21. Senat, stosownie do unormowań niniejszego Aktu, składa się ze 104 członków, nazywanych senatorami.

    22. W związku z trybem powoływania Senatu uważa się, iż Kanada składa się z czterech regionów:
       (1) Ontario,
       (2) Quebec,
       (3) Prowincji Nadmorskich, Nowej Szkocji, Nowego Brunszwiku i Wyspy Księcia Edwarda,
       (4) Zachodnich Prowincji Manitoba, Kolumbii Brytyjskiej, Saskatchewan i Alberty,
    które to cztery regiony (stosownie do unormowań niniejszego Aktu) są równo reprezentowane w Senacie jak następuje: Ontario przez 24 senatorów; Quebec przez 24 senatorów; Prowincje Nadmorskie i Wyspa Księcia Edwarda przez 24 senatorów, z których 10 ma reprezentować Nową Szkocję, 10 Nowy Brunszwik a 4 Wyspę Księcia Edwarda; Prowincje Zachodnie przez 24 senatorów, z których 6 ma reprezentować Manitobę, 6 Kolumbię Brytyjską, 6 Saskatchewan i 6 ma reprezentować Albertę; Nowa Fundlandia ma prawo do reprezentacji w Senacie przez 6 członków; Terytorium Yukon i Terytoria Północno-Zachodnie mają prawo do reprezentacji w Senacie przez jednego członka każde.
    W przypadku Quebecu każdy z 24 senatorów reprezentujących prowincję ma być mianowany przez jeden z 24 okręgów wyborczych Dolnej Kanady, wyszczególnionych w załączniku A do rozdziału pierwszego Zbioru Jednolitych Ustaw Kanady.

    23.Kwalifikacje senatora są następujące:
       (1) ma mieć ukończone 30 lat,
       (2) ma być albo urodzonym poddanym Korony Brytyjskiej, albo poddanym Korony Brytyjskiej naturalizowanym ustawą Parlamentu Wielkiej Brytanii lub Parlamentu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii, lub legislatury jednej z prowincji Dolnej Kanady, Górnej Kanady, Kanady, Nowej Szkocji i Nowego Brunszwiku przed utworzeniem Unii,
       (3) ma być, według zasad prawa lub słuszności, właścicielem ziemi na własny użytek i dochodu z ziemi lub posiadłości ziemskiej na zasadzie wspólnej dzierżawy zgodnie z prawem federalnym, bądź posiadaczem lub właścicielem ziemi na własny użytek i dochodu z ziemi lub dziedziczonych posiadłości ziemskich (alodialnych) lub własności nieszlacheckich w prowincji z ramienia której jest powoływany, o wartości przekraczającej cztery tysiące dolarów, po odliczeniu wszystkich dzierżaw, należności, długów, opłat, zastawów i obciążeń hipotecznych należnych, płatnych, ściągalnych lub skutkujących podobnie,
       (4) jego nieruchomy i ruchomy majątek ma łącznie przekraczać cztery tysiące dolarów, po odliczeniu długów i należności,
       (5) ma zamieszkiwać w prowincji, z której jest powoływany,
       (6) w odniesieniu do Quebecu, jego majątek nieruchomy ma spełniać wymagania okręgu wyborczego, z którego jest powoływany lub ma zamieszkiwać w tym okręgu.

    24. Gubernator Generalny w imieniu Królowej, aktem opatrzonym Wielką Pieczęcią Kanady, powołuje od czasu do czasu osoby kwalifikowane do Senatu i zgodnie z postanowieniami niniejszego Aktu każda osoba powołana w ten sposób staje się członkiem Senatu i senatorem.

    25. [Uchylony ustawą rewizyjną z 1893 r.]

    26. Jeżeli kiedykolwiek z rekomendacji Gubernatora Generalnego Królowa uzna za stosowne powiększenie Senatu o 4 lub 8 członków, Gubernator Generalny może powiększyć Senat przez powołanie (zależnie od okoliczności) 4 lub 8 kwalifikowanych osób reprezentujących równo cztery regiony Kanady.

    27. W przypadku tak dokonanego w dowolnym czasie powiększenia Senatu, Gubernator Generalny nie może powołać do Senatu żadnej osoby do reprezentowania jednego z czterech regionów, dopóki reprezentacja każdego z czterech regionów nie przekroczy 24 senatorów, chyba że instrukcja Królowej, wydana na podstawie jego rekomendacji postanowi inaczej.

    28. Liczba senatorów nie może przekroczyć 112.

    29. (1) Z zastrzeżeniem ustępu (2), senator zgodnie z postanowieniami niniejszego Aktu zasiada w Senacie dożywotnio.
       (2) Senator powołany do Senatu po wejściu w życie ustępu (2), zgodnie z postanowieniami niniejszego Aktu zasiada w Senacie do osiągnięcia 75 lat.

    30. Senator może złożyć na ręce Gubernatora Generalnego odręcznie napisaną rezygnację ze stanowiska, skutkiem czego staje się ono nie obsadzone.

    31. Stanowisko senatora staje się nie obsadzone, gdy:
       (1) podczas dwóch kolejnych sesji Parlamentu nie uczestniczy on w posiedzeniach Senatu,
       (2) złoży przysięgą lub deklarację lojalności, posłuszeństwa lub przynależności do obcego państwa, lub w przypadku gdy na mocy dowolnego aktu stanie się poddanym, obywatelem lub osobą uprawnioną do korzystania z praw i przywilejów przysługujących podmiotom i obywatelom obcego państwa,
       (3) uznany zostanie za bankruta lub osobę niewypłacalną lub gdy wystąpi o przyznanie mu korzyści przewidzianych ustawami dotyczącymi niewypłacalnych dłużników lub stanie się publicznym dłużnikiem,
       (4) jest posądzony o zdradę, zbrodnię lub inne nikczemne przestępstwo,
       (5) ustaną kwalifikacje ze względu na posiadaną własność lub zamieszkanie; jednakże senator nie może być uznany za nie spełniającego kwalifikacji zamieszkania z powodu jego zasiadania w rządzie Kanady w czasie sprawowania urzędu, gdy wymagana jest tam jego obecność.

    32. W przypadku wakatu w Senacie w wyniku rezygnacji, śmierci lub innej przyczyny, Gubernator Generalny powołuje kwalifikowaną osobę w celu zapełnienia wakatu.

    33. Jeżeli wynikną jakiekolwiek wątpliwości dotyczące kwalifikacji senatora lub wakatu w Senacie, powinny one być podjęte i rozstrzygnięte przez Senat.

    34. Gubernator Generalny, aktem opatrzonym Wielką Pieczęcią Kanady, mianuje Spikera Senatu spośród senatorów, może również go odwołać i mianować na to stanowisko innego senatora.

    35. Dopóki Parlament Kanady nie postanowi inaczej, dla ukonstytuowania posiedzenia i realizowania władzy w Senacie niezbędna jest obecność przynajmniej 15 senatorów wraz ze Spikerem Senatu.

    36. Sprawy podejmowane w Senacie są rozstrzygane większością głosów, a Spiker we wszystkich sprawach ma prawo głosu; w przypadku gdy głosy podzielą się równo uznaje się decyzję za negatywną.