1. 1° Państwo uznaje rodzinę za pierwotnie naturalną i podstawową grupę społeczną oraz za instytucję moralną, posiadającą niezbywalne i nienaruszalne prawa, uprzednie i nadrzędne wobec wszystkich praw ustanowionych.
2° W związku z tym, Państwo zapewnia ochronę rodziny w jej tworzeniu i autorytecie, jako niezbędnej podstawy porządku społecznego, koniecznej dla dobra Narodu i Państwa.
2. 1° Państwo uznaje w szczególności, że kobieta przez swoją aktywność w domu, daje Państwu wsparcie, bez którego dobro wspólne nie mogłoby zostać osiągnięte.
2° Dlatego Państwo, stara się zapewniać takie warunki, aby matki nie były zmuszone ekonomiczną potrzebą do podejmowania pracy, zaniedbując swoje obowiązki domowe.
3. 1° Państwo zobowiązuje się otaczać szczególną opieką i chronić przed atakiem instytucję małżeństwa, która stanowi podstawę rodziny.
2° Utworzony, zgodnie z ustawą, sąd może rozwiązać małżeństwo tylko wtedy, gdy jest przekonany, iż:
i. w ciągu pięciu lat, poprzedzających wszczęcie przewodu sądowego, małżonkowie żyli osobno przez okres co najmniej czterech lat lub przez okresy, które w sumie dają cztery lata,
ii. nie ma żadnej rozsądnej perspektywy pojednania pomiędzy małżonkami,
iii. istnieją lub zostaną spełnione takie warunki, które sąd uzna w danych okolicznościach za odpowiednie dla małżonków, wszystkich dzieci, jednego z nich bądź obojga oraz każdej innej osoby określonej ustawą, i
iv. zostały spełnione wszystkie dodatkowe warunki określone ustawą60 .
3° Żadna osoba, której małżeństwo zostało rozwiązane zgodnie z prawem cywilnym innego państwa, ale pozostaje ważne zgodnie z prawem obecnie obowiązującym w granicach objętych jurysdykcją Rządu i Parlamentu ustanowionych niniejszą Konstytucją, nie jest zdolna do zawarcia ważnego małżeństwa w tych granicach, dopóki żyje druga strona tak rozwiązanego małżeństwa.