Artykuł 130

(1) Trybunał Administracyjny rozpoznaje skargi, w których zarzuca się:

a) sprzeczność z prawem decyzji organów administracji, włącznie z niezależnymi senatami administracyjnymi lub

b) naruszenie obowiązku wydania rozstrzygnięcia przez organy administracji, włącznie z niezależnymi senatami administracyjnymi. Trybunał Administracyjny rozpoznaje ponadto skargi na wytyczne, o których mowa w art. 81a ust. 4.

(2) Sprzeczność z prawem nie zachodzi, jeżeli ustawodawca zrezygnował z wiążącego uregulowania zachowania organu administracji, i gdy określenie zachowania pozostawiono samemu organowi, a organ uczynił użytek z tego swobodnego uznania w rozumieniu ustawy.

Artykuł 131

(1) Skargę przeciwko decyzji organu administracji z powodu sprzeczności z prawem może wnieść:

1. ten, kto uważa, że wskutek wydania decyzji zostały naruszone jego prawa, po wyczerpaniu toku instancji;

2. odpowiedni minister federalny, o ile strony nie mogą już zaskarżyć decyzji w toku instancji - w sprawach określonych w art. 11, 12, 14 ust. 2 i 3 oraz art. 14a ust. 3 i 4, jak i w tych sprawach, w których decyzja krajowej lub okręgowej rady szkolnictwa wydana została na podstawie kolegialnej uchwały;

3. właściwy rząd krajowy wobec decyzji właściwego ministra federalnego - w sprawach określonych w art. 15 ust. 5 pierwsze zdanie.

(2) Ustawy federalne i krajowe normujące poszczególne dziedziny administracji określają pod jakimi warunkami dopuszczalne jest występowanie ze skargami przeciwko decyzjom organów administracji z powodu ich sprzeczności z prawem także w innych przypadkach niż wymienione w ust. 1.

(3) Trybunał Administracyjny może odmówić rozpatrzenia skargi na decyzję niezależnego senatu administracyjnego lub federalnego urzędu zamówień publicznych, jeżeli rozstrzygnięcie nie jest uzależnione od rozwiązania kwestii prawnej, mającej zasadnicze znaczenie, w szczególności ze względu na to, że niezależny senat administracyjny albo federalny urząd zamówień publicznych odstąpił od orzecznictwa Trybunału Administracyjnego, gdy brak jest takiego orzecznictwa lub też dotychczasowe orzecznictwo w danej kwestii prawnej nie jest jednolite; w sprawach karno-administracyjnych może odmówić jednakże tylko wówczas, gdy grożąca kara jest nieznaczna.

[Artykuł 131a - uchylony]

Artykuł 132

Skargi na naruszenie obowiązku wydania rozstrzygnięcia przez organy administracji, włączając niezależne senaty administracyjne, może wnosić ten, kto będąc stroną postępowania administracyjnego był uprawniony do żądania wydania rozstrzygnięcia. W sprawach karno-administracyjnych skarga na naruszenie obowiązku wydania rozstrzygnięcia nie jest dopuszczalna; nie dotyczy to oskarżeń prywatnych i spraw karno-skarbowych.

Artykuł 133

Z właściwości Trybunału Administracyjnego wyłączone są:

1. sprawy należące do właściwości Trybunału Konstytucyjnego;

[2. uchylony]

3. sprawy patentowe;

4. sprawy, w których w najwyższej instancji rozstrzygał organ kolegialny, jeśli - w myśl ustawy federalnej lub krajowej normujących ustrój tego organu - w jego składzie znajduje się przynajmniej jeden sędzia, a także gdy pozostali członkowie w wykonywaniu swojego urzędu nie są związani wytycznymi, sprawy w których decyzje organów nie podlegają uchyleniu lub zmianie w trybie administracyjnym, chyba że - bez względu na zaistnienie tych warunków - dopuszczalność odwołania się do Trybunału Administracyjnego została wskazana w sposób wyraźny.

Artykuł 134

(1) Trybunał Administracyjny składa się z prezesa, wiceprezesa oraz koniecznej liczby pozostałych członków (prezesów senatów i radców).

(2) Prezesa, wiceprezesa i pozostałych członków Trybunału Administracyjnego mianuje Prezydent Federalny na wniosek Rządu Federalnego. Rząd Federalny składa swoje wnioski, o ile nie dotyczy to stanowiska prezesa i wiceprezesa, na podstawie potrójnych wniosków zgromadzenia ogólnego Trybunału Administracyjnego.

(3) Wszyscy członkowie Trybunału Administracyjnego muszą mieć ukończone studia z zakresu państwa i prawa oraz przez okres co najmniej 10 lat wykonywać zawód, dla którego przewidziane jest ukończenie tych studiów. Przynajmniej 1/3 członków musi mieć uprawnienia do zajmowania stanowiska sędziego, przynajmniej 1/4 członków musi się rekrutować z urzędów krajów, o ile to możliwe, ze służb administracyjnych tych krajów.

(4) W skład Trybunału Administracyjnego nie mogą wchodzić członkowie Rządu Federalnego, rządu krajowego albo powszechnego ciała przedstawicielskiego; w odniesieniu do członków tych ciał przedstawicielskich, którzy wybrani zostali na określoną kadencję lub okres pełnienia funkcji, ta niepołączalność trwa do zakończenia kadencji lub okresu pełnienia funkcji, także w przypadku przedterminowej rezygnacji z mandatu.

(5) Na stanowisko prezesa lub wiceprezesa Trybunału Administracyjnego nie może być powołany ten, kto w ostatnich 4 latach pełnił jedną z funkcji określonych w ust. 4.

(6) Wszyscy członkowie Trybunału Administracyjnego są zawodowo zatrudnionymi sędziami. Stosuje się do nich postanowienia art. 87 ust. 1 i 2 oraz art. 88 ust. 2. W dniu 31 grudnia roku, w którym kończą 65 lat, członkowie Trybunału Administracyjnego przechodzą z mocy ustawy w stały stan spoczynku.

Artykuł135

(1) Trybunał Administracyjny orzeka w senatach, tworzonych przez zgromadzenie ogólne spośród członków sądu.

(2) Sprawy są rozdzielane przez zgromadzenie ogólne na poszczególne senaty wraz ze wskazaniem określonego w ustawie federalnej terminu.

(3) Sprawa przypadająca danemu członkowi w efekcie tego rozdzielenia może być mu odebrana tylko w przypadku zaistnienia przeszkody.

(4) Art. 89 stosuje się odpowiednio do Trybunału Administracyjnego.

Artykuł 136

Bliższe postanowienia dotyczące ustroju, zakresu zadań i postępowania przed Trybunałem Administracyjnym są uregulowane w szczególnej ustawie federalnej i w regulaminie uchwalonym na jej podstawie przez zgromadzenie ogólne.