1. Kryzys w Kosowie jest dogłębnym sprawdzianem wartości, których NATO broni od początku swojego istnienia: demokracji, praw człowieka i praworządności. Jest to punkt kulminacyjny polityki represji, przemocy i czystek etnicznych, realizowanej w sposób wyrachowany przez reżim belgradzki, kierowany przez prezydenta Miloszevicia. Nie dopuścimy do tego, żeby ta kampania terroru odniosła sukces. NATO niezłomnie dąży do osiągnięcia założonych celów.

2. Działania zbrojne NATO przeciwko Federalnej Republice Jugosławii (FRJ) służą realizacji celu politycznego, określonego po raz kolejny w oświadczeniach sekretarza generalnego ONZ i Unii Europejskiej, którym jest żyjące w  pokoju, wielonarodowościowe i demokratyczne Kosowo, w którym wszyscy jego mieszkańcy będą żyć bezpiecznie, a powszechne prawa człowieka oraz wolności będą szanowane na zasadach równości.

3. Nasze działania wojskowe nie są skierowane przeciwko społeczeństwu serbskiemu, lecz przeciwko polityce reżimu w Belgradzie, który wielokrotnie odrzucił wszelkie próby rozwiązania tego kryzysu na drodze pokojowej. Prezydent Miloszević musi:

- doprowadzić do weryfikowalnego wstrzymania wszystkich działań zbrojnych i natychmiastowego zaprzestania aktów przemocy i represji w Kosowie;

- wycofać z Kosowa swoje siły wojskowe, policyjne i paramilitarne;

- zgodzić się na stacjonowanie w Kosowie międzynarodowych sił wojskowych;

- zgodzić się na bezwarunkowy i bezpieczny powrót wszystkich uchodźców i wysiedleńców, a także na to, żeby humanitarne organizacje pomocowe miały do tych osób nieograniczony dostęp;

- zapewnić w sposób wiarygodny, że jest gotów pracować nad uzgodnieniem politycznej umowy ramowej, opartej na porozumieniach z  Rambouillet.

4. Powyższe warunki nie podlegają kompromisom. Tak długo, jak Belgrad nie spełnia pełnoprawnych żądań międzynarodowej wspólnoty i  kontynuuje zadawanie ogromnych cierpień, trwać będą operacje powietrzne Sojuszu przeciwko jugosłowiańskiej machinie wojennej. Prezydenta Miloszevicia i belgradzkie przywództwo pociągamy do odpowiedzialności za bezpieczeństwo wszystkich obywateli Kosowa. Wywiążemy się z obietnicy, którą daliśmy mieszkańcom Kosowa, że będą mogli oni wrócić do swoich domów, żyć w pokoju i bezpieczeństwie.

5. Wzmagamy działania wojskowe NATO, aby zwiększyć presję na Belgrad. Rządy krajów Sojuszu wprowadzają dodatkowe środki w celu zaostrzenia restrykcji nałożonych na reżim belgradzki. Środki te to m.in. zintensyfikowane wprowadzenie sankcji gospodarczych oraz embargo na produkty ropopochodne, w sprawie którego z satysfakcją przyjmujemy rolę wiodącą Unii Europejskiej. Poleciliśmy naszym ministrom obrony ustalić metody, włącznie z rozpoczęciem operacji morskich, które NATO mogłoby zastosować w celu wstrzymania dostaw materiałów wojskowych, przy uwzględnieniu ewentualnego wpływu na Czarnogórę.

6. NATO jest gotowe zawiesić swoje uderzenia powietrzne w chwili, kiedy Belgrad w sposób jednoznaczny przyjmie wyżej wymienione warunki i w sposób widoczny zacznie wycofywać swoje siły z Kosowa, zgodnie ze szczegółowym i narzucającym szybkie tempo harmonogramem. Mogłoby to nastąpić po przyjęciu przez Radę Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych uchwały - o którą będziemy się starać - wymagającej wycofania sił serbskich i demilitaryzacji Kosowa, zawierającej także postanowienia o rozmieszczeniu międzynarodowych sił wojskowych w celu umożliwienia szybkiego powrotu wszystkich uchodźców i wysiedleńców oraz ich ochrony, a także ustanowienia międzynarodowej tymczasowej administracji Kosowa, w ramach której ludność Kosowa będzie mogła posiadać istotną autonomię w obrębie FRJ. NATO nadal jest gotowe tworzyć główną część takich międzynarodowych sił wojskowych. Siły te miałyby charakter wielonarodowy, a w ich skład wchodziłyby również jednostki z krajów nie należących do NATO.

7. Na Rosji spoczywa szczególna odpowiedzialność w Organizacji Narodów Zjednoczonych. Rosja ma też ważną rolę do odegrania w  staraniach dążących do rozwiązania konfliktu w Kosowie. Rozwiązanie to musi być oparte na opisanych powyżej warunkach postawionych przez międzynarodową wspólnotę. Oferty prezydenta Miloszevicia, jak na razie, nie spełniają tych warunków. Chcemy konstruktywnej współpracy z Rosją, zgodnie z duchem Aktu podstawowego NATO-Rosja.

8. Planowana od dawna, niepohamowana i wciąż trwająca napaść jugosłowiańskich sił wojskowych, policyjnych i paramilitarnych na ludność Kosowa oraz represje skierowane przeciwko innym mniejszościom FRJ wciąż zwiększają katastrofę humanitarną, która i tak już przybrała masowe rozmiary. Zagraża to stabilności tego regionu.

9. NATO, jego członkowie i jego partnerzy, zareagowali na kryzys humanitarny i intensyfikują swoją pomoc humanitarną i pomoc dla uchodźców, współpracując ściśle z urzędem Wysokiego Komisarza do spraw Uchodźców ONZ, agencją odgrywającą rolę wiodącą w tym zakresie i  innymi organizacjami. Będziemy kontynuowali naszą pomoc tak długo, jak to będzie konieczne. Siły NATO włączją się w dużym stopniu do tych działań.

10. Oddajemy cześć mężczyznom i kobietom służącym w siłach NATO, którzy swoją odwagą i swoim oddaniem zapewniają sukces naszych wojskowych i humanitarnych operacji.

11. Okrucieństwa zadawane ludności Kosowa przez wojskowe, policyjne i paramilitarne siły FRJ stanowią jaskrawe naruszenie prawa międzynarodowego. Nasze rządy będą współpracowały z Międzynarodowym Trybunałem do spraw Zbrodni w byłej Jugosławii (ICTY), aby pomóc w dochodzeniach prowadzonych w sprawach wszystkich osób, włącznie z tymi na najwyższych szczeblach, odpowiedzialnych za zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości. NATO będzie wspierać Trybunał w jego pracach dążących do uzyskania informacji w tej sprawie. Nie może być trwałego pokoju bez sprawiedliwości.

12. Wyrażamy uznanie dla państw znajdujących się w regionie, do którego należy Kosowo, za odważne wsparcie, jakiego państwa te udzielają naszej działalności. Była Jugosłowiańska Republika Macedonii i Albania odgrywają szczególnie ważną rolę, między innymi pełniąc ważną funkcję przyjmowania setek tysięcy uchodźców z Kosowa. Państwa tego regionu ponoszą istotne ekonomiczne i społeczne ciężary wynikające z obecnego konfliktu.

13. Nie będziemy tolerować gróźb reżimu belgradzkiego dotyczących bezpieczeństwa jego sąsiadów. Zareagujemy na tego typu wyzwania Belgradu skierowane pod adresem jego sąsiadów, będące skutkiem obecności sił NATO lub ich działań na terytoriach tych państw w trakcie obecnego kryzysu.

14. Ponownie potwierdzamy nasze poparcie dla terytorialnej integralności i suwerenności wszystkich krajów tego regionu.

15. Ponownie potwierdzamy nasze mocne poparcie dla demokratycznie wybranego rządu Czarnogóry. Jakikolwiek ruch Belgradu mający podważyć rząd prezydenta Djukanovicia pociągnie za sobą surowe konsekwencje. Siły FRJ powinny natychmiast opuścić strefę zdemilitaryzowaną w rejonie Półwyspu Prevlaka.

16. Osiągnięcie celu, jakim jest stworzenie wolnej, żyjącej w dobrobycie, otwartej i gospodarczo zintegrowanej Europy Południowo-Wschodniej nie będzie możliwe dopóty, dopóki FRJ nie zacznie wprowadzać ustroju demokratycznego. W związku z tym wyrażamy nasze poparcie dla idei stworzenia demokratycznej FRJ, która chronić będzie prawa wszystkich mniejszości, włącznie z tymi w Wojwodinie i Sandjaku, i obiecujemy pracować na rzecz takich zmian do końca obecnego konfliktu i po jego zakończeniu.

17. Na naszej transatlantyckiej liście spraw do załatwienia wysoką rangę chcemy nadać sprawie stabilności w Europie Południowo-Wschodniej. Nasze rządy będą ze sobą współpracować w pilnym trybie za pośrednictwem NATO i OBWE oraz za pośrednictwem Unii Europejskiej w przypadku tych spośród nas, którzy do niej należą, w celu popierania narodów Europy Południowo-Wschodniej przy tworzeniu lepszej przyszłości dla ich regionu - opartej na demokracji, sprawiedliwości, integracji gospodarczej i współpracy w dziedzinie bezpieczeństwa.