Rozdział 4

Programy radiowe i techniczne nośniki przekazu powinny mieć określonego wydawcę. Wydawca programu radiowego zostaje wyznaczony dla całego programu lub dla jego określonych części stosownie do bardziej szczegółowych postanowień ustawy.

Wydawca zostaje wyznaczony przez osobę prowadzącą stację nadawczą bądź produkującą techniczne nośniki przekazu.

1. Treść znowelizowana ustawą nr 1439 z 1998 r.

Wydawca winien być obywatelem szwedzkim. Ustawa może dopuścić, że również cudzoziemcy mogą być wydawcami.

Wydawca winien mieć siedzibę na terenie Królestwa. Wydawcą nie może być osoba nieletnia, osoba wobec której orzeczono upadłość lub która znajduje się pod kuratelą. Informacja o tożsamości wydawcy powinna być podana do wiadomości publicznej.

Techniczne nośniki przekazu powinny zawierać określenie swego wydawcy. Obowiązkiem wydawcy jest zapewnienie, aby każdy egzemplarz nośnika zawierał taką informację.

Informacja o tym, kto jest wydawcą programu radiowego, powinna być każdorazowo podana do publicznej wiadomości zgodnie ze szczegółowymi postanowieniami ustawy.

1. Treść znowelizowana ustawą nr 1439 z 1998 r.

Wydawca w radiowej stacji nadawczej może powołać jednego lub kilku zastępców. Postanowienia §§ 2-4 dotyczące wydawcy stosuje się także do jego zastępcy. Jeśli pełnomocnictwa wydawcy wygasną, wygasają również pełnomocnictwa każdego z zastępców.

Kto świadomie lub przez zaniedbanie narusza postanowienie § 1 podlega karze grzywny lub, jeśli okoliczności są szczególnie obciążające, karze więzienia do jednego roku. Kto świadomie lub przez zaniedbanie narusza postanowienie § 4 ust. 1 podlega karze grzywny.

Ustawa może określić kary za naruszenie postanowienia ustawy wydanej na podstawie § 4 lub § 5.

1. Treść znowelizowana ustawą nr 1477 z 1994 r.