Konstytucja Finlandii Rozdział 8

Rozdział 8
Stosunki międzynarodowe

§ 93
Uprawnienia w zakresie spraw międzynarodowych

Polityka zagraniczna Finlandii prowadzona jest przez Prezydenta Republiki we współpracy z Radą Państwa. Parlament akceptuje przyjmowanie i wypowiadanie zobowiązań międzynarodowych Finlandii oraz decyduje o wejściu w życie zobowiązań międzynarodowych Finlandii w zakresie przewidzianym w niniejszej Konstytucji. O sprawach wojny i pokoju rozstrzyga prezydent za zgodą parlamentu.
Rada Państwa ponosi odpowiedzialność za przygotowanie na szczeblu krajowym decyzji, które są podejmowane w Unii Europejskiej i decyduje o towarzyszących im poczynaniach Finlandii, chyba że wymagają one zgody parlamentu. Parlament uczestniczy w przygotowaniu na szczeblu krajowym decyzji podejmowanych w Unii Europejskiej, zgodnie z przepisami niniejszej Konstytucji
Informowanie innych państw i organizacji międzynarodowych o stanowisku w ważnych sprawach polityki zagranicznej należy do ministra odpowiedzialnego za stosunki międzynarodowe.

§ 94
Przyjęcie i wypowiedzenie zobowiązań międzynarodowych

Zgoda parlamentu wymagana jest dla umów i innych zobowiązań międzynarodowych, które zawierają postanowienia należące do zakresu ustawodawstwa lub mają ważne znaczenie z innego powodu bądź zgodnie z Konstytucją wymagają zgody parlamentu. Zgoda parlamentu wymagana jest także dla wypowiedzenia takiego zobowiązania.
Uchwała o przyjęciu lub wypowiedzeniu zobowiązania międzynarodowego podejmowana jest zwykłą większością głosów. Jeżeli propozycja decyzji o przyjęciu zobowiązania dotyczy Konstytucji lub zmiany granic terytorium państwa, wymaga zatwierdzenia większością przynajmniej dwóch trzecich oddanych głosów.
Zobowiązanie międzynarodowe nie może być sprzeczne z demokratycznymi podstawami Konstytucji.

§ 95
Wprowadzenie w życie zobowiązań międzynarodowych

Postanowienia zawarte w umowach i innych zobowiązaniach międzynarodowych należące do zakresu ustawodawstwa zostają wprowadzone w życie na mocy ustawy. Pozostałe zobowiązania międzynarodowe zostają wprowadzone w życie na mocy dekretu wydanego przez Prezydenta Republiki.
Projekt ustawy o wprowadzeniu w życie zobowiązań międzynarodowych rozpatrywany jest w zwykłym trybie ustawodawczym. Jeżeli projekt dotyczy Konstytucji lub zmiany granic terytorium państwa, powinien zostać uchwalony przez parlament bez pozostawienia w zawieszeniu, na mocy decyzji podjętej większością przynajmniej dwóch trzecich oddanych głosów.
Ustawa o wprowadzeniu w życie zobowiązania międzynarodowego może stanowić, że przepisy dotyczące jego wejścia w życie zostaną określone na mocy dekretu. Ogólne przepisy dotyczące publikacji umów i innych zobowiązań międzynarodowych określone są w ustawie.

§ 96
Uczestnictwo parlamentu w przygotowaniu na szczeblu krajowym
spraw dotyczących Unii Europejskiej

Parlament rozpatruje projekty aktów prawnych, umów lub innych przedsięwzięć, w których odnośnie do spraw w nich zawartych decyzje podejmuje Unia Europejska, a które zgodnie z Konstytucją należą do kompetencji parlamentu.
Rada Państwa w celu uzyskania stanowiska parlamentu w sprawie projektów, o których mowa w ust. 1, przesyła niezwłocznie parlamentowi projekt na piśmie dla zajęcia stanowiska. Projekt rozpatrywany jest w Wielkiej Komisji i zwykle w jednej lub kilku komisjach stałych, które przedstawiają sprawozdania Wielkiej Komisji. Projekt dotyczący wspólnej polityki zagranicznej i polityki bezpieczeństwa rozpatrywany jest także przez Komisję Spraw Zagranicznych. Wielka Komisja lub Komisja Spraw Zagranicznych mogą, jeżeli to konieczne, przekazać Radzie Państwa swoje stanowisko w sprawie projektu. Rada Przewodniczących może zdecydować również o przeprowadzeniu w danej sprawie debaty plenarnej, jednakże wówczas parlament nie podejmuje uchwały w sprawie. Rada Państwa powinna przekazywać właściwej w sprawie stałej komisji informacje o sprawach rozpatrywanych w Unii Europejskiej. Wielka Komisja lub Komisja Spraw Zagranicznych powinny być także informowane o stanowisku Rady Państwa w sprawie.

§ 97
Prawo parlamentu do dostępu do informacji w sprawach międzynarodowych

Komisja Spraw Zagranicznych parlamentu powinna otrzymywać, na żądanie i zawsze, kiedy jest to niezbędne, raport od Rady Państwa w sprawach dotyczących wspólnej polityki zagranicznej i polityki bezpieczeństwa. Odpowiednio, Wielka Komisja parlamentu powinna otrzymywać raport o rozpatrzeniu innych spraw w Unii Europejskiej. Rada Przewodniczących może zdecydować, że raport zostanie poddany debacie plenarnej, jednakże wówczas parlament nie podejmuje uchwały w sprawie.
Premier powinien zawczasu i bez zwłoki przekazywać parlamentowi lub właściwej komisji informacje o sprawach rozpatrywanych na posiedzeniach Rady Europejskiej. Odnosi się to także do rozpatrywania poprawek do traktatów o utworzeniu Unii Europejskiej.
Właściwa komisja stała parlamentu może przedstawiać Radzie Państwa swoje stanowisko na podstawie raportu lub informacji, o których mowa powyżej.