Artykuł 34

Unia nie interweniuje w sprawy stanów i Dystryktu Federalnego, chyba że w celu:

I - utrzymania integralności narodowej;

II - odparcia obcej inwazji lub inwazji jednej jednostki federalnej na drugą;

III - położenia kresu poważnemu zagrożeniu porządku publicznego;

IV - zapewnienia swobodnego działania każdej z władz jednostek federacji;

V - reorganizacji finansów jednostki federacji, która:

a) zawiesiła od ponad dwóch kolejnych lat spłatę długów skonsolidowanych, z wyjątkiem przypadku siły wyższej;

b) przestała przekazywać gminom dochody z podatków, wskazane w niniejszej Konstytucji, w terminach określonych w ustawie;

VI - wymuszenia wykonania ustawy federalnej, nakazu lub orzeczenia sądowego;

VII - zapewnienia przestrzegania następujących zasad konstytucyjnych:

a) republikańskiej formy rządów, systemu przedstawicielskiego i ustroju demokratycznego;

b) praw osoby ludzkiej;

c) autonomii gmin;

d) kontroli rachunków administracji publicznej, bezpośredniej lub pośredniej;

e) przeznaczenia na utrzymanie i rozwój oświaty oraz na publiczne działania i usługi zdrowotne wymaganego minimum dochodów uzyskanych z podatków stanowych, a także z przekazów.

Artykuł 35

Stan nie interweniuje w sprawy gmin znajdujących się na jego terytorium, ani Unia nie interweniuje w sprawy gmin znajdujących się na terytorium federalnym, chyba że:

I - nie jest płacony dług skonsolidowany przez dwa kolejne lata, z wyjątkiem przypadku siły wyższej;

II - nie są przedstawiane wymagane rachunki, na zasadach określonych w ustawie;

III - nie przeznacza się wymaganego minimum z dochodów gmin na utrzymanie i rozwój oświaty oraz na publiczne działania i usługi zdrowotne;

IV - Sąd Sprawiedliwości uwzględnił skargę wniesioną w celu zapewnienia przestrzegania zasad zawartych w konstytucji stanowej lub wykonania ustawy, nakazu lub orzeczenia sądowego.

Artykuł 36

Dekret o interwencji przyjmuje się:

I - w przypadku określonym w art. 34 pkt IV, na wniosek władzy ustawodawczej lub władzy wykonawczej, wobec której zastosowano przymus lub której uniemożliwia się działanie, lub na żądanie Federalnego Sądu Najwyższego, jeżeli przymus zastosowano wobec władzy sądowniczej;

II - w przypadku niewykonania nakazu lub decyzji sądowej, na żądanie Federalnego Sądu Najwyższego, Wyższego Sądu Sprawiedliwości lub Wyższego Sądu Wyborczego;

III - w razie uwzględnienia przez Federalny Sąd Najwyższy wniosku Prokuratora Generalnego Republiki, w przypadkach określonych w art. 34 pkt VII;

IV - w razie uwzględnienia przez Wyższy Sąd Sprawiedliwości wniosku Prokuratora Generalnego Republiki, w przypadku odmowy wykonywania ustawy federalnej.

§ 1. Dekret o interwencji, który określa jej zakres, termin i warunki wykonywania i który, jeżeli jest to konieczne, powołuje osobę odpowiedzialną za interwencję, jest przedkładany do rozpatrzenia przez Kongres Narodowy lub Stanowe Zgromadzenie Ustawodawcze w terminie do dwudziestu czterech godzin.

§ 2. Jeżeli Kongres Narodowy lub Stanowe Zgromadzenie Ustawodawcze nie obraduje, zwołuje się posiedzenie nadzwyczajne, również w terminie do dwudziestu czterech godzin.

§ 3. W przypadkach określonych w art. 34 pkt VI i VII lub art. 35 pkt IV nie jest konieczne rozpatrzenie sprawy przez Kongres Narodowy lub Zgromadzenie Ustawodawcze; dekret ogranicza się do zawieszenia wykonania danego aktu, jeżeli taki środek wystarcza do przywrócenia stanu normalności.

§ 4. Po wygaśnięciu przyczyn interwencji władze, których działanie zostało zawieszone, powracają do swoich funkcji, chyba że zachodzą przeszkody prawne.