CZĘŚĆ I

Postanowienia ogólne

Art. 1.

1. Niniejsza konwencja stosuje się do każdego statku morskiego o napędzie mechanicznym, stanowiącego własność publiczną lub prywatną, używanego w celach handlowych do transportu towarów lub pasażerów i zarejestrowanego na terytorium, dla którego niniejsza konwencja jest w mocy.

2. Ustawodawstwo krajowe powinno określić, kiedy statek ma być uważany za statek morski dla celów niniejszej konwencji.

3. Niniejsza konwencja nie stosuje się do:

a) statków o pojemności poniżej 500 ton;

b) statków poruszanych głównie przy pomocy żagli, ale mających pomocnicze maszyny;

c) statków używanych do rybołówstwa, połowu wielorybów lub do podobnych czynności;

d) holowników.

4. Niniejsza konwencja powinna jednakże być stosowana, gdzie to będzie słuszne i wykonalne:

a) do statków od 200 do 500 ton;

b) do pomieszczenia osób zatrudnionych normalną pracą marynarską na statkach używanych do połowu wielorybów lub do czynności podobnych.

5. Ponadto w stosunku do każdego statku można będzie odstąpić od pełnego stosowania jakiegokolwiek przepisu Części III niniejszej konwencji, jeżeli po zasięgnięciu opinii organizacji armatorów lub samych armatorów i bona fide związków zawodowych marynarzy właściwa władza uważa, że projektowane zmiany pociągną za sobą korzyści stwarzające warunki w swej całości nie mniej dogodne niż te, które wynikłyby z pełnego zastosowania postanowień konwencji. Szczegóły wszystkich tego rodzaju wyjątków powinny być zakomunikowane przez Członka Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy, który powinien powiadomić o tym Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy.

Art. 2.

W celu stosowania niniejszej konwencji:

a) termin statek oznacza każdy statek, do którego konwencja się stosuje;

b) termin tony oznacza tony rejestrowe brutto;

c) termin statek pasażerski oznacza statek, w stosunku do którego jest w mocy świadectwo bezpieczeństwa, wystawione zgodnie z obowiązującymi postanowieniami międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu, albo certyfikat pasażerski;

d) termin oficer oznacza osobę, inną niż kapitan, będącą w stopniu oficera według ustawodawstwa krajowego lub, w braku takiego ustawodawstwa, według układu zbiorowego lub zwyczaju;

e) termin marynarz oznacza członka załogi, innego niż oficer;

f) termin podoficer oznacza marynarza służącego na stanowisku nadzorczym lub na stanowisku o specjalnej odpowiedzialności i uważanego za takiego przez ustawodawstwo krajowe lub, w braku takiego ustawodawstwa, przez układy zbiorowe lub zwyczaj;

g) termin pomieszczenie załogi obejmuje sypialnie, jadalnie, urządzenia sanitarne, pomieszczenia dla chorych oraz pomieszczenia odpoczynkowe, które są przewidziane do użytkowania przez załogę;

h) termin przepisany oznacza przepisany przez ustawodawstwo krajowe lub właściwą władzę;

i) termin uznany oznacza uznany przez właściwą władzę;

j) termin ponownie rejestrowany oznacza ponownie rejestrowany w związku z jednoczesną zmianą obszaru rejestracji i własności statku.

Art. 3.

1. Każdy Członek, dla którego niniejsza konwencja jest w mocy, podejmuje się utrzymywać w mocy ustawodawstwo, zapewniające stosowanie postanowień części II, III i IV niniejszej konwencji.

2. Ustawodawstwo to powinno:

a) wymagać od właściwej władzy, by podawała je do wiadomości wszystkich zainteresowanych;

b) określić osoby odpowiedzialne za zapewnienie jego stosowania;

c) przepisać odpowiednie sankcje za wszelkie jego pogwałcenia;

d) przewidzieć ustanowienie i utrzymywanie systemu inspekcji odpowiedniego dla zapewnienia skutecznego przestrzegania powziętych postanowień;

e) zobowiązać właściwą władzę do zasięgania opinii organizacji armatorów lub samych armatorów i bona fide związków zawodowych marynarzy, celem opracowania przepisów i do współdziałania, jak dalece to jest wykonalne, ze stronami zainteresowanymi w stosowaniu tych przepisów.

 Ciąg dalszy