowień niniejszego artykułu.
Art. 6.
Każdy Członek ratyfikujący niniejszą Konwencję obowiązuje się składać co roku Międzynarodowemu Biuru Pracy najświeższe informacje statystyczne co do liczby i klasyfikacji wypadków, którym uległy osoby zatrudnione przy pracach, objętych niniejszą Konwencją.
Ciąg dalszy