1. W celu utrwalenia pokoju społecznego i obrony interesu powszechnego, państwo planuje i koordynuje działalność ekonomiczną kraju, zmierzającą do ochrony ekonomicznego rozwoju wszystkich sektorów gospodarki narodowej. Państwo podejmuje wszelkie środki mające na celu wykorzystanie źródeł bogactwa narodowego, pochodzących z atmosfery, znajdujących się w złożach  podziemnych lądowych i morskich oraz popieranie rozwoju regionalnego, zwłaszcza rozbudowy gospodarki regionów górskich, wysp i regionów przygranicznych.
2. Inicjatywa ekonomiczna nie może rozwijać się ze szkodą dla wolności i godności ludzkiej, bądź ze szkodą dla gospodarki narodowej.
3. Pod warunkiem udzielenia poparcia w dziedzinie eksportu kapitałów zagranicznych, o których mowa w art. 107, ustawa może regulować wykup przedsiębiorstw lub obowiązkowy udział państwa bądź innych instytucji publicznych w tych przedsiębiorstwach, o ile mają one charakter monopolistyczny bądź zasadnicze znaczenie dla zwiększenia źródeł bogactwa narodowego, lub też główny cel ich działania polega na świadczeniu usług ważnych z punku widzenia interesu społecznego.
4. Ceny wykupu lub ceny udziałów obowiązkowych przejmowanych przez państwo lub inne instytucje publiczne są określone obowiązkowo na drodze sądowej; powinny one być pełne o odpowiadać wartości przedsiębiorstwa podlegającego wykupowi lub wartości otrzymanego udziału.
5. Każdy akcjonariusz, będący udziałowcem bądź właścicielem przedsiębiorstwa, które zostało przekazane pod kontrolę państwa lub innej instytucji kontrolowanej przez państwo, w następstwie obowiązkowego udziału, o którym mowa w ust. 3, może żądać wykupu swej części przedsiębiorstwa, jak określa ustawa.
6. Ustawa może określić część udziału w wydatkach, poniesionych w wyniku podjęcia prac użytecznych publicznie  bądź prac mających podstawowe znaczenie dla rozwoju ekonomicznego kraju, przypadającą na tych, którzy odnieśli korzyść wskutek podjęcia tych prac.

Wartość wynikająca z monopolistycznego charakteru przedsiębiorstwa nie może być utożsamiana z wartością w rozumieniu ust. 4.

1. Regulacje dotyczące ochrony kapitałów zagranicznych mające wyższą moc prawną i obowiązujące przed 21 kwietnia 1967 r. pozostają w mocy i będą stosowane w odniesieniu do importu kapitałów w przyszłości.
Jednocześnie zachowują swą moc postanowienia tytułów od A do D działu A ustawy 25/75 „O  systemie podatkowym dotyczącym statków handlowych, o wprowadzeniu opłat sprzyjających rozwojowi marynarki handlowej, o tworzeniu zagranicznych przedsiębiorstw żeglugowych i o regulacji materii z tym związanych”.
2. Warunki i procedurę zmiany lub uchylenia aktów normatywnych, zezwalających na import kapitałów zagranicznych, niezależnie od formy, w jakie by to następowało, wydanych między 21 kwietnia 1967 r. a 23 lipca 1974 r. w postaci aktów wykonawczych do dekretu z mocą ustawy nr 2687/1953, jak również zmiany i wypowiedzenia wszelkich umów dotyczących inwestowania kapitałów zagranicznych zawartych w tym okresie, z wyjątkiem umów dotyczących rejestracji statków pod banderą grecką, są regulowane ustawą promulgowaną w ciągu 3 miesięcy od wejścia w życie niniejszej Konstytucji.

Państwo czuwa nad warunkami życia Greków przebywających za granicą oraz podtrzymywaniem ich związków z Ojczyzną.
Czuwa także nad zapewnianiem wykształcenia oraz awansu społecznego i zawodowego obywateli greckich, którzy pracują poza krajem.

1. Wszelka zmiana treści lub postanowień testamentu, kodycylu lub aktu darowizny na korzyść państwa lub na cel uwzględniający interes publiczny jest zabroniona.
2. W drodze wyjątku dopuszcza się postępowanie mające na celu bardziej użyteczne wykorzystanie lub przeznaczenie legatów bądź darowizn, z uwzględnieniem identycznego lub innego celu związanego z interesem publicznym, który może być realizowany bądź w zakresie  wskazanym przez ofiarodawcę lub spadkodawcę, bądź w zakresie szerszym, pod warunkiem, że postanowieniem sądowym rozstrzygnięto, iż wola spadkodawcy lub ofiarodawcy nie może być zrealizowana z określonych przyczyn w całości lub w części, bądź, że istnieje możliwość pełniejszego spełnienia tej woli poprzez zmianę zasad użytkowania legatów lub darowizn, zgodnie z postanowieniami ustawy.