Rozdział 11
WYMIAR SPRAWIEDLIWOŚCI I ADMINISTRACJA
§ 11
Sąd Najwyższy 1) jest najwyższym sądem powszechnym, a Najwyższy Sąd Administracyjny 2) jest najwyższym sądem administracyjnym. Prawo do rozpatrzenia sprawy przez Sąd Najwyższy lub Najwyższy Sąd Administracyjny może być ustawowo ograniczone. Członkiem Sądu Najwyższego lub Najwyższego Sądu Administracyjnego może być tylko sędzia, który został na stałe mianowany sędzią tego sądu.
Sądy inne niż Sąd Najwyższy lub Najwyższy Sąd Administracyjny tworzone są na podstawie ustawy. Zakaz tworzenia sądów dla określonych spraw zawarty jest w rozdz. 2 § 11 ust. 1.
W skład sądów, o którym mowa w ust. 2, powinien wchodzić przynajmniej jeden sędzia zawodowy, mianowany na stałe. W przypadku sądów tworzonych dla rozpatrzenia określonej grupy spraw lub dla określonej grupy osób można wyjątkowo odstąpić w ustawie od zasady tu wyrażonej.
1. Treść znowelizowana, ostatnio, ustawą nr 1502 z 1991 r.
§ 2
Żaden organ władzy publicznej, nie wyłączając Riksdagu, nie może ustalać treści wyroków oraz sposobu stosowania przepisów prawa w poszczególnych sprawach.
§ 31
Spory między prywatnymi podmiotami nie mogą być rozstrzygane przez organy inne niż sąd, chyba że dopuszcza to ustawa. Orzekanie przez sąd o pozbawieniu wolności zostało u
regulowane w rozdz. 2 § 9.1. Treść znowelizowana ustawą nr 871 z 1976 r.
§ 4
Przepisy dotyczące wymiaru sprawiedliwości, ogólnych zasad organizacji sądów oraz postępowania sądowego zawarte są w ustawie.
§ 5
Sędzia może być zwolniony ze służby tylko
wówczas gdy:1. w wyniku popełnienia przestępstwa lub poważnego bądź powtarzalnego zaniedbania swoich obowiązków okazał się osobą oczywiście niewłaściwą do wykonywania służby,
2. osiągnął wiek emerytalny lub ma ustawowy obowiązek przejścia na rentę.
W przy
padku zwolnienia sędziego ze służby przez organ inny niż sąd ma on prawo domagać się rozpatrzenia sprawy przez sąd. Powyższy przepis stosuje się do sędziego zawieszonego w wykonywaniu obowiązków lub zobowiązanego do przeprowadzania badań lekarskich.O ile
wymagają tego względy organizacyjne, sędzia może być przesunięty na równorzędne stanowisko.§ 61
Rządowi podlegają Kanclerz Sprawiedliwośc , 3), Prokurator Królestwa, urzędy centralne i urzędy okręgowe. Każdy organ administracji państwowej podlega Rządowi, o ile organ ten z mocy Aktu o Formie Rządu bądź innej ustawy nie został podporządkowany Riksdagowi.
Zadania administracyjne mogą być powierzone gminie.
Zadania administracyjne mogą być przekazane spółce, zrzeszeniu, stowarzyszeniu, fundacji, zarejestrowanej gminy wyznaniowej bądź jakiejkokolwiek ich części organizacyjnej albo wydzielonej jednostce. Wykonywanie przejętych zadań odbywa się na podstawie ustawy.
1. Treść znowelizowana, ostatnio, ustawą nr 1700 z 1998 r.
§ 7
Żaden organ władzy publicznej, nie wyłączając Riksdagu, nie może decydować o sposobie rozstrzygania przez władzę zarządzającą poszczególnych spraw jednostek lub gmin, jak też o sposobie stosowania przez nią przepisów prawa.
§ 8
Riksdag nie ma prawa podejmować działań sądowych lub administracyjnych, chyba że jest to przewidziane prawami fundamentalnymi lub Aktem o Riksdagu.
§ 9
Stanowisko sędziego w sądzie lub urzędnika w organie zarządzającym podległym Rządowi obsadza Rząd lub organ władzy wskazany przez Rząd.
Przy obsadzaniu stanow
isk urzędników państwowych należy brać pod uwagę obiektywne przesłanki takie, jak zasługi oraz kwalifikacje.Jedynie obywatel szwedzki ma prawo być sędzią, zajmować urząd podległy bezpośrednio Rządowi, być kierownikiem organu podległego bezpośrednio Riksdagowi lub Rządowi, albo być członkiem takiego organu lub jego kierownictwa, być urzędnikiem Kancelarii Rządu podległym bezpośrednio członkowi Rządu lub być wysłannikiem szwedzkim. Także w pozostałych przypadkach tylko obywatel szwedzki może być urzędnikiem
bądź zajmować stanowisko służbowe, o ile urząd lub stanowisko obsadzane jest w drodze wyboru przez Riksdag. W innych przypadkach wymóg obywatelstwa szwedzkiego stosuje się, jeżeli przewiduje to ustawa lub pragmatyka służbowa.§ 10
Postanowienia dotyczące urzędników państwowych, a odnoszące się do zagadnień innych niż wskazane w Akcie o Formie Rządu, są zamieszczone w ustawie.
§ 111
W sprawach, w których Rząd, sąd administracyjny lub władza wykonawcza pozostaje instancją odwoławczą, wznowienie postępowania lub przywrócenie terminu należy do kompetencji Najwyższego Sądu Administracyjnego. W pozostałych przypadkach postępowanie wznawia lub termin przywraca Sąd Najwyższy, a w zakresie określonym ustawowo, inny sąd nie będący sądem administracyjnym.
Szczegółowe postanowienia dotyczące wznowienia postępowania oraz przywrócenia terminu mogą zostać określone w ustawie.
1. Treść znowelizowana, ostatnio, ustawą nr 1480 z 1994 r.
§ 12
Rząd może dopuścić wyjątki od przepisów rozporządzeń lub postanowień wydanych na mocy decyzji rządowych pod warunkiem, że ustawa zwykła lub ustawa budżetowa nie stanowią inaczej.
§ 13
Rząd może w drodze łaski darować lub złagodzić karę za czyn przestępczy bądź też darować albo złagodzić skutki decyzji organu dotyczącej danej osoby lub jej majątku.
W uzasadnionych przypadkach Rząd może polecić zaniechanie prowadzenia postępowania wyjaśniającego lub sądowego w sprawie o czyn przestępczy.
§ 141
W przypadku, gdy sąd lub inny organ ustali, że jakikolwiek przepis pozostaje w sprzeczności z prawami fundamentalnymi, z innym aktem o wyższej mocy lub, że pominięto przy jego wydawaniu obowiązujące zasady prawne, nie powinien takiego przepisu stosować. W przypadku ustanowienia tego typu przepisu przez Riksdag lub Rząd, nie stosuje się go wó
wczas, gdy ich błąd jest oczywisty.1. Treść znowelizowana ustawą nr 933 z 1979 r.