KONWENCJA PRAWNOKARNA O KORUPCJI

Państwa członkowskie Rady Europy, oraz inne Państwa, które uczestniczyły w opracowaniu niniejszej Konwencji,

zważywszy, że celem Rady Europy jest osiągnięcie większej jedności wśród jej członków;

uznając wartość popierania współpracy z innymi Państwami sygnatariuszami niniejszej Konwencji;

przekonani o potrzebie dążenia do osiągnięcia, jako jednego z priorytetów, wspólnej polityki karnej mającej na celu ochronę społeczeństwa przed korupcją, wliczając w to przyjęcie odpowiedniego ustawodawstwa oraz środki zaradcze;

podkreślając, że korupcja zagraża praworządności, demokracji,. prawom człowieka, podkopuje znaczenie dobrego rządzenia, uczciwości i sprawiedliwości społecznej, spowalnia rozwój gospodarczy i zagraża stabilności instytucji demokratycznych i moralnym podstawom społeczeństwa;

wierząc, że skuteczna walka z korupcją wymaga zwiększonej, szybkiej i dobrze działającej współpracy międzynarodowej w sprawach karnych;

przyjmując z uznaniem ostatnie osiągnięcia promujące międzynarodowe zrozumienie i współpracę w zwalczaniu korupcji, obejmujące działania Narodów Zjednoczonych, Banku Światowego, Światowej Organizacji handlu, Międzynarodowego Funduszu Walutowego, Organizacji Państw Amerykańskich, OECD i Unii Europejskiej;

uwzględniając Plan Działań przeciwko Korupcji, przyjęty przez Komitet Ministrów Rady Europy w listopadzie 1996 roku, w wykonaniu zaleceń 19 Konferencji europejskich ministrów sprawiedliwości (Yaletta 1994 r.);

przypominając, w związku z tym, o znaczeniu uczestnictwa tych Państw nie będących członkami Rady Europy, w jej działaniach na rzecz zwalczania korupcji i witając z zadowoleniem ich wartościowy wkład w Program Działań przeciwko Korupcji;

przypominając ponadto, że Rezolucja Nr 1, przyjęta przez europejskich ministrów sprawiedliwości na ich 21 Konferencji (Praga, 1997 r.), zalecała szybkie wprowadzenie w życie Programu Działań przeciwko Korupcji, i wzywała w szczególności do szybkiego przyjęcia Konwencji karnej przewidującej skoordynowaną kryminalizację przestępstw korupcyjnych, wzmożoną współpracę w ściganiu takich przestępstw jak również skuteczny mechanizm kontroli, otwarty na równych prawach dla Państw członkowskich i Państw nie będących członkami, . i pamiętając, że przywódcy państw i szefowie rządów państw członkowskich Rady Europy, na swoim drugim spotkaniu na szczycie w Strasburgu, 10-11 października 1997 roku, zdecydowali się poszukiwać wspólnych środków reakcji na wyzwania wypływające ze wzrostu korupcji i przyjęli Plan Działań, w którym, mając na względzie wspieranie współpracy w zwalczaniu korupcji, wraz z jej związkami z przestępczością zorganizowaną i praniem pieniędzy, poinstruowali Komitet Ministrów, aby, między innymi, zapewnił pilne dokończenie przygotowania międzynarodowych instrumentów, na mocy "Programu działań przeciw korupcji";

uwzględniając ponadto, że Rezolucja (97) 24 w sprawie "20 Zasad Przewodnich Zwalczania Korupcji", przyjęta przez Komitet Ministrów na 101 posiedzeniu w dniu 6 listopada 1997 roku , podkreśla znaczenie ukończenia opracowania międzynarodowych instrumentów, stosownie do "Programu działań przeciw korupcji",

mając na względzie przyjęcie przez Radę Ministrów, na jej 102 sesji w dniu 4 maja 1994 r., Rezolucji (98) 7 zezwalającej na zawarcie częściowego i poszerzonego Porozumienia ustanawiającego Grupę Państw przeciwko Korupcji (Group ofStates against Corruption - GRECO), która ma na celu powiększenie potencjału zwalczania korupcji przez jej członków poprzez kontrolowanie przestrzegania zobowiązań podjętych w tej dziedzinie,

uzgadniają, co następuje: