102. Wszystkie podatki i dochody, nad którymi poszczególne legislatury Kanady, Nowej Szkocji i Nowego Brunszwiku sprawowały przed utworzeniem Unii i sprawują kontrolę z wyjątkiem tej ich części, która na mocy niniejszego Aktu została zarezerwowana dla odpowiednich legislatur prowincji lub jest przez nie przekazywana zgodnie ze specjalnymi uprawnieniami nadanymi im przez niniejszy Akt, tworzą Wspólny Jednolity Fundusz Dochodów przeznaczony na usługi publiczne w Kanadzie w sposób i z uwzględnieniem opłat przewidzianych przez niniejszy Akt.

    103. Jednolity Fundusz Dochodów Kanady będzie stale obciążany wydatkami, opłatami i kosztami związanymi z jego gromadzeniem, zarządzaniem i ewidencjonowaniem, które stworzą tym samym pierwszą pulę obciążeń z uwzględnieniem rewizji i kontroli w sposób określony przez Gubernatora Generalnego, dopóki Parlament Kanady nie postanowi inaczej.

    104. Roczny poziom długu publicznego kilku prowincji Kanady, Nowej Szkocji, Nowego Brunszwiku w Unii utworzy drugą pulę obciążeń Jednolitego Funduszu Dochodów Kanady.

    105. Jeżeli Parlament Kanady nie postanowi inaczej, wynagrodzenie Gubernatora Generalnego wynosi dziesięć tysięcy funtów szterlingów Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii i jest wypłacane z Jednolitego Funduszu Dochodów Kanady tworząc jednocześnie trzecią pulę obciążeń.

    106. Z uwzględnieniem płatności pokrywanych z Jednolitego Funduszu Dochodów Kanady na mocy niniejszego Aktu, środki z Funduszu będą przeznaczane przez Parlament Kanady na usługi publiczne.

    107. Wszystkie papiery wartościowe, gotówka, salda bankowe i zabezpieczenia pieniężne należące do prowincji w okresie Unii, z wyjątkami wymienionymi przez niniejszy Akt, stanowią własność Kanady i muszą być uwzględnione przy redukcji kwoty długu odpowiednich prowincji w Unii.

    108. Prace publiczne i własność każdej prowincji wymieniona w Załączniku nr 3 do niniejszego Aktu stanowią własność Kanady.

    109. Cała ziemia, kopalnie, minerały i opłaty licencyjne należące do kilku prowincji Kanady, Nowej Szkocji i Nowego Brunszwiku oraz wszystkie kwoty należne i wypłacone tym ziemiom, kopalniom, minerałom i licencjom należą do prowincji Ontario, Quebecu, Nowej Szkocji i Nowego Brunszwiku, w których są usytuowane lub w których powstały, z uwzględnieniem kredytów udzielonych na ich podstawie i udziałów innych niż udziały prowincji.

    110. Wszystkie aktywa związane z częścią długu publicznego każdej prowincji objętego przez prowincję należą do prowincji.

    111. Kanada jest odpowiedzialna za długi i obciążenia wszystkich prowincji istniejących w Unii.

    112. Ontario i Quebec wspólnie są odpowiedzialne wobec Kanady za kwotę (jeśli taka istnieje) na jaką dług prowincji Kanady przekracza w Unii sumę 62,5 mln. dolarów i która jest obciążana 5% oprocentowaniem w skali roku.

    113. Aktywa wymienione w Załączniku nr 4 do niniejszego Aktu należące do Prowincji Kanada w okresie Unii są wspólną własnością Ontario i Quebecu.

    114. Nowa Szkocja jest odpowiedzialna wobec Kanady za kwotę (jeśli taka istnieje) na jaką jej dług publiczny przekracza w Unii 8 mln. dolarów i która jest obciążana 5% oprocentowaniem w skali roku.

    115. Nowy Brunszwik jest odpowiedzialny wobec Kanady za kwotę (jeśli taka istnieje) na jaką jego dług publiczny przekracza w Unii 7 mln. dolarów i która jest obciążana 5% oprocentowaniem w skali roku:

    116. W przypadku gdy dług publiczny Nowej Szkocji i Nowego Brunszwiku nie osiągnął w Unii kwoty odpowiednio 8 mln. i 7 mln. dolarów, wówczas powinny one otrzymać z góry od rządu Kanady półroczne płatności z 5% oprocentowaniem w skali roku od różnicy między aktualną kwotą ich zadłużenia, a kwotą tu określoną.

    117. Jeżeli niniejszy Akt nie stanowi inaczej, poszczególne prowincje zachowują odpowiednio całą swoją własność publiczną z zastrzeżeniem prawa Kanady do przejęcia ziemi lub własności publicznej niezbędnej do budowy fortyfikacji lub do obrony kraju.

    118. [Uchylony ustawą rewizyjną z 1950 r.]

    119. Nowy Brunszwik otrzyma z góry półroczne płatności od Kanady przez okres dziesięciu lat od utworzenia Unii w postaci dodatku w wysokości 63 tys. dolarów rocznie; lecz tak długo jak dług publiczny utrzymuje się poniżej 7 mln. dolarów, potrącenie równe 5% w skali roku od tego niedoboru ma być dokonywane z dodatku w wysokości 63 tys. dolarów.

    120. Wszystkie płatności dokonywane na podstawie niniejszego Aktu lub uiszczanie obciążeń powstałych odpowiednio na mocy dowolnych aktów prowincji Kanady, Nowej Szkocji i Nowego Brunszwiku i przejęte przez Kanadę, należy dokonywać w sposób i w formie określonej przez Gubernatora Generalnego w Radzie, dopóki Parlament Kanady nie postanowi inaczej.

    121. Wszystkie produkty, które urosły, zostały wyprodukowane lub przetworzone w dowolnej prowincji mają w Unii swobodny dostęp do każdej prowincji.

    122. Prawo celne i prawa akcyzy każdej prowincji, z uwzględnieniem postanowień niniejszego Aktu, mają moc obowiązującą dopóki nie zostaną zmienione przez ustawy Parlamentu Kanady.

    123. Tam, gdzie w dowolnych dwóch prowincjach w Unii występują opłaty celne nałożone na jakieś dobra, wyroby lub towary, to te dobra, wyroby i towary będą importowane z jednej z prowincji Unii do innych, na podstawie dowodu opłaty należności celnych nałożonych na nie w prowincji eksportującej i na podstawie dowodu płatności dodatkowej kwoty (jeśli taka istnieje) należności celnych nałożonych na nie w prowincji importującej.

    124. Nic w niniejszym Akcie nie może ograniczać praw Nowego Brunszwiku do nakładania opłat za wyrąb lasów przewidzianych w rozdziale 15 części 3 Ustaw Rewizyjnych Nowego Brunszwiku lub każdej poprawce do tego aktu przed i po utworzeniu Unii i nie podwyższających kwoty tych opłat; lecz wyrąb lasu w każdej innej prowincji poza Nowym Brunszwikiem nie może podlegać opłatom.

    125. Ziemia lub własność należąca do Kanady lub dowolnej prowincji nie podlega opodatkowaniu.

    126. Ta część opłat i dochodów, nad którą legislatury Kanady, Nowej Szkocji i Nowego Brunszwiku sprawowały kontrolę przed utworzeniem Unii, a które na mocy niniejszego Aktu zostały zarezerwowane dla poszczególnych rządów lub legislatur prowincji oraz wszystkie opłaty i dochody pobierane przez nie, zgodnie ze specjalnymi uprawnieniami nadanymi im przez niniejszy Akt, tworzą w każdej prowincji Jednolity Fundusz Dochodów przeznaczony na usługi publiczne w prowincji.