(1) W drodze ustawy federalnej może zostać utworzony kolejny niezależny senat administracyjny, jako naczelny organ federalny w sprawach azylu (niezależny federalny senat w sprawach azylu).

(2) Niezależny federalny senat w sprawach azylu składa się z przewodniczącego, jednego zastępcy i koniecznej liczby pozostałych członków. Członkowie są mianowani przez Prezydenta Federalnego na wniosek Rządu Federalnego. Mianowanie następuje na czas nieokreślony.

(3) W wykonywaniu swoich zadań członkowie senatu nie są związani żadnymi wytycznymi. Sprawy są przydzielane członkom corocznie przez niezależny federalny senat w sprawach azylu działający jako kolegium; przydzielona członkowi w ten sposób sprawa może być mu odebrana jedynie zarządzeniem przewodniczącego i tylko w przypadku zaistnienia przeszkody.

(4) Ustawa określa granicę wieku, po osiągnięciu którego członkowie niezależnego federalnego senatu w sprawach azylu przechodzą w stan spoczynku. Poza tym można ich pozbawić urzędu tylko w przypadkach określonych w ustawie i tylko na podstawie uchwały niezależnego federalnego senatu w sprawach azylu.

(5) Członkowie niezależnego federalnego senatu w sprawach azylu muszą wykazywać się znajomością prawa. W okresie sprawowania urzędu nie mogą podejmować żadnej działalności, która mogłaby wywoływać wątpliwość co do niezależnego wykonywania ich urzędu.

(6) Do niezależnego federalnego senatu w sprawach azylu stosuje się odpowiednio art. 89.

(7) Szczegółowe postanowienia zawarte są w ustawie federalnej. Reguluje ona w szczególności w jakich sprawach senat rozstrzyga kolegialnie, a w jakich przez poszczególnych członków.