Konstytucja Republiki Francuskiej

Tytuł  IV
PARLAMENT

Artykuł   24

    Parlament składa się ze Zgromadzenia Narodowego i Senatu.
    Deputowani do Zgromadzenia Narodowego wybierani są w wyborach bezpośrednich.
    Senat wybierany jest w wyborach pośrednich. Zapewnia on reprezentację jednostek terytorialnych Republiki. Francuzi zamieszkali poza Francją są reprezentowani w Senacie.

Artykuł   25

    Ustawa organiczna określa kadencję każdej z izb, liczbę jej członków, ich diety, warunki wybieralności, zasady niewybieralności i niepołączalności.
    Określa ona również warunki, na których wybierane są osoby powołane, w przypadku opróżnienia mandatu, do zastępowania deputowanych lub senatorów, aż do momentu całkowitego lub częściowego odnowienia składu izby, do której należeli.

Artykuł   26 15  

    Żaden członek Parlamentu nie może być ścigany, poszukiwany, zatrzymany, aresztowany bądź sądzony z powodu wyrażonych poglądów w związku wykonywaniem swych funkcji lub z powodu głosowania.
    Żaden członek Parlamentu nie może być aresztowany ani poddany pozbawieniu lub ograniczeniu wolności w sprawach dotyczących zbrodni lub występku, bez zgody biura 16   izby, do której należy. Zgoda taka nie jest wymagana w przypadku schwytania na gorącym uczynku lub skazania prawomocnym wyrokiem.
    Uwięzienie, stosowanie środków pozbawienia lub ograniczenia wolności albo ściganie członka Parlamentu ulega zawieszeniu na okres trwania sesji, jeżeli zażąda tego izba, do której należy.
    Zainteresowana izba zbiera się z mocy prawa na nadzwyczajne posiedzenie w celu zastosowania, w określonych przypadkach, postanowień poprzedniego ustępu.

Artykuł   27

    Wszelki mandat imperatywny jest nieważny.
    Prawo głosowania członków Parlamentu ma charakter osobisty.
    Ustawa organiczna może przewidywać wyjątkowo zgodę na udzielenie upoważnienia do głosowania. W takim przypadku nikt nie może otrzymać więcej niż jedno upoważnienie.

Artykuł   28 17  

    Parlament zbiera się z mocy prawa na jedną sesję zwyczajną w roku, która rozpoczyna się w pierwszy roboczy dzień października i kończy się w ostatni dzień roboczy czerwca.
    Liczba dni posiedzeń, które każda z izb może odbyć w okresie sesji zwyczajnej, nie może przekroczyć stu dwudziestu. Tygodnie, w których odbywają się posiedzenia, określa każda z izb.
    Premier, po przeprowadzeniu konsultacji z przewodniczącym zainteresowanej izby lub z większością członków każdej z izb, może zdecydować o dodatkowych dniach posiedzeń.
    Dni i godziny posiedzeń określają regulaminy izb.

Artykuł   29

    Parlament zbiera się na sesję nadzwyczajną z określonym porządkiem dziennym na żądanie premiera lub większości członków Zgromadzenia Narodowego.
    Jeżeli sesja nadzwyczajna odbywa się na żądanie członków Zgromadzenia Narodowego, dekret ją zamykający zostaje wydany po wyczerpaniu przez Parlament porządku dziennego, który był podstawą zwołania sesji i nie później niż dwunastego dnia licząc od jego zebrania się.
    Tylko premier może żądać zwołania nowej sesji przed upływem miesiąca od wydania dekretu zamykającego sesję.

Artykuł   30

    Z wyjątkiem przypadków, w których Parlament zbiera się z mocy prawa, sesje nadzwyczajne są zwoływane i zamykane dekretem Prezydenta Republiki.

Artykuł   31

    Członkowie Rządu mają prawo wstępu na obrady obu izb. Są wysłuchiwani, kiedy tego zażądają.
    Mogą im towarzyszyć wyżsi urzędnicy 18 .

Artykuł   32

    Przewodniczący Zgromadzenia Narodowego jest wybierany na okres kadencji izby. Przewodniczący Senatu jest wybierany po każdorazowym odnowieniu częściowym składu izby.

Artykuł   33

    Posiedzenia obu izb są jawne. Pełne sprawozdania z obrad są publikowane w "Journal Officiel".
    Każda izba może uchwalić tajność obrad na wniosek premiera lub jednej dziesiątej swych członków.


    15 Treść ust. 2, 3 i 4 niniejszego artykułu w brzmieniu nadanym przez art. 7 ustawy konstytucyjnej nr 95-880 z 4 sierpnia 1995 r.
    16 Odpowiednik prezydium izby.
    17 Treść artykułu, poprzednio zmienionego ustawą konstytucyjną nr 63-1327 z 30 grudnia 1963 r., obecnie w brzmieniu nadanym przez art. 2 ustawy konstytucyjnej nr 95-880 z 4 sierpnia 1995 r.
    18 W oryginale: "des commissaires du Gouvernement", dosłownie: komisarze Rządu.