AKT O WOLNOŚCI DRUKU 1)
z 5 kwietnia 1949 r.
w brzmieniu tekstu jednolitego z 26 listopada 1998 r.
z uwzględnieniem później ogłoszonej poprawki
Rozdział 1
O WOLNOŚCI DRUKU
§ 11
Przez wolność druku należy rozumieć prawo każdego obywatela szwedzkiego, bez żadnych uprzednich ograniczeń ze strony organów władzy państwowej lub innej władzy publicznej, do wydawania materiałów drukowanych, a po ich wydaniu, prawo do ponoszenia odpowiedzialności za ich treść jedynie przed sądem, który może orzec karę jedynie
wtedy, gdy treść ta jest sprzeczna z ustawą, wydaną w celu ochrony porządku publicznego, bez ograniczania prawa do publicznego rozpowszechniania wiadomości.Zgodnie z przepisami ust. 1 dotyczącymi zasad powszechnej wolności druku oraz w celu zapewnienia swobodnej wymiany poglądów i wszechstronnej informacji, każdy obywatel szwedzki może, w ramach przepisów niniejszego Aktu uchwalonych dla bezpieczeństwa publicznego i praw jednostki, w materiale drukowanym wyjawiać swoje myśli i poglądy, ogłaszać dokumenty
publiczne oraz podawać dane i wiadomości na każdy temat.Każda osoba w dowolnym zakresie, o ile niniejszy Akt nie stanowi inaczej, może dostarczać dane i wiadomości na każdy temat w celu ogłoszenia ich drukiem, autorowi lub innej osobie o podobnym charakterze, wydawcy materiałów drukowanych, redakcji pisma lub przedsiębiorstwu zajmującemu się przekazywaniem wiadomości lub innych informacji pismom periodycznym.
Każda osoba, o ile niniejszy Akt nie stanowi inaczej, ma prawo zdobywać dane i wiadomości z każdej dziedziny w celu ogłoszenia ich drukiem lub przekazania zgodnie z poprzednim ustępem.
1. Treść znowelizowana ustawą nr 955 z 1976 r.
§ 2
Zabroniona jest kontrola materiału drukowanego przed jego drukiem lub jakikolwiek zakaz druku.
Żaden organ władzy państwowej lub innej władzy publicznej nie może, ze względu na treść materiału drukowanego, przy użyciu środków nie przewidzianych w niniejszym Akcie, wstrzymać drukowania lub wydania materiału drukowanego bądź jego publicznego rozpowszechniania.
§ 3
Za nadużycie wolności druku lub pomocnictwo w tym nadużyciu można oskarżyć, skazać lub zasądzić odszkodowanie bądź skonfiskować lub zabezpieczyć materiały drukowane jedynie w przypadkach i w trybie przewidzianym niniejszym Aktem.
§ 4
Każdy, komu powierzono rozstrzyganie w sprawach o nadużycie wolności druku lub w inny sposób czuwanie nad stosowaniem niniejszego Aktu, powinien wziąć pod uwagę, że wolność druku jest podstawą wolności porządku społecznego, i w większym stopniu zwracać uwagę na treści i myśli naruszające prawo niż na formy ich wyrażania, bardziej na cel niż na sposób formułowania, natomiast w razie wątpliwości rozstrzygać raczej na korzyść obwinionego.
Przy wymaganym sprostowaniu informacji, które wedle niniejszego Aktu związane jest z nadużyciem wolności druku, należy uwzględniać następstwa tego nadużycia, a w szczególności określić sposób podania sprostowania do wiadomości publicznej.
§ 51
Niniejszy Akt stosuje się do materiałów wydawanych drukiem. Ponadto należy go stosować do materiałów zwielokrotnionych drogą powielania, fotokopiowania lub podobnej techniki pod warunkiem, że:
1. pozwolenie na wydawanie określa je jako materiały drukowane lub
2. materiały drukowane zawierają informację, iż są zwielokrotniane oraz o tym, kto je zwielokrotnia, a także datę i miejsce wydania.
Przepisy niniejszego Aktu dotyczące materiałów wydawanych drukiem, o ile nic innego z nich nie wynika, stosuje się do materiałów drukowanych określonych w ust. 1 oraz do zwielokrotniania tychże materiałów.
Do materia
łów drukowanych zalicza się zdjęcia lub rysunki, nawet jeżeli nie zawierają tekstu.1. Treść znowelizowana ustawą nr 955 z 1976 r.
§ 61
Materiał drukowany powinien, dla uznania go za taki, zostać wydany drukiem. Materiał drukowany uważa się za wydany, jeżeli został przeznaczony do sprzedaży lub do rozpowszechniania w Szwecji w inny sposób. Powyższe nie stosuje się do drukowanych dokumentów publicznych, które nie są dostępne dla każdego.
1. Treść znowelizowana, ostatnio, ustawą nr 1438 z 1998 r.
§ 71
Za pismo periodyczne uważa się gazetę, czasopismo lub jakikolwiek inny materiał drukowany, które zgodnie z planem wydawniczym ukazuje się pod określonym tytułem co najmniej cztery razy w roku w ściśle określonym czasie, w postaci numeru lub zeszytu, nie wyłączając odnośnych dodatków lub wkładek, które należą do pisma. Po wydaniu pozwolenia określającego materiały drukowane jako pismo periodyczne są one za takie uważane, aż do momentu zmiany pozwolenia.
Stosowanie postanowień rozdz. 1-14 niniejszego Aktu rozszerza się na materiały drukowane odtwarzające program radiowy lub treść innego technicznego nośnika przekazu, o którym mowa w Akcie o Wolności Wypowiedzi, o ile ten program lub nośnik przekazu zostały udostępnione jako publikacja w formie wkładki odtwarzającej na piśmie ich treść w postaci niezmienionej w toku ich przekazywania. Ustawa określi prawa związane z udziałem w tego typu programie, a także zasady przechowywania i rozpowszechniania technicznych nośników przekazu, jak również zasady p
ostępowania w tych przypadkach. Postanowienia dotyczące prawa do transmisji znajdują się w rozdz. 3 Aktu o Wolności Wypowiedzi.1. Treść znowelizowana, ostatnio, ustawą nr 1438 z 1998 r.
§ 81
Prawo autorskie do dzieła literackiego, do dzieła sztuki lub fotografii oraz prawa pochodne, a także zakaz odtwarzania dzieła literackiego lub dzieła sztuki w sposób naruszający jego ducha podlegają regulacji w odrębnej ustawie.
1. Treść znowelizowana ustawą nr 1448 z 1988 r.
§ 91
Bez ograniczeń wynikających z niniejszego Aktu, przepisy innych ustaw stosuje się:
1. w odniesieniu do zakazu reklam handlowych dotyczących wprowadzania na rynek napojów alkoholowych i wyrobów tytoniowych;
2. w odniesieniu do zakazu ogłoszeń komercyjnych, które godzą w ochronę zdrowia lub ochronę środowiska zgodną ze zobowiązaniami, jakie wynikają z przystąpienia do Wspólnot Europejskich;
3. do zakazu publikowania - przez dysponujących informacjami związanymi z wykonywaniem działalności kredytowej - danych z naruszeniem sfery prywatności osób bądź zawierających informacje mylące lub nieprawdziwe, jak również do kwestii odszkodowań za tego typu publikacje oraz powinności sprostowania informacji nieprawdziwych lub mylących;
4. do ponoszenia odpowiedzialności karnej oraz do powinności wynagrodzenia szkody w związku ze sposobem pozyskiwania danych lub zdobywania wiadomości.
1. Treść znowelizowana ustawą nr 1376 z 1994 r.
§ 101
Niniejszego Aktu nie stosuje się w odniesieniu do scen pornograficznych z udziałem dzieci.
1. Paragraf dodany us
tawą nr 1438 z 1998 r.