Tekst Konwencji Europejskiej o Funkcjach Konsularnych
ROZDZIAŁ IV
SPRAWY MORSKIE
Artykuł 28
Gdy statek Państwa wysyłającego znajdzie się w porcie Państwa przyjmującego bądź na wodach terytorialnych lub wewnętrznych tego Państwa, urzędnik konsularny uprawniony będzie do udzielenia mu wszelkiej koniecznej pomocy.
Artykuł 29
Urzędnik konsularny może odwołać się do pomocy władz Państwa przyjmującego, w każdej sprawie należącej do jego kompetencji opisanych w tym Rozdziale, a wspomniane władze udzielą takiej pomocy o ile nie będą w konkretnym przypadku miały poważnych powodów do odmowy.
Artykuł 30
1. Gdy statek Państwa wysyłającego znajdzie się w porcie Państwa przyjmującego bądź zakotwiczy na wodach terytorialnych lub wewnętrznych tego Państwa, właściwy urzędnik konsularny będzie mógł, gdy tylko statek otrzyma pozwolenie wejścia do portu, wejść samemu na pokład tego statku bądź wysłać tam swojego przedstawiciela.
2. Kapitanowi i członkom załogi zezwala się na komunikowanie się z urzędnikiem konsularnym. Mogą oni udać się do urzędu konsularnego, o ile będzie na to wystarczający czas przed odpłynięciem statku. Jednak jeżeli władze Państwa przyjmującego będą uważały, że nie ma wystarczająco dużo czasu, niezwłocznie powiadomią one o tym właściwego urzędnika konsularnego.
Artykuł 31
Urzędnik konsularny uprawniony jest do:
a) przesłuchiwania kapitana i członków załogi statku Państwa wysyłającego;
b) kontrolowania i wizowania dokumentów statku;
c) przyjmowania raportów i wypełniania deklaracji morskich w odniesieniu do wszelkich wypadków związanych z kapitanem, członkami załogi oraz innymi osobami na pokładzie, statkiem, jego trasą, celem rejsu i ładunkiem, w przypadkach gdzie to jest wymagane prawem morskim Państwa wysyłającego;
d) ogólnego ułatwienia wejścia, postoju i wyjścia statku z portu lub wód terytorialnych czy wewnętrznych;
e) dostarczania w imieniu Państwa wysyłającego wszelkich dokumentów koniecznych do zapewnienia żeglugi dla statku;
f) wystawiania i wznawiania specjalnych dokumentów dotyczących marynarzy, zgodnie z prawem Państwa wysyłającego;
g) załatwiania spraw związanych z zatrudnieniem, zaokrętowaniem, zwolnieniem i zejściem ze statku kapitana i członków załogi;
h) otrzymywania, opracowywania bądź nadawania ważności każdej deklaracji czy innemu dokumentowi przewidywanemu prawem morskim Państwa wysyłającego, dotyczącemu inter alia:
(i) wpisywania do bądź wypisywania z rejestru Państwa wysyłającego każdego statku;
(ii) przepisywania z jednego armatora na drugiego każdego statku wpisanego do tego rejestru;
(iii) rejestrowania każdej wierzytelności bądź należności na takim statku;
(iv) rozbrojenia lub uzbrojenia takiego statku;
(v) utraty tego statku lub jego awarii.
i) podejmowania wszelkich innych kroków w celu ustanowienia na pokładzie tego statku prawa morskiego Państwa wysyłającego.
Artykuł 32
Urzędnik konsularny lub jego przedstawiciel uprawniony jest do pomocy kapitanowi oraz członkom załogi w ich postępowaniu z władzami administracyjnymi czy sądowymi Państwa przyjmującego.
Artykuł 33
Z uwzględnieniem postanowień Artykułów 35 i 36 urzędnik konsularny uprawniony jest do:
a) podejmowania kroków w celu zapewnienia właściwego porządku i dyscypliny na pokładzie statku Państwa wysyłającego;
b) rozwiązywania sporów między kapitanem a członkami załogi w tym sporów dotyczących płac i umów zatrudnienia.
Artykuł 34
1. Urzędnik konsularny może załatwiać ubezpieczenia lekarskie kapitana i członków załogi statku Państwa wysyłającego, włączając w to leczenie szpitalne, nawet po zwolnieniu z pracy.
2. Jednocześnie może on organizować powrót do kraju każdej takiej osoby.
Artykuł 35
1. Z wyjątkiem sytuacji gdy jest to na wniosek lub za zgodą urzędnika konsularnego władze administracyjne Państwa przyjmującego nie będą zajmowały się żadną sprawą związaną z wewnętrznym zarządzaniem statkiem.
2. Władze administracyjne lub sądowe Państwa przyjmującego nie będą ingerowały w aresztowanie marynarza na statku z powodu wykroczenia dyscyplinarnego, o ile takie zatrzymanie będzie legalne w świetle przepisów prawa Państwa wysyłającego i nie będzie mu towarzyszyć nieuzasadnione okrucieństwo bądź niehumanitarność oraz nie będzie uzasadnionych przesłanek przemawiających za uwierzeniem, że życie lub wolność marynarza będą zagrożone z przyczyn rasowych, narodowych, politycznych czy religijnych w każdym kraju, do którego jest prawdopodobne, że statek ten będzie płynął.
3. Jeżeli chodzi o spory pomiędzy kapitanem i członkami załogi w sprawach dotyczących płąc i umów pracy, władze sądowe Państwa przyjmującego nie będą korzystały z takich uprawnień przewidzianych prawem tego Państwa, w posiadaniu jakich się znajdują, o ile urzędnik konsularny nie był informowany i nie wyraził żadnego sprzeciwu.
Artykuł 36
1. O ile ustępy 2 i 3 niniejszego Artykułu nie będą przewidywały inaczej, władze sądowe i administracyjne Państwa przyjmującego nie będą podejmowały kroków sądowych bądź w zależności od przypadku, nie będą interweniowały w stosunku do wykroczeń popełnionych bądź zdarzeń zaistniałych na pokładzie statku, chyba że za zgodą urzędnika konsularnego lub innej należycie upełnomocnionej osoby.
2. Niezależnie od zgody urzędnika konsularnego lub innej należycie upoważnionej osoby, władze sądowe Państwa przyjmującego mogą przedsięwziąć kroki sądowe w stosunku do przestępstw popełnionych na pokładzie statku, gdy przestępstwa te:
a) zostały popełnione przez lub przeciwko jakiejkolwiek osobie innej niż kapitan lub członek załogi bądź przez obywatela Państwa przyjmującego;
b) naruszają porządek lub bezpieczeństwo portu Państwa przyjmującego lub bezpieczeństwo wód terytorialnych lub wewnętrznych takiego Państwa;
c) są przestępstwami przeciwko prawu Państwa przyjmującego, dotyczącymi bezpieczeństwa publicznego, zdrowia publicznego, ratowania życia na morzu, imigracji, przepisów celnych bądź zanieczyszczenia naftą;
d) stanowią one przestępstwa ciężkie;
3. Jednocześnie władze administracyjne Państwa przyjmującego mogą interweniować niezależnie od zgody urzędnika konsularnego lub innej należycie upoważnionej osoby w odniesieniu do zaistniałych na pokładzie spraw:
a) w sytuacji gdzie dana osoba została oskarżona o popełnienie na pokładzie przestępstwa, w stosunku do którego władze Państwa przyjmującego mogą zgodnie z uprzednim ustępem przedsięwziąć kroki sądowe lub w sytuacji gdzie istnieje uzasadniona przyczyna do dania wiary, że takie przestępstwo ma zostać, zostaje lub zostało popełnione na pokładzie;
b) w sytuacji gdzie są one upoważnione do interweniowania zgodnie z ustępem 2 Artykułu 35;
c) w sytuacji gdzie dana osoba zostaje zatrzymana na pokładzie wbrew swej woli, z wyjątkiem sytuacji gdy chodzi o członka załogi zatrzymanego z powodu wykroczenia dyscyplinarnego;
d) dla celów podjęcia jakiejkolwiek akcji lub dokonania kontroli, którą uznają one za konieczną w stosunku do jakiejkolwiek ze spraw wyszczególnionych w punktach b) i c) uprzedniego ustępu.
4. Dla celów niniejszego Artykułu wyrażenie "przestępstwo ciężkie" będzie oznaczało każde przestępstwo, które zgodnie z prawem Państwa przyjmującego podlega maksymalnej karze przynajmniej pięciu lat pozbawienia wolności bądź w przypadku Państw, które zawiadomią o tym fakcie, trzech lub czterech lat pozbawienia wolności w zależności od przypadku.
Artykuł 37
1. O ile nie będzie to niemożliwe, urzędnikowi konsularnemu z przyczyn związanych z pilnością sprawy powinno się w odpowiednim czasie udostępnić wstępną informację tak, aby umożliwić mu obecność kiedykolwiek gdy władze Państwa przyjmującego udadzą się na pokład statku wykonując postanowienia Artykułu 36.
2. We wszystkich wypadkach gdzie władze Państwa przyjmującego podejmą działania zgodnie z Artykułem 36, udostępnią one urzędnikowi konsularnemu pełną informację o tym co się wydarzyło.
3. Postanowienia niniejszego Artykułu nie będą stosowały się do rutynowych kontroli celnych dotyczących zdrowia publicznego, regulacji portowych, towarów niebezpiecznych oraz kontroli imigracyjnej.
Artykuł 38
1. Jeżeli członek załogi statku nie stawi się do kontroli celnej na pokładzie statku Państwa wysyłającego, na wniosek urzędnika konsularnego władze administracyjne i sądowe Państwa przyjmującego udzielą wszelkiej możliwej pomocy w odnalezieniu wspomnianego członka załogi.
2. W przypadku próby dezercji władze Państwa przyjmującego, z uwzględnieniem postanowień Artykułu 29, zatrzymają takiego dezertera i doprowadzą go na pokład statku bądź do kapitana lub innej takiej osoby, która może być uznana za kompetentną zgodnie z przepisami prawa Państwa przyjmującego.
3. Władze Państwa przyjmującego nie będą jednakże związane postanowieniami powyższego ustępu:
a) jeżeli dezerter będzie obywatelem Państwa przyjmującego;
b) jeżeli zaistnieją uzasadnione przesłanki aby sądzić, iż jego życie lub wolność są zagrożone z przyczyn rasowych, narodowościowych, politycznych czy religijnych w każdym kraju, do którego jest prawdopodobne, że statek ten będzie płynął.
4. Jeżeli członek załogi nie zdąży na ten statek i będzie chciał dostać się na ten statek w innym porcie, bądź dostać się na inny statek lub w inny sposób niezwłocznie opuścić Państwo przyjmujące, władze tego Państwa na wniosek urzędnika konsularnego, z uwzględnieniem postanowień Artykułu 29, oraz tam gdzie jest to właściwe udzielą ułatwień i pomocy w tych celach i powstrzymają się od jakiegokolwiek działania, które mogłoby temu przeszkodzić.
Artykuł 39
1. Władze Państwa przyjmującego, gdy tylko będą wiedzieć poinformują właściwego urzędnika konsularnego, że:
a) statek Państwa wysyłającego został rozbity lub osiadł na mieliźnie na wodach terytorialnych lub wewnętrznych Państwa przyjmującego, bądź w pobliżu tych wód;
b) część statku Państwa wysyłającego bądź jego ładunku dostały się na brzeg w Państwie przyjmującym.
2. Władze Państwa przyjmującego przedsięwezmą wszelkie niezbędne środki w celu utrzymania porządku, aby zapewnić ochronę statku i osób oraz własności w przypadkach wspomnianych w uprzednim ustępie oraz aby zapobiec wszelkiej szkodzie, która mogła zostać spowodowana wobec innych statków bądź urządzeń portowych, Gdy tylko będzie to możliwe władze poinformują również właściwego urzędnika konsularnego o przedsięwziętych środkach i tam gdzie jest to stosowne i praktykowane, włączą go w te działania.
Artykuł 40
1. Jeżeli ani kapitan, ani armator, ani firmy ubezpieczeniowe bądź ich agenci nie będą w stanie podjąć działań w tym celu, właściwy urzędnik konsularny może jako przedstawiciel armatora podjąć we współpracy z władzami oraz zgodnie z prawem Państwa przyjmującego te same działania w stosunku do każdego statku, części statku lub ładunku, których dotyczy ustęp 1 Artykułu 39, tak jak byłby to zrobił armator gdyby był obecny.
2. Przedmioty należące do takiego statku lub ładunku nie będą podlegały przepisom celnym lub opłatom importowym o ile nie zostaną one przetransportowane na brzeg w celach użytkowych bądź konsumpcyjnych w granicach Państwa przyjmującego. Władze Państwa przyjmującego mogą jednakże, jeśli uznają to za właściwe, zażądać zabezpieczenia interesów skarbu Państwa przyjmującego w stosunku do przedmiotów czasowo znajdujących się w Państwie przyjmującym.
Artykuł 41
1. Jeżeli kapitan lub członek załogi, nie będąc obywatelem Państwa bandery, zmarł na morzu bądź na lądzie w jakimkolwiek kraju, kompetentne władze Państwa bandery wyślą niezwłocznie urzędnikowi konsularnemu lub innym kompetentnym władzom Państwa osoby zmarłej kopię otrzymanych rachunków, dotyczących mienia, zarobków i innej własności zmarłego, jak również udostępnią wszelkie informacje, które mogą ułatwić poszukiwanie osób uprawnionych do roszczenia praw w celu odziedziczenia jego majątku.
2. Jeżeli wartość mienia, zarobków i innej własności zmarłego kapitana lub marynarza nie przekracza 500 franków szwajcarskich lub takiej większej sumy, o której następnie kompetentne władze takiego Państwa bandery zawiadomią, kompetentne władze takiego Państwa, jeśli będą przekonane o tym, że dana osoba mające stałe miejsce zamieszkania w Państwie osoby zmarłej uprawniona jest do dziedziczenia majątku osoby zmarłej, przekażą niezwłocznie mienie, zarobki i inną własność zmarłego kapitana lub marynarza, znajdująca się pod ich opieką, urzędnikowi konsularnemu lub innym właściwym władzom Państwa osoby zmarłej. Władze Państwa bandery będą jednocześnie uprawnione, zanim dokonają takiego transferu, do potrącenia od wspomnianego mienia każdej sumy koniecznej do spłacenia długów osobom nie mającym stałego miejsca zamieszkania w Państwie osoby zmarłej, jeśli będą one przekonane o ważności prawnej takich długów.
Powrót do początku