1. Kraje członkowskie Północnoatlantyckiej Rady Partnerstwa i kraje uczestniczące w Partnerstwie dla Pokoju, zdecydowane podnieść na jakościowo nowy poziom swą współpracę polityczną i wojskową, bazując na sukcesie NACC i PdP, postanowiły utworzyć Euroatlantycką Radę Partnerstwa. Czyniąc to potwierdzają ponownie swe wspólne zaangażowanie w umacnianie i rozszerzanie pokoju i stabilności w obszarze euroatlantyckim, na podstawie wspólnie uznawanych wartości i zasad, które leżą u podłoża ich współpracy, a szczególnie tych wyznaczonych w Dokumencie ramowym Partnerstwa dla Pokoju.

2. Euroatlantycka Rada Partnerstwa będzie nowym mechanizmem współpracy, który stworzy ramy dla zwiększonych wysiłków zarówno w zakresie poszerzonego wymiaru politycznego partnerstwa, jak i praktycznej współpracy PdP. Będzie w pełni uwzględniała i uzupełniała odnośne działania OBWE i innych istotnych instytucji, takich jak Unia Europejska, Unia Zachodnioeuropejska i Rada Europy.

3. Euroatlantycka Rada Partnerstwa, jako następca NACC, stworzy kompleksowe ramy dla konsultacji pomiędzy członkami na temat szerokiego zakresu zagadnień politycznych i związanych z bezpieczeństwem jako części procesu, który będzie kształtował się w praktyce. PdP w poszerzonej formie będzie w ramach tej elastycznej struktury wyraźnie rozpoznawalnym elementem. Jego podstawowe składniki pozostają w mocy. Euroatlantycka Rada Partnerstwa będzie bazować na istniejącej strukturze skierowanych na zewnątrz działań NATO, zachowując ich pozytywne strony w celu promowania współpracy, kierując się zasadą przejrzystości. Poszerzony polityczny wymiar konsultacji i możliwość współpracy, jaką stworzy Rada, pozwoli partnerom, jeżeli zechcą, rozwinąć bezpośrednie, polityczne stosunki w ramach Sojuszu, na zasadzie indywidualnej lub grupowo. Ponadto Rada stworzy ramy dające krajom partnerskim zwiększone w możliwie największym stopniu szanse podejmowania decyzji dotyczących działań, w których uczestniczą.

4. Euroatlantycka Rada Partnerstwa zachowa dwie ważne zasady leżące dotychczas u podłoża sukcesu współpracy pomiędzy sojusznikami i partnerami. Będzie miała charakter otwarty, co oznacza, że możliwości konsultacji politycznych i praktycznej współpracy będą otwarte na równi dla sojuszników, jak i dla partnerów. Zachowana też zostanie zasada indywidualnego różnicowania, co oznacza, że partnerzy będą mogli sami decydować o stopniu i obszarach współpracy z NATO.
Mechanizmy w ramach Rady nie będą miały wpływu na bilateralne zobowiązania już podjęte pomiędzy partnerami a NATO lub zobowiązania w ramach Dokumentu ramowego PdP, w tym zapis dotyczący konsultacji zawarty w artykule 8.
5. Euroatlantycka Rada Partnerstwa będzie spotykać się stosownie do potrzeb i w różnych formach:
- sesji plenarnych, aby przedyskutować sprawy polityczne i związane z bezpieczeństwem, będące przedmiotem wspólnej troski, oraz w miarę potrzeby przedstawić informacje na temat działań dotyczących ograniczonej liczby uczestników;
- spotkań w węższym gronie pomiędzy Sojuszem a otwartymi grupami partnerów, poświęconych określonym funkcjom lub na zasadzie ad hoc określonym sprawom regionalnym. W takich przypadkach inni członkowie EAPC będą informowani o wynikach tych spotkań;
- spotkań w węższym gronie pomiędzy Sojuszem a grupami partnerów, którzy uczestniczą wraz z NATO w operacji pokojowej lub w Procesie Planowania i Oceny, lub w innych przypadkach, dla których ta forma spotkania zostanie uzgodniona. Inni członkowie EAPC zostaną odpowiednio poinformowani;
- indywidualnych spotkań pomiędzy Sojuszem a jednym partnerem.

Struktura

6. Euroatlantycka Rada Partnerstwa będzie zasadniczo spotykać się na szczeblu ambasadorów, w Brukseli, raz na miesiąc.

7. Rada będzie spotykać się dwa razy w roku zarówno na szczeblu ministrów spraw zagranicznych, jak i ministrów obrony; w miarę potrzeby przewiduje się dodatkowe spotkania. Może również spotykać się na szczeblu szefów państw i rządów, gdy zajdzie taka potrzeba.

8. Radzie będzie przewodniczył sekretarz generalny Sojuszu Północnoatlantyckiego lub jego zastępca. Przedstawiciel jednego z krajów członkowskich będzie mianowany honorowym przewodniczącym na okres 6 miesięcy, w sposób, który zostanie jeszcze ustalony.

9. Prace Euroatlantyckiej Rady Partnerstwa będą regularnie wspierane przez Polityczno-Wojskowy Komitet Kierujący Programu Partnerstwo dla Pokoju (PMSC) oraz Komitet Polityczny (PC) zgodnie z ich usytuowaniem w ramach Sojuszu i kontaktów ze wszystkimi partnerami. Na zasadzie ad hoc Komitet Polityczny Wyższego Szczebla EAPC będzie w miarę potrzeby zajmował się kierowanymi do niego sprawami. EAPC rozważy na podstawie rosnących doświadczeń praktycznych, czy poparcie to mogłoby zostać udoskonalone przez Komitet Kierujący EAPC (EAPC-SC), który integrowałby funkcje byłego rozszerzonego Komitetu Politycznego i Polityczno-Wojskowego Komitetu Kierującego (PMSC) w układzie NACC/PdP.
PMSC będzie spotykać się w zależności od potrzeby w konfiguracji Sojusz z poszczególnymi partnerami lub Sojusz z grupami partnerów (np. PARP). PMSC i PC wraz z partnerami będą spotykać się przynajmniej raz na miesiąc lub w razie potrzeby częściej. Inne komitety NATO rozszerzą możliwości pracy z partnerami nad wspólnymi zagadnieniami i poinformują EAPC o związanych z tym pracach. Ich działania staną się częścią struktury Euroatlantyckiej Rady Partnerstwa. Ważną częścią tej struktury będą nowe możliwości konsultacji partnerów z Komitetem Wojskowym. Komitet Wojskowy będzie również odgrywać istotną rolę w poszerzonym zakresie możliwości konsultacji i współpracy, jaki stworzy przyszła struktura wspierania EAPC.

Istota działania

10. Euroatlantycka Rada Partnerstwa przyjmie z chwilą jej ustanowienia Plan pracy dla dialogu, partnerstwa i współpracy NACC i zastąpi go w ramach swej przyszłej działalności Planem pracy EAPC. Działania ujęte w Programie pracy partnerstwa znajdą się również w ogólnym zakresie działania EAPC.

11. Szczegółowe obszary tematyczne, w których sojusznicy i partnerzy konsultowaliby się w ramach EAPC, mogłyby być m.in. następujące: zagadnienia polityczne i związane z bezpieczeństwem; opanowywanie kryzysów; sprawy regionalne; sprawy kontroli zbrojeń; kwestie proliferacji broni nuklearnej, biologicznej i chemicznej (NBC) oraz obrony; międzynarodowy terroryzm; planowanie obrony i budżetu oraz polityka i strategia obrony; związki między bezpieczeństwem a sytuacją gospodarczą. Będzie również miejsce dla konsultacji i współpracy w takich kwestiach, jak: przygotowanie do działania w sytuacji nadzwyczajnych zagrożeń i klęsk żywiołowych; współpraca w dziedzinie uzbrojenia pod egidą Konferencji Krajowych Dyrektorów do spraw Uzbrojenia (CNAD); bezpieczeństwo nuklearne; problemy ochrony środowiska związane z obroną; koordynacja cywilno-wojskowa kierowania/kontroli ruchu powietrznego; współpraca naukowa; kwestie związane z operacjami pokojowymi.

Członkowie

12. Obecni członkowie NACC i kraje uczestniczące w PdP automatycznie stają się członkami Euroatlantyckiej Rady Partnerstwa, jeżeli wyrażą takie życzenie. Euroatlantycka Rada Partnerstwa jest otwarta na przystąpienie innych państw uczestniczących w OBWE, które są w stanie i zechcą zaakceptować jej podstawowe zasady i przyczynić się do realizacji jej celów. Nowi członkowie mogą przystąpić do EAPC przyłączając się do Partnerstwa dla Pokoju, poprzez podpisanie Dokumentu ramowego PdP i stwierdzenie, że akceptują koncepcję EAPC wyłożoną w tym dokumencie. Zachęcalibyśmy EAPC do poparcia przyjmowania jej nowych członków.

Wykaz skrótów Powrót do początku