Artykuł 82

(1) Cały wymiar sprawiedliwości pochodzi od federacji.

(2) Wyroki i orzeczenia są ogłaszane i sporządzane w imieniu Republiki.

Artykuł 83

(1) Ustrój i właściwość sądów określa ustawa federalna.

(2) Nikt nie może być pozbawiony ustawowo właściwego sędziego.

Artykuł 84

Znosi się - z wyjątkiem okresu wojny - sądownictwo wojskowe.

Artykuł 85

Znosi się karę śmierci.

Artykuł 86

(1) O ile niniejsza ustawa nie stanowi inaczej, sędziowie są mianowani na wniosek Rządu Federalnego przez Prezydenta Federalnego lub z jego upoważnienia przez właściwego ministra federalnego; przewidziane w ustroju sądów senaty przedkładają Rządowi Federalnemu lub ministrowi federalnemu propozycje nominacji.

(2) Propozycja nominacji przedkładana ministrowi federalnemu i przez niego kierowana do Rządu Federalnego, powinna, o ile liczba kandydatów jest wystarczająca, obejmować co najmniej trzy osoby, jeśli zaś do obsadzenia jest więcej niż jedno stanowisko, co najmniej dwa razy tyle osób, ilu sędziów ma być mianowanych.

Artykuł 87

(1) Sędziowie są niezawiśli w wykonywaniu swojego urzędu.

(2) Wykonując swój urząd, sędzia załatwia wszystkie zadania sądowe należące do niego według ustawy i podziału pracy, z wyjątkiem zadań administracyjnych i sądowych, chyba że w myśl przepisów ustawy należą one do senatów lub komisji.

(3) Zadania dzieli się między sędziów jednego sądu na określony czas, przewidziany w ustroju sądów. Sprawa przydzielona sędziemu na podstawie podziału zadań może być mu odebrana tylko zarządzeniem senatu, powołanego zgodnie z ustrojem sądów i tylko w przypadku przeszkody w urzędowaniu bądź też wówczas, gdy z powodu nadmiaru obowiązków zachodzi przeszkoda wydania orzeczenia w stosownym terminie.

Artykuł 87a

(1) Ustawa federalna może przekazać rozstrzyganie w pierwszej instancji w poszczególnych, ściśle określonych, sprawach cywilnych, specjalnie wykształconym urzędnikom federalnym, nie będących sędziami.

(2) Właściwy według podziału zadań sędzia może w każdym czasie zastrzec dla siebie załatwienie takiej sprawy lub ją przejąć.

(3) Przy załatwianiu spraw określonych w ust. 1 urzędnicy federalni nie będący sędziami są związani tylko wskazówkami sędziego właściwego według podziału zadań. Stosuje się art. 20 ust. 1, zd. 3.

Artykuł 88

(1) Ustrój sądów określa granicę wieku, po osiągnięciu której sędzia przechodzi w stały stan spoczynku.

(2) Poza tym sędziego można pozbawić urzędu lub wbrew jego woli przenieść na inne stanowisko albo w stan spoczynku tylko w przypadkach i formie określonych w ustawie i tylko na podstawie formalnego orzeczenia sądowego. Postanowienia te nie mają zastosowania w przypadku przeniesienia na inne stanowisko lub w stan spoczynku, jeżeli jest to konieczne z powodu zmiany ustroju sądów. W takim przypadku ustawa określa, w ciągu jakiego czasu sędzia może być przeniesiony bez dochowania przewidzianej formy.

(3) Czasowe zawieszenie sędziego w urzędowaniu może nastąpić tylko na skutek zarządzenia zarządu sądu albo wyższej władzy sądowej, przy równoczesnym skierowaniu sprawy do właściwego sądu.

Artykuł 88a

Ustrój sądów może przewidywać ustanowienie w wyższych sądach stanowiska sędziów delegowanych. Liczba stanowisk sędziów delegowanych nie może przekraczać dwukrotności liczby stanowisk sędziowskich w sądach niższych. Korzystanie z sędziów delegowanych w sądach niższych jest określane przez senat sądu wyższego, powołany zgodnie z ustrojem sądów. Sędziom delegowanym może być powierzone jedynie zastępstwo sędziów sądów niższych i tylko w przypadku przeszkody w ich urzędowaniu, jak również wówczas, gdy z powodu nadmiaru obowiązków zachodzi przeszkoda wydania orzeczenia w stosownym terminie.

Artykuł 89

(1) Sądom nie przysługuje prawo kontroli ważności prawidłowo ogłoszonych ustaw, rozporządzeń i umów międzynarodowych, chyba że przepis niniejszy stanowi inaczej.

(2) Jeżeli sąd ma wątpliwości co do zastosowania rozporządzenia z powodu jego sprzeczności z ustawą, wówczas kieruje do Trybunału Konstytucyjnego wniosek o uchylenie takiego rozporządzenia. Jeżeli Sąd Najwyższy albo sąd drugiej instancji ma wątpliwości co do zastosowania ustawy z powodu jej sprzeczności z Konstytucją, wówczas kieruje do Trybunału Konstytucyjnego wniosek o uchylenie takiej ustawy.

(3) Jeżeli zastosowany przez sąd przepis utracił już moc obowiązującą, wówczas wniosek sądu do Trybunału Konstytucyjnego zawiera żądanie rozstrzygnięcia, czy przepis ten był sprzeczny z ustawą albo z Konstytucją.

(4) Ust. 2 i ust. 3 stosuje się odpowiednio do umów międzynarodowych, stosownie do art. 140a.

(5) Ustawa federalna określa, jakie skutki dla toczącego się przed sądem postępowania wywołuje wniosek, o którym mowa w ust. 2, ust. 3 lub ust. 4.

Artykuł 90

(1) Postępowanie przed sądem orzekającym w sprawach cywilnych i karnych jest ustne i jawne. Wyjątki określa ustawa.

(2) W postępowaniu karnym obowiązuje zasada skargowości.

Artykuł 91

(1) Naród współdziała w wymiarze sprawiedliwości.

(2) W przypadkach zbrodni zagrożonych surowymi karami określonymi w ustawie, jak również w przypadkach wszystkich zbrodni i występków politycznych, o winie oskarżonego orzekają sędziowie przysięgli.

(3) W postępowaniu karnym w sprawach o inne czyny zagrożone karą uczestniczą ławnicy, jeżeli wymierzana kara przekraczałaby wysokość określoną w ustawie.

Artykuł 92

(1) Najwyższą instancją w sprawach cywilnych i karnych jest Sąd Najwyższy.

(2) W skład Sądu Najwyższego nie mogą wchodzić członkowie Rządu Federalnego, rządów krajowych ani powszechnych ciał przedstawicielskich; w odniesieniu do członków powszechnych ciał przedstawicielskich wybranych na określoną kadencję lub czas wykonywania funkcji, niepołączalność funkcji trwa także w sytuacji przedterminowej rezygnacji z mandatu aż do końca kadencji lub czasu wykonywania funkcji. Na stanowisko prezesa lub wiceprezesa Sądu Najwyższego nie może być powołany ten, kto w okresie ostatnich czterech lat pełnił wspomniane wyżej funkcje.

Artykuł 93

Amnestii za czyny zabronione pod groźbą kary udziela się w drodze ustawy federalnej.

Artykuł 94

Sądownictwo jest we wszystkich instancjach oddzielone od administracji.