Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności
ROZDZIAŁ V
Artykuł 57
Na żądanie Sekretarza Generalnego Rady Europy każda Wysoka Układająca się Strona złoży wyjaśnienie w
sprawie sposobu, w jaki jej prawo wewnętrzne zapewnia skuteczne stosowanie wszystkich postanowień niniejszej
Konwencji.
Artykuł 58
Koszty działalności Komisji i Trybunału ponosi Rada Europy.
Artykuł 59
Członkowie Komisji i Trybunału są uprawnieni w czasie pełnienia swoich funkcji do korzystania z przywilejów
i immunitetów przewidzianych w artykule 40 Statutu Rady Europy i w porozumieniach zawartych na jego
podstawie.
Artykuł 60
Żadne z postanowień niniejszej Konwencji nie będzie interpretowane jako ograniczające lub wyłączające
jakiekolwiek prawa człowieka lub podstawowe wolności, które mogą być zagwarantowane przez ustawę każdej
Wysokiej Układającej się Strony lub jakąkolwiek inną umowę, której państwo to jest stroną.
Artykuł 61
Żadne z postanowień niniejszej Konwencji nie narusza uprawnień przyznanych Komitetowi Ministrów na
podstawie Statutu Rady Europy.
Artykuł 62
Wysokie Układające się Strony zgadzają się, że, wyjąwszy porozumienia szczególne, nie będą wykorzystywały
obowiązujących między nimi traktatów, konwencji lub deklaracji dla skierowania, w drodze skargi, sporu
powstałego w związku z interpretacją lub stosowaniem niniejszej Konwencji do rozpatrzenia w ramach innych
sposobów rozstrzygania sporów niż przewidziane w niniejszej Konwencji.
Artykuł 63
1. Każde Państwo może w chwili ratyfikacji lub jakimkolwiek późniejszym czasie oświadczyć w drodze
notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Rady Europy, że niniejsza Konwencja obowiązywać
będzie na wszystkich lub niektórych terytoriach, za których stosunki międzynarodowe Państwo to
odpowiada.
2. Konwencja obowiązywać będzie na terytorium lub terytoriach wymienionych w notyfikacji, począwszy od
trzydziestego dnia po otrzymaniu tej notyfikacji przez Sekretarza Generalnego Rady Europy.
3. Postanowienia niniejszej Konwencji będą stosowane na tych terytoriach odpowiednio do miejscowych wymogów.
4. Każde Państwo, które złożyło deklarację na podstawie ustępu 1 niniejszego artykułu, może w każdym
późniejszym czasie uznać w odniesieniu do jednego lub wielu terytoriów wymienionych w tej deklaracji
kompetencję Komisji do przyjmowania skarg od osób fizycznych, organizacji pozarządowych lub grup osób,
zgodnie z artykułem 25 niniejszej Konwencji.
Artykuł 64
1. Każde Państwo może, przy podpisaniu niniejszej Konwencji lub przy składaniu dokumentów
ratyfikacyjnych, dokonać zastrzeżenia odnośnie do każdego z przepisów Konwencji w takim zakresie, w jakim
ustawa obowiązująca na jego terytorium jest z tym przepisem niezgodna. Na podstawie niniejszego artykułu
niedopuszczalne są zastrzeżenia o charakterze ogólnym.
2. Każde zastrzeżenie złożone na podstawie niniejszego artykułu powinno zawierać krótkie przedstawienie
treści ustawy, której dotyczy.
Artykuł 65
1. Wysoka Układająca się Strona może wypowiedzieć niniejszą Konwencję nie wcześniej niż po upływie pięciu
lat od daty, w której stała się jej stroną, i z zachowaniem sześciomiesięcznego okresu wypowiedzenia
zawartego w notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Rady Europy, który poinformuje o tym inne
Wysokie Układające się Strony.
2. Powyższe wypowiedzenie nie zwalnia zainteresowanej Wysokiej Układającej się Strony od zobowiązań
wynikających z Konwencji w odniesieniu do każdego działania, które mogąc naruszać te zobowiązania
byłoby podjęte przed upływem terminu, w którym wypowiedzenie stało się skuteczne.
3. Każda Wysoka Układająca się Strona, która przestaje być członkiem Rady Europy, przestaje być na tych
samych warunkach stroną niniejszej Konwencji.
4. Konwencja może być wypowiedziana zgodnie a przepisami poprzednich ustępów w odniesieniu do każdego
terytorium, w stosunku do którego oświadczono o jej obowiązywaniu zgodnie z artykułem 63.
Artykuł 66
1. Niniejsza Konwencja jest otwarta do podpisu dla Członków Rady Europy. Podlega ona ratyfikacji.
Dokumenty ratyfikacyjne składa się Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy.
2. Niniejsza Konwencja wejdzie w życie po złożeniu dziesięciu dokumentów ratyfikacyjnych.
3. W odniesieniu do każdego sygnatariusza, który dokona ratyfikacji w dalszej kolejności, Konwencja wchodzi
w życie z dniem złożenia dokumentów ratyfikacyjnych.
4. Sekretarz Generalny Rady Europy notyfikyje Członkom Rady Europy wejście w życie Konwencji, nazwy
Wysokich Układających się Stron, które dokonały jej ratyfikacji, oraz fakt złożenia kolejnych dokumentów
ratyfikacyjnych.
Sporządzono w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r. w jednym egzemplarzu, w językach angielskim i francuskim, przy
czym oba teksty są jednakowo autentyczne; oryginał zostanie złożony w archiwach Rady Europy. Sekretarz
Generalny przekaże uwierzytelnione odpisy każdemu z sygnatariuszy.
Konwencja weszła w życie 30 września 1953 r.
STAN PRAWNY
na dzień 1 stycznia 1995 r.
Liczba ratyfikacji: 30.
Liczba państw-stron, które złożyły deklaracje dotyczące art. 25 i 46
Konwencji: 30.
Rzeczpospolita Polska:
-podpisanie: 26 listopada 1991 r.
-ratyfikacja: 19 stycznia 1993 r.
-wejście w życie: 19 stycznia 1993 r.