146. Słusznym prawem Królowej jest, zgodnie z radą Wielce Szanownej Tajnej Rady Jej Wysokości i na podstawie adresu obu Izb Parlamentu Kanady i izb odpowiednich legislatur kolonii lub prowincji Nowa Fundlandia, Wyspy Księcia Edwarda i Kolumbia Brytyjska, przyjęcie tych kolonii lub prowincji lub którejś z nich do Unii oraz, na podstawie adresu obu Izb Parlamentu Kanady, przyjęcie do Unii Ziemi Ruperta i Terytoriów Północno-Zachodnich lub któregoś z nich, na warunkach i zasadach określonych każdorazowo w adresie przy przystąpieniu i jakie Królowa uzna za stosowne zatwierdzić, z uwzględnieniem postanowień niniejszego Aktu; przepisy wszystkich zarządzeń w Radzie w tej kwestii wchodzą w życie tak, jakby zostały uchwalone przez Parlament Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii.

    147. W przypadku przyłączenia Nowej Fundlandii i Wyspy Księcia Edwarda lub tylko jednej z nich, każda zostanie upoważniona do reprezentacji w Senacie Kanady przez czterech członków i (niezależnie od postanowień zawartych w niniejszym Akcie) w przypadku przyłączenia Nowej Fundlandii normalna liczba senatorów ma wynosić 76, a ich maksymalna liczba 82; lecz w przypadku przyłączenia Wyspy Księcia Edwarda należy uznać ją jako wchodzącą w skład trzeciego z czterech regionów, na które podzielona została Kanada na mocy niniejszego aktu w odniesieniu do sposobu mianowania Senatu i odpowiednio, po przyłączeniu Wyspy Księcia Edwarda, bez względu na to czy Nowa Fundlandia zostanie przyłączona czy też nie, reprezentacja Nowego Brunszwiku i Nowej Szkocji w Senacie zostanie, po wystąpieniu wakatu, zredukowana odpowiednio z 12 do 10 członków i reprezentacja każdej z tych prowincji nie może zostać zwiększona w żadnym przypadku powyżej 10, z wyjątkiem postanowień wydanych na mocy niniejszego Aktu o mianowaniu dodatkowych 3 lub 6 senatorów na polecenie Królowej.