Konwencja o ochronie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego                       Tekst konwencji

KONWENCJA O OCHRONIE ŚRODOWISKA MORSKIEGO OBSZARU MORZA BAŁTYCKIEGO


        Państwa-Strony niniejszej konwencji,
        świadome nie dających się zastąpić wartości gospodarczych, społecznych i kulturalnych środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego i jego żywych zasobów dla narodów Umawiających się Stron;
        mając na uwadze wyjątkowe cechy hydrograficzne i ekologiczne obszaru Morza Bałtyckiego oraz wrażliwość jego żywych zasobów na zmiany zachodzące w środowisku;
        stwierdzając szybki rozwój działalności człowieka na obszarze Morza Bałtyckiego, znaczne zaludnienie obszaru zlewiska oraz wysoki stopień urbanizacji i uprzemysłowienia Umawiających się Stron, jak również intensywny rozwój ich rolnictwa i leśnictwa;
        stwierdzając z głębokim niepokojem wzrastające zanieczyszczenie obszaru Morza Bałtyckiego, wprowadzane różnymi drogami, jak: poprzez rzeki i ich ujęcia, zrzuty z wylotów kanałów i rurociągów, zatapianie w morzu i zanieczyszczenie pochodzące z normalnej eksploatacji statków, jak również z powietrza atmosferycznego;
        świadome odpowiedzialności Umawiających się Stron za ochronę i podnoszenie walorów środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego dla dobra ich narodów;
        uznając, że ochrona środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego i poprawa jego stanu są zadaniami, których nie można skutecznie wykonać jedynie wysiłkiem poszczególnych państw, ale że potrzebna jest również pilnie ścisła współpraca regionalna i inne odpowiednie międzynarodowe środki mające na celu wypełnienie tych zadań;
        stwierdzając, że konwencje międzynarodowe, zawarte ostatnio w tej dziedzinie, nawet po wejściu ich w życie dla poszczególnych Umawiających się Stron, nie obejmują wszystkich specyficznych wymagań niezbędnych dla ochrony środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego i poprawy jego stanu;
        stwierdzając doniosłość współpracy naukowej i technologicznej, w szczególności między Umawiającymi się Stronami, w zakresie ochrony środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego i poprawy jego stanu;
        pragnąc rozwijać dalszą współpracę regionalną na obszarze Morza Bałtyckiego, której możliwość i potrzeba zostały potwierdzone przez podpisanie w Gdańsku w 1973 roku Konwencji o rybołówstwie i ochronie żywych zasobów w Morzu Bałtyckim i Bełtach;
        świadome doniosłości międzyrządowej współpracy regionalnej w zakresie ochrony środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego jako integralnej części pokojowej współpracy i wzajemnego zrozumienia między wszystkimi Państwami Europejskimi;
        uzgodniły, co następuje:

Artykuł 1

Obszar działania konwencji.


        W rozumieniu niniejszej konwencji "obszar Morza Bałtyckiego" obejmuje Morze Bałtyckie właściwe wraz z Zatoką Botnicką, Zatoką Fińską oraz wejściem na Morze Bałtyckie, ograniczonym równoleżnikiem 57o44'8" szerokości geograficznej północnej, przechodzącym przez Skaw w Skagerraku. Nie obejmuje on wód wewnętrznych Umawiających się Stron.

Artykuł 2

Definicje.


        W rozumieniu niniejszej konwencji:
        1. "Zanieczyszczenie" oznacza wprowadzenie przez człowieka, bezpośrednio lub pośrednio, do środowiska morskiego, włączając w nie ujście rzek, substancji lub energii powodujących takie szkodliwe skutki, jak: zagrożenie zdrowia ludzkiego, szkodliwość w stosunku do żywych zasobów i życia w morzu, utrudnienie w dozwolonym użytkowaniu morza, łącznie z rybołówstwem, pogorszenie jakości użytkowej wody morskiej oraz obniżenie uroków morza;
        2. "Zanieczyszczenie z lądu" oznacza zanieczyszczenie morza spowodowane przez wprowadzenie z lądu do morza substancji i energii poprzez rzeki, z powietrza atmosferycznego lub bezpośrednio z brzegu morza, łącznie ze zrzutami z wylotów kanałów i rurociągów;
        3. a)"Zatapianie" oznacza:
        (i)każde rozmyślne usunięcie do morza odpadów lub innego materiału ze statków morskich i powietrznych, platform lub innych, wykonanych przez człowieka, konstrukcji na morzu;
        (ii)każde rozmyślne usunięcie do morza statków morskich i powietrznych, platform lub innych, wykonanych przez człowieka, konstrukcji na morzu;
        b)"Zatapianie" nie obejmuje:
        (i)usunięcia do morza odpadów lub innego materiału, powstałych incydentalnie lub wskutek normalnej eksploatacji statków morskich i powietrznych, platform lub innych, wykonanych przez człowieka, konstrukcji na morzu i ich wyposażenia, z wyjątkiem odpadów lub innych substancji, dowożonych do lub przewożonych przez statki morskie i powietrzne, platformy lub inne, wykonane przez człowieka, konstrukcje na morzu, używane do usuwania takich substancji albo pozostałości pochodzących z oczyszczania tychże odpadów lub innych substancji, na takich statkach morskich i powietrznych, platformach lub konstrukcjach;
        (ii)umieszczania materiału w innym celu niż samo ich usunięcie, pod warunkiem, że takie umieszczenie nie jest sprzeczne z celami niniejszej konwencji;
        4. "Statki morskie i powietrzne" oznaczają wszelkiego rodzaju jednostki pływające na wodzie i jednostki latające w powietrzu. Określenie to obejmuje również wodoloty, poduszkowce, statki podwodne, jednostki pływające z własnym napędem lub bez oraz platformy nieruchome lub pływające;
        5. "Olej" oznacza ropę naftową w każdej postaci, łącznie z surową ropą naftową, olejem paliwowym, osadem, odpadami olejowymi oraz produktami rafinacji;
        6. "Substancja szkodliwa" oznacza każdą niebezpieczną, szkodliwą lub inną substancję, która po wprowadzeniu do morza stwarza groźbę spowodowania zanieczyszczenia;
        7. "Wypadek" oznacza zdarzenie pociągające za sobą faktyczny lub prawdopodobny zrzut do morza substancji szkodliwej albo wpływ zawierający taką substancję.

Artykuł 3

Podstawowe zasady i zobowiązania.


        1. Umawiające się Strony podejmą indywidualnie lub wspólnie wszelkie właściwe ustawodawcze, administracyjne lub inne odpowiednie środki w celu zapobieżenia zanieczyszczeniu i jego zmniejszenia, a także ochrony środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego i poprawy jego stanu.
        2. Umawiające się Strony dołożą wszelkich starań w celu zapewnienia, aby wykonywanie niniejszej konwencji nie powodowało wzrostu zanieczyszczenia obszarów morskich leżących poza obszarem Morza Bałtyckiego.

Artykuł 4

Zastosowanie.


        1. Niniejsza konwencja ma zastosowanie do ochrony środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego, które obejmuje wodę i dno morskie, łącznie z żywymi zasobami i innymi formami życia w morzu.
        2. Bez uszczerbku dla suwerennych praw w odniesieniu do jej morza terytorialnego każda z Umawiających się Stron wykonuje postanowienia niniejszej konwencji w granicach swego morza terytorialnego za pośrednictwem swych władz państwowych.
        3. Umawiające się Strony zobowiązują się, bez uszczerbku dla ich suwerennych praw, zapewnić, aby cele niniejszej konwencji zostały na ich wodach wewnętrznych osiągnięte, pomimo że postanowienia niniejszej konwencji nie mają zastosowania do wód wewnętrznych, znajdujących się pod zwierzchnictwem każdej z Umawiających się Stron.
        4. Niniejsza konwencja nie ma zastosowania do jakiegokolwiek okrętu wojennego, floty pomocniczej, wojskowych statków powietrznych lub innych statków morskich i statków powietrznych stanowiących własność państwową bądź eksploatowanych przez Państwo i użytkowanych w danym czasie wyłącznie w rządowej służbie niehandlowej.
        Jednakże każda Umawiająca się Strona zapewni, przez podjęcie właściwych środków, nie ograniczających działania lub zdolności do działania takich statków morskich i statków powietrznych stanowiących jej własność lub przez nią eksploatowanych, aby postępowały one, w granicach rozsądku i możliwości, zgodnie z niniejszą konwencją.

Artykuł 5

Substancje niebezpieczne.


        Umawiające się Strony zobowiązują się przeciwdziałać wprowadzeniu do obszaru Morza Bałtyckiego drogą powietrzną, wodną lub w inny sposób substancji niebezpiecznych, określonych w załączniku I do niniejszej konwencji.

Artykuł 6

Zasady i zobowiązania dotyczące zanieczyszczenia z lądu.


        1. Umawiające się Strony podejmą wszelkie właściwe środki w celu kontroli i zmniejszenia do minimum zanieczyszczenia środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego z lądu.
        2. W szczególności Umawiające się Strony podejmą wszelkie właściwe środki w celu kontroli i ścisłego ograniczenia zanieczyszczenia substancjami szkodliwymi i materiałami zgodnie z załącznikiem II do niniejszej konwencji. W tym celu będą one, między innymi, jeśli to będzie właściwe, współpracować nad opracowaniem i przyjęciem specjalnych programów, wytycznych, standardów lub przepisów dotyczących zrzutów, jakości środowiska oraz produktów zawierających takie substancje i materiały, a także ich użytkowania.
        3. Substancje i materiały wymienione w załączniku II do niniejszej konwencji nie będą wprowadzane do środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego w znacznych ilościach bez uprzedniego zezwolenia właściwej władzy państwowej, które może być okresowo weryfikowane przez tę władzę.
        4. Właściwa władza państwowa będzie informować Komisję, o której mowa w artykule 12 niniejszej konwencji, o ilości, jakości i sposobie zrzutu, jeżeli uzna ona, że zostały zrzucone znaczne ilości substancji i materiałów wymienionych w załączniku II do niniejszej konwencji.
        5. Umawiające się Strony dołożą starań w celu ustanowienia i przyjęcia wspólnych kryteriów wydawania zezwoleń na dokonywanie zrzutów.
        6. W celu kontroli i zmniejszenia do minimum zanieczyszczenia obszaru Morza Bałtyckiego substancjami szkodliwymi Umawiające się Strony będą, w uzupełnieniu postanowień artykułu 5 niniejszej konwencji, dążyć do osiągnięcia celów i stosowania kryteriów wymienionych w załączniku III do niniejszej konwencji.
        7. Jeżeli ciek wodny przepływający przez terytoria dwóch lub więcej Umawiających się Stron bądź stanowiący granicę między nimi może wprowadzić zanieczyszczenie do środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego, zainteresowane Umawiające się Strony podejmą wspólnie właściwe środki w celu zapobieżenia takiemu zanieczyszczeniu i jego zmniejszenia.
        8. Umawiające się Strony będą dążyć do zastosowania możliwie najlepszych pod względem praktycznym środków w celu zmniejszenia do minimum zanieczyszczenia obszaru Morza Bałtyckiego substancjami szkodliwymi z powietrza atmosferycznego.

Artykuł 7

Zapobieganie zanieczyszczeniu ze statków.


        1. W celu ochrony obszaru Morza Bałtyckiego przed zanieczyszczeniem powstałym wskutek rozmyślnego, spowodowanego niedbalstwem, albo przypadkowego wydostania się oleju, substancji szkodliwych innych niż olej, a także przez zrzut ścieków i odpadów ze statków, Umawiające się Strony podejmą środki przewidziane w załączniku IV do niniejszej konwencji.
        2. Umawiające się Strony opracują i zastosują jednolite wymagania dotyczące zdolności odbiorczej i usytuowania urządzeń do odbioru pozostałości olejowych, substancji szkodliwych innych niż olej, łącznie ze ściekami i odpadami, uwzględniając, między innymi, specyficzne potrzeby statków pasażerskich i kombinowanych.

Artykuł 8

Statki turystyczne.


        Umawiające się Strony, w uzupełnieniu wykonania tych postanowień niniejszej konwencji, które mogą być odpowiednio zastosowane do statków turystycznych, podejmą specjalne środki w celu zmniejszenia szkodliwych skutków działalności tych statków dla środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego. Środki te powinny, między innymi, przewidywać odpowiednie urządzenia do odbioru odpadów ze statków turystycznych.

Artykuł 9

Zapobieganie zatapianiu.


        1. Umawiające się Strony wprowadzą, z zastrzeżeniem ustępów 2 i 4 niniejszego artykułu, zakaz zatapiania na obszarze Morza Bałtyckiego.
        2. Zatapianie w morzu urobku z pogłębiania dna wymaga uzyskania uprzedniego specjalnego zezwolenia właściwej władzy państwowej zgodnie z postanowieniami załącznika V do niniejszej konwencji.
        3. Każda Umawiająca się Strona zobowiązuje się zapewnić przestrzeganie postanowień niniejszego artykułu przez statki morskie i powietrzne:
        a)zarejestrowane na jej terytorium lub pływające pod jej banderą;
        b)załadowane na jej terytorium lub na morzu terytorialnym materiałem przeznaczonym do zatopienia; lub
        c)mające przypuszczalnie dokonywać zatapiania na jej morzu terytorialnym.
        4. Postanowienia niniejszego artykułu nie mają zastosowania, jeżeli bezpieczeństwo życia ludzkiego albo bezpieczeństwo statku morskiego lub powietrznego zagrożone jest na morzu przez całkowite zniszczenie lub całkowitą stratę statku morskiego lub powietrznego bądź w innym przypadku stanowiącym niebezpieczeństwo dla życia ludzkiego i jeżeli zatopienie wydaje się jedynym sposobem oddalenia tej groźby oraz jeżeli istnieje wszelkie prawdopodobieństwo, że szkoda, która powstanie wskutek takiego zatopienia, będzie mniejsza niż ta, jaka wynikałaby w innym razie. Takie zatapianie powinno być przeprowadzone w sposób ograniczający do minimum możliwość wyrządzenia szkody życiu ludzkiemu lub życiu w morzu.
        5. Zatopienie dokonane w myśl postanowień ustępu 4 niniejszego artykułu będzie zgłoszone i załatwione zgodnie z załącznikiem VI do niniejszej konwencji, a następnie, zgodnie z postanowieniami przepisu 4 załącznika V do niniejszej konwencji, będzie również niezwłocznie zgłoszone Komisji, o której mowa w artykule 12 niniejszej konwencji.
        6. W przypadku zatopienia, co do którego istnieje podejrzenie, że jest ono sprzeczne z postanowieniami niniejszego artykułu, Umawiające się Strony będą współpracowały w prowadzeniu dochodzeń w tej sprawie zgodnie z przepisem 2 załącznika IV do niniejszej konwencji.

Artykuł 10

Badania i eksploatacja dna morskiego i jego podłoża.


        Każda Umawiająca się Strona podejmie wszelkie właściwe środki w celu zapobieżenia zanieczyszczeniu środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego będącemu rezultatem prowadzenia badań lub eksploatacji jej części dna morskiego i podłoża bądź jakiejkolwiek związanej z tym działalności. Zapewni ona także łatwo dostępne odpowiednie wyposażenie, umożliwiające rozpoczęcie niezwłocznego zwalczania zanieczyszczenia w tym obszarze.

Artykuł 11

Współpraca w zwalczaniu zanieczyszczenia morza.


        Umawiające się Strony podejmą środki i będą współpracować, zgodnie z ustaleniami załącznika VI do niniejszej konwencji, w celu wyeliminowania lub zmniejszenia do minimum zanieczyszczenia obszaru Morza Bałtyckiego olejami lub innymi substancjami szkodliwymi.

Artykuł 12

Ramy instytucjonalne i organizacyjne.


        1. Komisja Ochrony Środowiska Morskiego Morza Bałtyckiego, zwana dalej "Komisją", zostaje niniejszym ustanowiona dla realizacji celów niniejszej konwencji.
        2. Przewodnictwo Komisji powierza się każdej z Umawiających się Stron kolejno w porządku alfabetycznym nazw Państw w języku angielskim.
        Przewodniczący sprawuje swój urząd przez okres dwóch lat; w czasie swojego przewodnictwa nie może on pełnić funkcji przedstawiciela swego kraju.
        W razie wakatu na stanowisku przewodniczącego Umawiająca się Strona, do której należy przewodnictwo Komisji, mianuje jego następcę, który pozostanie na tym stanowisku do czasu upływu terminu przewodnictwa tej Umawiającej się Strony.
        3. Posiedzenia Komisji zwoływane na wniosek przewodniczącego odbywają się przynajmniej raz do roku. Na wniosek Umawiającej się Strony, pod warunkiem, że zostanie on poparty przez inną Umawiającą się Stronę, przewodniczący zwoła możliwie jak najszybciej nadzwyczajne posiedzenie, określając jego miejsce i czas, jednakże nie później niż dziewięćdziesiąt dni od daty złożenia takiego wniosku.
        4. Pierwsze posiedzenie Komisji zostanie zwołane przez Rząd Depozytariusza i odbędzie się w ciągu dziewięćdziesięciu dni od daty wejścia w życie niniejszej konwencji.
        5. Każda z Umawiających się Stron ma w Komisji jeden głos. Jeżeli niniejsza konwencja nie stanowi inaczej, Komisja podejmuje swoje decyzje jednomyślnie.

Artykuł 13

Obowiązki Komisji.


        Obowiązki Komisji są następujące:
        a)stałe obserwowanie wykonywania niniejszej konwencji;
        b)wydawanie zaleceń w sprawie środków dotyczących realizacji celów niniejszej konwencji;
        c)dokonywanie przeglądu treści niniejszej konwencji wraz z załącznikami oraz zalecanie Umawiającym się Stronom takich poprawek do niniejszej konwencji wraz z załącznikami, jakie mogą być wymagane, łącznie ze zmianami w spisach substancji i materiałów, jak również uchwalanie nowych załączników;
        d)określanie kryteriów kontroli zanieczyszczenia, zadań zmierzających do redukcji zanieczyszczenia oraz zadań dotyczących środków, zwłaszcza w myśl załącznika III do niniejszej konwencji;
        e)popieranie, w ścisłej współpracy z właściwymi instytucjami rządowymi, podejmowania dodatkowych środków dla ochrony środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego, z uwzględnieniem punktu f) niniejszego artykułu, i w tym celu:
        (i)uzyskiwanie z dostępnych źródeł odpowiednich informacji naukowych, technologicznych i statystycznych, ich opracowywanie, uogólnianie i rozpowszechnianie; oraz
        (ii)popieranie badań naukowych i technologicznych;
        f)korzystanie, w razie potrzeby, z usług właściwych regionalnych i innych międzynarodowych organizacji w celu współpracy w badaniach naukowych i technologicznych, jak również z innych odpowiednich czynności związanych z celami niniejszej konwencji;
        g)podejmowanie takich innych funkcji, jakie mogą być właściwe w ramach niniejszej konwencji.

Artykuł 14

Postanowienia administracyjne odnoszące się do Komisji.


        1. Językiem roboczym Komisji jest język angielski.
        2. Komisja uchwala swój regulamin.
        3. Biuro Komisji, zwane dalej "Sekretariatem", mieści się w Helsinkach.
        4. Komisja wyznacza Sekretarza Wykonawczego i ustala warunki dla wyznaczenia pozostałego personelu, jaki może być niezbędny, oraz określa obowiązki, zakres i warunki pracy Sekretarza Wykonawczego.
        5. Sekretarz Wykonawczy jest naczelnym funkcjonariuszem administracyjnym Komisji i pełni funkcje niezbędne do zarządzania niniejszą konwencją i pracą Komisji oraz wykonuje inne zadania powierzone Sekretarzowi Wykonawczemu przez Komisję i na podstawie jej regulaminu.

Artykuł 15

Przepisy finansowe odnoszące się do Komisji.


        1. Komisja uchwala swoje przepisy finansowe.
        2. Komisja uchwala roczny lub dwuletni budżet proponowanych wydatków oraz preliminarz budżetowy na następny okres finansowy.
        3. Ogólną kwotę budżetu, łącznie z jakimkolwiek budżetem uzupełniającym, uchwalonym przez Komisję, pokrywają w równych częściach Umawiające się Strony, chyba że Komisja jednogłośnie postanowi inaczej.
        4. Każda Umawiająca się Strona pokrywa wydatki związane z uczestnictwem w Komisji swoich przedstawicieli, ekspertów i doradców.

Artykuł 16

Współpraca naukowa i technologiczna.


        1. Umawiające się Strony zobowiązują się bezpośrednio, a jeżeli to jest wskazane - za pośrednictwem właściwych regionalnych lub innych międzynarodowych organizacji, współpracować w dziedzinie nauki, technologii i innych prac badawczych oraz wymieniać dane, jak również inne informacje naukowe związane z celami niniejszej konwencji.
        2. Bez uszczerbku dla postanowień ustępów 1, 2 i 3 artykułu 4 niniejszej konwencji Umawiające się Strony zobowiązują się bezpośrednio, a jeżeli to jest wskazane - za pośrednictwem właściwych regionalnych lub innych międzynarodowych organizacji, popierać studia, inicjować, utrzymywać lub realizować programy mające na celu opracowanie sposobów i środków oceny zanieczyszczenia, jego charakteru, rozmiaru, dróg, sposobów ujawniania się, ryzyka i środków zaradczych na obszarze Morza Bałtyckiego, a w szczególności zobowiązują się opracować alternatywne metody oczyszczania, usuwania i eliminowania takich materiałów i substancji, które mogłyby spowodować zanieczyszczenie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego.
        3. Umawiające się Strony zobowiązują się bezpośrednio, a jeżeli to jest wskazane - za pośrednictwem właściwych regionalnych lub innych międzynarodowych organizacji, współpracować przy opracowaniu porównywalnych metod obserwacji, przeprowadzaniu podstawowych studiów oraz ustanawianiu uzupełniających się lub wspólnych programów w celach monitoringu zanieczyszczenia na podstawie informacji i danych uzyskanych na mocy ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu.
        4. Organizacja i zakres prac związanych z wykonywaniem zadań, o których mowa w poprzednich ustępach, powinny być najpierw nakreślone przez Komisję.

Artykuł 17

Odpowiedzialność za szkody.


        Umawiające się Strony zobowiązują się, możliwie jak najszybciej, wspólnie opracować i przyjąć przepisy dotyczące odpowiedzialności za szkody wynikłe z działania lub zaniechania sprzecznego z niniejszą konwencją, włączając w to, między innymi, granice odpowiedzialności, kryteria i postępowanie przy ustalaniu odpowiedzialności oraz dostępne sposoby naprawienia szkody.

Artykuł 18

Załatwianie sporów.


        1. W razie sporu między Umawiającymi się Stronami, dotyczącego interpretacji lub stosowania niniejszej konwencji, powinny one dążyć do jego rozwiązania w drodze rokowań. Jeżeli zainteresowane Strony nie mogą dojść do porozumienia, powinny zwrócić się o dobre usługi do trzeciej Umawiającej się Strony, wyspecjalizowanej organizacji międzynarodowej lub osoby o wysokich kwalifikacjach albo wspólnie zwrócić się do nich z prośbą o pośrednictwo.
        2. Jeżeli zainteresowane Strony nie są w stanie rozwiązać swego sporu w drodze rokowań albo nie są w stanie porozumieć się co do opisanych wyżej środków, spory takie będą, za wspólnym porozumieniem, przekazane trybunałowi rozjemczemu ad hoc, stałemu trybunałowi rozjemczemu lub Międzynarodowemu Trybunałowi Sprawiedliwości.

Artykuł 19

Gwarancja określonych wolności.


        Nic w niniejszej konwencji nie może być interpretowane jako naruszenie wolności żeglugi, rybołówstwa, prowadzenia naukowych badań morza oraz dozwolonego korzystania z morza pełnego w inny sposób, jak również prawa nieszkodliwego przepływu przez morze terytorialne.

Artykuł 20

Status prawny załączników.


        Załączniki dołączone do niniejszej konwencji stanowią integralną część konwencji.

Artykuł 21

Stosunek do innych konwencji.


        Postanowienia niniejszej konwencji nie powodują uszczerbku dla praw i obowiązków Umawiających się Stron z uprzednio zawartych traktatów, jak również z traktatów, jakie mogą być zawarte w przyszłości, popierających i rozwijających ogólne zasady prawa morza, na których niniejsza konwencja jest oparta, a w szczególności postanowienia dotyczące zapobiegania zanieczyszczeniu środowiska morskiego.

Artykuł 22

Rewizja konwencji.


        Za zgodą Umawiających się Stron lub na wniosek Komisji może być zwołana konferencja w celu generalnej rewizji niniejszej konwencji.

Artykuł 23

Poprawki do artykułów konwencji.


        1. Każda z Umawiających się Stron może zaproponować poprawki do artykułów niniejszej konwencji. Każda taka zaproponowana poprawka będzie przedstawiona Rządowi-Depozytariuszowi i podana przez niego do wiadomości wszystkim Umawiającym się Stronom, które możliwie jak najszybciej po otrzymaniu takiego zawiadomienia poinformują Rząd-Depozytariusza o przyjęciu lub odrzuceniu poprawki.
        Poprawka wchodzi w życie po upływie dziewięćdziesięciu dni od otrzymania przez Rząd-Depozytariusza od wszystkich Umawiających się Stron notyfikacji o przyjęciu tej poprawki.
        2. Za zgodą Umawiających się Stron lub na wniosek Komisji może być zwołana konferencja w celu zmiany niniejszej konwencji.

Artykuł 24

Poprawki do załączników i przyjęcie załączników.


        1. Każda poprawka do załączników, zaproponowana przez Umawiającą się Stronę, będzie podana przez Rząd-Depozytariusza do wiadomości innym Umawiającym się Stronom i rozpatrzona przez Komisję. W razie uchwalenia jej przez Komisję poprawka będzie podana do wiadomości Umawiającym się Stronom z zaleceniem jej przyjęcia.
        2. Poprawka taka będzie uważana za przyjętą po upływie okresu ustalonego przez Komisję, jeżeli w ciągu tego okresu żadna z Umawiających się Stron nie zgłosi sprzeciwu wobec tej poprawki. Przyjęta poprawka wejdzie w życie w dniu ustalonym przez Komisję.
        Jeżeli, w wyjątkowych przypadkach, jakakolwiek z Umawiających się Stron przed upływem okresu ustalonego przez Komisję poinformuje Rząd-Depozytariusza, że zamierza przyjąć poprawkę, lecz wymagania konstytucyjne w jej Państwie dla takiego przyjęcia nie zostały jeszcze spełnione, ustalony przez Komisję okres będzie przedłużony o dodatkowy okres sześciu miesięcy, a data wejścia w życie poprawki odpowiednio przesunięta.
        3. Zgodnie z postanowieniami niniejszego artykułu może być przyjęty załącznik do niniejszej konwencji.
        4. Rząd-Depozytariusz poinformuje wszystkie Umawiające się Strony o każdej poprawce lub o przyjęciu nowego załącznika, wchodzących w życie w myśl niniejszego artykułu, oraz o dacie wejścia w życie takiej poprawki lub nowego załącznika.
        5. Każdy sprzeciw, o którym mowa w niniejszym artykule, zgłasza się w drodze pisemnej notyfikacji Rządowi-Depozytariuszowi, który zawiadamia wszystkie Umawiające się Strony i Sekretarza Wykonawczego o każdej takiej notyfikacji i o dacie jej otrzymania.

Artykuł 25

Zastrzeżenia.


        1. Do postanowień niniejszej konwencji nie można zgłaszać zastrzeżeń.
        2. Postanowienie ustępu 1 niniejszego artykułu nie stanowi przeszkody w zawieszeniu przez Umawiającą się Stronę, na okres nie przekraczający jednego roku, zastosowania jakiegokolwiek załącznika do niniejszej konwencji lub jego części albo poprawki do niego, w razie gdy dany załącznik lub poprawka do niego weszły już w życie.
        3. Jeżeli po wejściu w życie niniejszej konwencji Umawiająca się Strona powoła się na postanowienia ustępu 2 niniejszego artykułu, to poinformuje ona inne Umawiające się Strony, w czasie przyjęcia przez Komisję poprawki do załącznika lub nowego załącznika, o tych postanowieniach, które będą zawieszone zgodnie z ustępem 2 niniejszego artykułu.

Artykuł 26

Podpisanie, ratyfikacja, zatwierdzenie i przystąpienie.


        1. Niniejsza konwencja będzie otwarta do podpisania w Helsinkach w dniu 22 marca 1974 roku dla Państw Morza Bałtyckiego uczestniczących w Konferencji Dyplomatycznej w sprawie ochrony środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego, która odbyła się w Helsinkach w dniach od 18 do 22 marca 1974 roku. Niniejsza konwencja będzie otwarta do przystąpienia dla każdego innego Państwa zainteresowanego w wypełnianiu celów i zadań niniejszej konwencji, pod warunkiem, że Państwo to zostanie zaproszone przez wszystkie Umawiające się Strony.
        2. Niniejsza konwencja podlega ratyfikacji lub zatwierdzeniu przez Państwa, które ją podpisały.
        3. Dokumenty ratyfikacyjne, zatwierdzenia lub przystąpienia zostaną złożone Rządowi Finlandii, który będzie wykonywał obowiązki Rządu-Depozytariusza.

Artykuł 27

Wejście w życie.


        Niniejsza konwencja wejdzie w życie po upływie dwóch miesięcy od złożenia siódmego dokumentu ratyfikacyjnego lub dokumentu zatwierdzenia.

Artykuł 28

Wystąpienie.


        1. W każdym czasie po upływie pięciu lat od daty wejścia w życie niniejszej konwencji każda Umawiająca się Strona może z niej wystąpić, składając notyfikację na piśmie Rządowi-Depozytariuszowi. Wystąpienie będzie skuteczne dla danej Umawiającej się Strony w dniu trzydziestego pierwszego grudnia roku następującego po roku, w którym Rząd-Depozytariusz został oficjalnie zawiadomiony o wystąpieniu z konwencji.
        2. W razie otrzymania notyfikacji o wystąpieniu Umawiającej się Strony Rząd-Depozytariusz zwoła posiedzenie Umawiających się Stron w celu rozpatrzenia skutków tego wystąpienia.

Artykuł 29

Język.


        Konwencję niniejszą sporządzono w jednym egzemplarzu w języku angielskim. Urzędowe tłumaczenia na języki duński, fiński, niemiecki, polski, rosyjski i szwedzki zostaną przygotowane i złożone wraz z podpisanym oryginałem. Na dowód czego niżej podpisani Pełnomocnicy, należycie w tym celu upoważnieni, podpisali niniejszą konwencję. Sporządzono w Helsinkach dnia dwudziestego drugiego marca tysiąc dziewięćset siedemdziesiątego czwartego roku.
Powrót do początku