Artykuł 41

(1) Projekty ustaw trafiają do Rady Narodowej jako wnioski jej członków, Rady Federacji lub 1/3 członków Rady Federalnej albo jako przedłożenia Rządu Federalnego.

(2) Każdy wniosek przedstawiony przez 100 000 uprawnionych do głosowania lub przez 1/6 uprawnionych do głosowania w każdym z co najmniej trzech krajów (inicjatywa ludowa) jest przedkładany Radzie Narodowej do rozpatrzenia przez Federalną Komisję Wyborczą. Uprawniony do uczestniczenia w składaniu inicjatywy ludowej jest ten, kto w dniu wyborów do Rady Narodowej posiada prawo wyborcze i miejsce stałego pobytu w gminie położonej na terytorium federacji. Inicjatywa ludowa dotyczyć może spraw regulowanych w drodze ustawy federalnej i może być złożona tylko w formie projektu ustawy.

(1) Każdą uchwałę Rady Narodowej, której przedmiotem jest uchwalenie ustawy⁹, jej Przewodniczący niezwłocznie przekazuje Radzie Federalnej.

(2) Uchwała Rady Narodowej, której przedmiotem jest uchwalenie ustawy, może zostać ogłoszona tylko wówczas, gdy Rada Federalna nie wniesie przeciwko niej sprzeciwu wraz z podaniem jego powodów, o ile przepisy konstytucyjne nie stanowią inaczej.

(3) Sprzeciw ten winien być przekazany pisemnie przez Przewodniczącego Rady Federalnej w ciągu ośmiu tygodni od dnia wpływu do Rady Narodowej uchwały, której przedmiotem było uchwalenie ustawy. Należy go przekazać do wiadomości Kanclerzowi Federalnemu.

(4) Jeżeli Rada Narodowa ponowi swoją pierwotną uchwałę w obecności co najmniej połowy jej członków, należy ją poświadczyć i ogłosić. Jeżeli Rada Federalna podejmie uchwałę o niewnoszeniu sprzeciwu lub nie wniesie sprzeciwu wraz z podaniem jego powodów w terminie określonym w ust. 3, ustawę należy poświadczyć i ogłosić.

(5) O ile ustawa dotyczy regulaminu Rady Narodowej, rozwiązania Rady Narodowej, budżetu, tymczasowej gospodarki budżetowej w rozumieniu art. 51 ust. 5 albo rozporządza- nia majątkiem federacji, przejęcia lub przekształcenia poręczenia federalnego, zaciągnięcia lub przekształcenia długu federalnego albo zatwierdzenia zamknięcia rachunków federalnych, Radzie Federalnej nie przysługuje prawo uczestnictwa.

Głosowaniu ludowemu może być poddana każda uchwała Rady Narodowej, której przedmiotem było uchwalenie ustawy, po zakończeniu postępowania, o którym mowa w art. 42, a przed poświadczeniem przez Prezydenta Federalnego, jeśli Rada Narodowa tak postanowi lub większość członków Rady Narodowej tego zażąda.

(1) Ustawy konstytucyjne i postanowienia o randze konstytucyjnej w ustawach zwykłych mogą być uchwalane przez Radę Narodową tylko w obecności co najmniej połowy jej członków i większością 2/3 głosów. Powinny one być jako takie wyraźnie określone ("ustawa konstytucyjna" , "postanowienia konstytucyjne").

(2) Ustawy konstytucyjne lub postanowienia o randze konstytucyjnej zawarte w ustawach zwykłych, które ograniczają właściwość krajów w dziedzinie ustawodawstwa lub wykonawstwa, wymagają ponadto zgody Rady Federalnej wyrażonej w uchwale podjętej większością 2/3 głosów w obecności co najmniej połowy członków.

(3) Każda całkowita zmiana Konstytucji Federalnej, a zmiana częściowa, jeśli zażąda tego 1/3 członków Rady Narodowej lub Rady Federalnej, poddawane są po zakończeniu postępowania, o którym mowa w art. 42, a przed poświadczeniem przez Prezydenta Federalnego, pod głosowanie całego Narodu.

(1) W głosowaniu ludowym rozstrzyga zwykła większość głosów.

(2) Wynik głosowania ludowego podlega urzędowemu ogłoszeniu.

(1) Postępowanie w sprawie inicjatywy ludowej i głosowania ludowego jest uregulowane w ustawie federalnej

(2) Do udziału w głosowaniu uprawniony jest każdy obywatel mający prawo wybierania do Rady Narodowej.

(3) Głosowanie ludowe zarządza Prezydent Federalny.

(1) Zgodne z konstytucją dojście do skutku ustawy federalnej zostaje poświadczone podpisem Prezydenta Federalnego.

(2) Przedłożenie do poświadczenia należy do Kanclerza Federalnego.

(3) Ogłoszenie podlega kontrasygnacie Kanclerza Federalnego.

Ustawy federalne i traktaty, o których mowa w art. 50, ogłaszane są z powołaniem na uchwałę Rady Narodowej, natomiast ustawy federalne przyjęte w głosowaniu ludowym z powołaniem na wyniki głosowania.

(1) Ustawy federalne i traktaty, o których mowa w art. 50, ogłasza Kanclerz Federalny w Bundesgesetzblatt. Ich moc wiążąca zaczyna się, jeśli wyraźnie nie postanowiono inaczej, po upływie dnia, w którym numer Bundesgesetzblat, zawierającego ogłoszenie uchwały Rady Narodowej, został wydany i rozesłany, i rozciąga się, o ile nie postanowiono inaczej, na całe terytorium federacji; nie dotyczy to traktatów, do których wykonania konieczne jest wydanie ustawy (art. 50 ust. 2).

(2) Przy okazji wyrażania zgody na traktaty, o których mowa w art. 50 ust. 2, Rada Narodowa może uchwalić, że traktat międzypaństwowy lub poszczególne wyraźnie oznaczone jego części zostaną ogłoszone nie w Bundesgesetzblatt, ale w inny odpowiedni sposób. Taka uchwała Rady Narodowej winna podawać sposób ogłoszenia, który zapewniać ma dostępność traktatu w okresie jego obowiązywania, i winna być ogłoszona przez Kanclerza Federalnego w Bundesgesetzblatt. Takie traktaty nabierają mocy wiążącej, jeśli wyraźnie nie postanowiono inaczej, po upływie dnia, w którym numer Bundesgesetzblatt zawierającego ogłoszoną uchwałę Rady Narodowej został wydany i rozesłany, i rozciąga się na całe terytorium Federacji

(3) Sprawy Bundesgesetzblatt reguluje odrębna ustawa federalna.

(1) Kanclerz Federalny jest upoważniony wspólnie z właściwymi ministrami federalnymi do podawania w Bundesgesetzblatt ponownie do publicznej wiadomości ze skutkiem wiążącym obowiązujących tekstów ustaw, z wyjątkiem niniejszej ustawy oraz tekstów traktatów międzypaństwowych ogłoszonych w Bundesgesetzblatt.

(2) Przy okazji ponownego podania do publicznej wiadomości można:

(3) Od dnia następnego po ponownym podaniu do wiadomości publicznej tekstu ustawy wszystkie sądy i organy administracji są nim związane przy ocenie stanu faktycznego zaistniałego po ponownym podaniu tekstu do publicznej wiadomości.

Artykuł 49b

(1) Referendum konsultacyjne w sprawach o zasadniczym albo ogólno-austriackim znaczeniu, do uregulowania którego właściwy jest ustawodawca federalny, odbywa się, jeżeli tak postanowi Rada Narodowa na wniosek swoich członków lub Rządu Federalnego, po wstępnym rozpatrzeniu wniosku przez Komisję Główną. Wybory i sprawy, w których rozstrzygają sądy lub organy administracyjne, nie mogą być przedmiotem takiego referendum.

(2) Wniosek, o którym mowa w ust. 1, winien zawierać propozycję problemów będących przedmiotem referendum. Powinny one składać się z pytań, na które można odpowiedzieć "tak" lub "nie", albo alternatywnej propozycji dwóch rozwiązań.

(3) Referendum konsultacyjne przeprowadza się przy odpowiednim zastosowaniu art. 45 i 46. Do udziału w referendum uprawniony jest ten, kto w dniu jego przeprowadzenia posiada prawa wyborcze do Rady Narodowej i miejsce zamieszkania w gminie na terenie federacji. Federalna Komisja Wyborcza przekazuje wyniki konsultacji Radzie Narodowej i Rządowi Federalnemu