Dział II
Postanowienia końcowe
Art. 150.
Konwencję niniejszą sporządzono w językach francuskim i angielskim. Obydwa teksty są jednakowo autentyczne. Szwajcarska Rada Związkowa poleci sporządzenie przekładów urzędowych Konwencji na języki rosyjski i hiszpański.
Art. 151.
Konwencja niniejsza, która nosić będzie datę dnia dzisiejszego, będzie mogła być podpisana do 12 lutego 1950 r. w imieniu Mocarstw reprezentowanych na Konferencji, która rozpoczęła się w Genewie dnia 21 kwietnia 1949 roku.
Art. 152.
Konwencja niniejsza będzie ratyfikowana możliwie najszybciej, a dokumenty ratyfikacyjne1) zostaną złożone w Bernie.
O złożeniu każdego dokumentu ratyfikacyjnego sporządzony będzie protokół, którego odpis uwierzytelniony za zgodność Szwajcarska Rada Związkowa prześle wszystkim Mocarstwom, w których imieniu Konwencję podpisano lub przystąpienie do niej ratyfikowano.
Art. 153.
Konwencja niniejsza wejdzie w życie2) w sześć miesięcy po złożeniu co najmniej dwóch dokumentów ratyfikacyjnych. Następnie wejdzie ona w życie w stosunku do każdej z Wysokich Umawiających się Stron w sześć miesięcy po złożeniu przez nią dokumentu ratyfikacyjnego.
Art. 154.
W stosunkach między Mocarstwami, które są związane Konwencją Haską o prawach i zwyczajach wojny lądowej z dnia 29 lipca 1899 r. lub z dnia 18 października 1907 r., a które są Stronami niniejszej Konwencji, ta ostatnia uzupełni część II i III Regulaminu, załączonego do wspomnianych Konwencji Haskich.
Art. 155.
Od daty wejścia w życie niniejsza Konwencją otwarta będzie do przystąpienia dla każdego z Mocarstw, w których imieniu nie została podpisana.
Art. 156.
Przystąpienia będą notyfikowane na piśmie Szwajcarskiej Radzie Związkowej i nabiorą mocy po upływie sześciu miesięcy od daty ich otrzymania.
Szwajcarska Rada Związkowa zawiadomi o każdym przystąpieniu wszystkie Mocarstwa, w których imieniu Konwencję podpisano albo przystąpienie do niej notyfikowano.
Art. 157.
Sytuacje przewidziane w artykułach 2 i 3 spowodują natychmiastowe wejście w życie ratyfikacji i przystąpień złożonych bądź notyfikowanych przez Strony w konflikcie przed albo po rozpoczęciu działań wojennych lub okupacji. Zawiadomienia o ratyfikacjach lub przystąpieniach otrzymanych od Stron w konflikcie będą rozesłane przez Szwajcarską Radę Związkową jak najszybszą drogą.
Art. 158.
Każda z Wysokich Umawiających się Stron będzie miała możność wypowiedzenia niniejszej Konwencji.
Wypowiedzenie notyfikowane zostanie na piśmie Szwajcarskiej Radzie Związkowej, która zawiadomi o wypowiedzeniu Rządy wszystkich Wysokich Umawiających się Stron.
Wypowiedzenie nabierze mocy po upływie roku od daty notyfikowania go Szwajcarskiej Radzie Związkowej. Jednakże wypowiedzenie notyfikowane wówczas, gdy Mocarstwo wypowiadające jest uwikłane w konflikt, nie odniesie żadnego skutku dopóty, dopóki nie zostanie zawarty pokój, a w każdym razie dopóty, dopóki nie zostaną zakończone czynności związane ze zwolnieniem, repatriacją i ponownym osiedleniem osób podlegających ochronie na mocy niniejszej Konwencji.
Wypowiedzenie będzie miało skutek tylko w stosunku do Mocarstwa wypowiadającego. Nie wywrze ono żadnego wpływu na obowiązki, jakie Strony w konflikcie będą musiały w dalszym ciągu wypełniać na mocy zasad prawa narodów wynikających ze zwyczajów ustalonych między cywilizowanymi narodami, z praw ludzkości i wymagań sumienia publicznego.
Art. 159.
Szwajcarska Rada Związkowa spowoduje zarejestrowanie niniejszej Konwencji w Sekretariacie Narodów Zjednoczonych. Szwajcarska Rada Związkowa zawiadomi również Sekretariat Narodów Zjednoczonych o wszystkich otrzymanych przez nią ratyfikacjach, przystąpieniach i wypowiedzeniach, dotyczących niniejszej Konwencji.
Na dowód czego niżej podpisani, po złożeniu swoich pełnomocnictw, podpisali niniejszą Konwencję.
Sporządzono w Genewie, dnia 12 sierpnia 1949 r. w językach francuskim i angielskim. Oryginał będzie złożony w archiwach Związku Szwajcarskiego. Szwajcarska Rada Związkowa przekaże uwierzytelniony za zgodność odpis Konwencji każdemu z Państw podpisujących, jak również Państwom które przystąpią do Konwencji
Za AFGANISTAN: M. Osman Amiri
Za LUDOWĄ REPUBLIKĘ ALBANII: J. Malo Z zastrzeżeniami w załączeniu
Za ARGENTYNĘ: Guillermo A. Speroni Z zastrzeżeniami w załączeniu
Za AUSTRALIĘ: Norman R. Mighell Z zastrzeżeniem ratyfikacji
Za AUSTRIĘ: Dr Rud. Bluehdorn
Za BELGIĘ: Maurice Bourquin
Za BIAŁORUSKĄ SOCJALISTYCZNĄ, REPUBLIKĘ RADZIECKĄ: Przewodniczący delegacji BSRR I. Kuciejnikow Z zastrzeżeniami. Tekst zastrzeżeń w załączeniu.
Za BOLIWIĘ: G. Medeiros
Za BRAZYLIĘ: Joao Pinto de Silva, General Floriano de Lima Brayner. Z zastrzeżeniami w załączeniu
Za LUDOWĄ REPUBLIKĘ BUŁGARII: K. B. Svetlow. Z zastrzeżeniami w załączeniu
Za KANADĘ: Max H. Wershof. Z zastrzeżeniem w załączeniu
Za CHILE: F. Cisternas Ortiz
Za CHINY: Wu Nan-Ju
Za KOLUMBIĘ: Rafael Rocha Schloss
Za KUBĘ: J. de la Luz León
Za DANIĘ: Georg Cohn, Paul Ipsen, Bagge
Za EGIPT: A. K. Safwat
Za EKWADOR: Alex. Gastelú
Za HISZPANIĘ: Luis Calderón
Za STANY ZJEDNOCZONE AMERYKI: John Carter Vincent. Podpisano z zastrzeżeniem w załączeniu
Za ETIOPIĘ: Gachaou Zelleke
Za FINLANDIĘ: Reinhold Svento
Za FRANCJĘ: Jacquinot G. Cahen-Salvador
Za GRECJĘ: M. Pesmazoglou
Za GWATEMALĘ: A. Dupont-Willemin
Za WĘGIERSKĄ REPUBLIKĘ LUDOWĄ: Anna Kara. Z zastrzeżeniami w załączeniu
Za INDIE: D. B. Desai
Za IRAN: A. H. Meykadeh
Za REPUBLIKĘ IRLANDZKĄ: Sean MacBride
Za IZRAEL: M. Kahany. Z zastrzeżeniem w załączeniu
Za WŁOCHY: Giacinto Auriti, Ettore Baistrocchi
Za LIBAN: Mikaoui
Za LIECHTENSTEIN: Comte F. Wilczek
Za LUKSEMBURG: J. Sturm
Za MEKSYK: Pedro de Alba, W. R. Castro
Za KSIĘSTWO MONACO: M. Losé
Za NIKARAGUĘ: Ad referendum Lifschitz
Za NORWEGIĘ: Rolf Andersen
Za NOWĄ ZELANDIĘ: G. R. Laking. Z zastrzeżeniami w załączeniu
Za PAKISTAN: S. M. A. Faruki, M. G., A. H. Shaikh
Za PARAGWAJ: Conrad Fehr
Za HOLANDIĘ: J. Bosch de Rosenthal. Z zastrzeżeniem w załączeniu
Za PERU: Gonzalo Pizarro
Za REPUBLIKĘ FILIPIŃSKĄ: P. Sebastian (podpisano z zastrzeżeniem ratyfikacji przez Senat Filipin zgodnie z postanowieniami Konstytucji.)
Za POLSKĘ: Julian Przyboś. Z zastrzeżeniami w załączeniu
Za PORTUGALIĘ: G. Caldeira Coelho. Z zastrzeżeniami w załączeniu
Za RUMUŃSKĄ REPUBLIKĘ LUDOWĄ: I. Dragomir. Z zastrzeżeniami w załączeniu
Za ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ: Roberd Craigie, H. A. Strutt, W. H. Gardner. Z zastrzeżeniem w załączeniu
Za WATYKAN: Philippe Bernardini
Za SALWADOR: R. A. Bustamante
Za SZWECJĘ: Steffan Söderblom. Z zastrzeżeniem ratyfikacji przez Króla Szwecji z aprobatą Riksdag'u
Za SZWAJCARIĘ: Max Petitpierre, Plinio Bolla, Colonel div. du Pasquier, Ph. Zutter, H. Meuli
Za SYRIĘ: Omar el Djabri, A. Gennaoui
Za CZECHOSŁOWACJĘ: Tauber. Z zastrzeżeniami w załączeniu
Za TURCJĘ: Rana Tarhan
Za UKRAIŃSKĄ SOCJALISTYCZNĄ REPUBLIKĘ RADZIECKĄ: Z upoważnienia Rządu USRR prof. O. Bogomoliec. Z zastrzeżeniami. Tekst zastrzeżeń w załączeniu.
Za ZWIĄZEK SOCJALISTYCZNYCH REPUBLIK RADZIECKICH: Przewodniczący delegacji ZSRR N. Slawin. Z zastrzeżeniami. Tekst zastrzeżeń w załączeniu.
Za URUGWAJ: Conseiller Colonel Hector J. Blanco
Za WENEZUELĘ: A. Posse de Rivas
Za FEDERACYJNĄ LUDOWĄ REPUBLIKĘ JUGOSŁAWII: Milan Ristić. Z zastrzeżeniami w załączeniu
1) Polski dokument ratyfikacyjny został złożony dnia 26 listopada 1954 r.
2) Konwencja weszła w życie dnia 21 października 1950 r.
Ciąg dalszy