Podpisał elekcję Stanisława Leszczyńskiego (1733), później pogodził się z Sasem. Był stronnikiem hetmana Józefa Potockiego (przeciwnika Czartoryskich). Wielokrotny poseł na sejmy, uznawany za wybitnego mówcę sejmowego - miał wielki wpływ na szlachtę. Na sejmie w 1738 żądał wyjścia wojsk rosyjskich, zaś w 1744, przedstawiając konkretny projekt, domagał się zwiększenia liczby żołnierzy. Nie mogąc przeprowadzić żadnej ustawy na sejmie obradującym pod jego laską, nazwał go "zgromadzeniem bezdusznym". Na sejmie w 1748 wygłosił wiele mów propagujących reformy ekonomiczne, podatkowe i wojskowe, a także o zasadzie większości głosów (przeciw liberum veto). Po ukazaniu się drukiem O skutecznym rad sposobie Stanisława Konarskiego, skierował do autora list gratulacyjny, a kilkadziesiąt egzemplarzy dzieła rozesłał wśród szlachty.