Rozdział 5
O PRZESTĘPSTWACH PRZECIW WOLNOŚCI WYPOWIEDZI
§ 11
Czyny, które określane są jako przestępstwo przeciw wolności druku w §§ 4 i 5 rozdz. 7 Aktu o Wolności Druku, powinny być uważane za przestępstwa przeciw wolności wypowiedzi, jeśli zostały popełnione w programie radiowym lub przy użyciu innych technicznych nośników przekazu i podlegają karom zgodnie z ustawą.
W tym samym zakresie uznaje się, że przestępstwami przeciw wolności wypowiedzi jest przekazywanie w celu rozpowszechniania sprzecznych z prawem obrazów przemocy, zwłaszcza ukazujących akty brutalnej przemocy wobec ludzi lub zwierząt, chyba że jest to usprawiedliwione ze względu na okoliczności.
1. Treść znowelizowana ustawą nr 1439 z 1998 r.
§ 2
Czyny, które zgodnie z § 2 rozdz. 7 Aktu o Wolności Druku nie mogą być uważane za przestępstwa przeciw wolności druku, gdyż zostały popełnione po uzyskaniu informacji, że nie są przestępstwem, nie mogą być też uznane za przestępstwa przeciw wolności wypowiedzi.
§ 31
Osoba, która przekazała informację w rozumieniu § 2 rozdz. 1, lub - jako autor lub inny twórca - przyczyniła się do powstania materiału przeznaczonego do upowszechnienia w programie radiowym bądź przy użyciu technicznych nośników przekazu lub wzięła udział w takim programie, a
która - niezależnie od odpowiedzialności przewidzianej w rozdz. 6 - stała się w ten sposób winna:1. zdrady głównej, szpiegostwa lub szpiegostwa kwalifikowanego, poważnego naruszenia obowiązku zachowania tajemnicy, buntu, zdrady kraju lub pomocy w jej popełnieniu albo usiłowania jej popełnienia bądź też przygotowania bądź poparcia tychże przestępstw,
2. świadomego ujawnienia dokumentu publicznego, który nie był dostępny dla każdego lub upowszechnienia takiego dokumentu wbrew zastrzeżeniom władzy publicznej, o ile takie ujawnienie było umyślne, lub
3. świadomego naruszenia obowiązku zachowania tajemnicy w przypadkach określonych przez ustawę,
ponosi odpowiedzialność karną przewidzianą ustawowo za te czyny.
Do przypadku przekazywania danych lub informacji z zamiarem odpowiadającym warunkom określonym w § 2 rozdz. 1 w sposób, który czyni daną osobę winną popełnienia przestępstwa określonego w ust. 1, stosuje się zasady odpowiedzialności za takie przestępstwo określone przez ustawę.
Postanowienia § 12 ust. 3 rozdz. 2 Aktu o Formie Rządu dotyczące szczególnego trybu stanowienia prawa, stosuje się również do przepisów wydawanych na podstawie ust. 1 pkt 3 niniejszego paragrafu.
1. Treść znowelizowana ustawą nr 1439 z 1998 r.
§ 4
Przepisy ustaw odnoszące się do prawnych skutków przestępstw, o których mowa w § 1, stosuje się również do czynów uznanych za przestępstwa przeciw wolności wypowiedzi.
Przepisy dotyczące odszkodowania za skutki przestępstw przeciwko wolności wypowiedzi zawarte są w rozdz. 8.
W razie wydania wyroku skazującego za zniesławienie, obrazę słowną lub obelżywe zachowanie, na podstawie postanowienia § 1 ust. 1, i gdy przestępstwo to zostało popełnione w programie radiowym, sąd może na wniosek strony nakazać przekazanie wyroku w całości lub w części w programie należącym do tej samej stacji radiowej. Sąd może zarządzić, że obowiązek przekazania wyroku obejmuje tylko obowiązek przekazania streszczenia wyroku ustalonego przez sąd.
§ 5
Przy ustalaniu prawnych skutków przestępstwa przeciw wolności wypowiedzi, sąd bierze w szczególności pod uwagę, czy zostało ogłoszone sprostowanie.
§ 61
Techniczne nośniki przekazu, które posłużyły do popełnienia przestępstwa przeciw wolności wypowiedzi podlegają konfiskacie. Inne skutki prawne przestępstwa ukazywania bezprawnej przemocy bądź pornografii z udziałem dzieci są określone w ustawie.
W razie konfiskaty, zniszczeniu podlegają wszystkie egzemplarze przeznaczone do rozpowszechnienia. Należy też zapewnić, aby materiały, które mogą posłużyć do zwielokrotnienia technicznych nośników przekazu, nie mogły zostać wykorzystane do wytworzenia dalszych egzemplarzy.
1. Treść znowelizowana, ostatnio, ustawą nr 1439 z 1998 r.