Rozdział VII
AKCJA W RAZIE ZAGROŻENIA POKOJU,
NARUSZENIA POKOJU I AKTÓW AGRESJI

Artykuł 39

Rada Bezpieczeństwa stwierdza istnienie zagrożenia lub naruszenia pokoju bądź aktu agresji oraz udziela zaleceń lub decyduje, jakie środki należy zastosować w myśl artykułów 41 i 42 w celu utrzymania lub przywrócenia międzynarodowego pokoju lub bezpieczeństwa.

Artykuł 40

Aby zapobiec zaostrzeniu się sytuacji, Rada Bezpieczeństwa może, przed udzieleniem zaleceń lub wydaniem decyzji o zastosowaniu środków przewidzianych w artykule 39, wezwać strony zainteresowane, aby zastosowały się do zarządzeń tymczasowych, jakie Rada uzna za konieczne lub pożądane. Takie zarządzenia tymczasowe nie przesądzają praw, roszczeń lub stanowiska stron. Rada Bezpieczeństwa wyciągnie odpowiednie wnioski z niezastosowania się do takich zarządzeń.

Artykuł 41

Rada Bezpieczeństwa może zadecydować, jakie środki nie wymagające użycia siły zbrojnej należy zastosować dla skutecznego przeprowadzania jej decyzji oraz może wezwać członków Organizacji Narodów Zjednoczonych do zastosowania takich środków. Środki te mogą obejmować zupełne lub częściowe przerwanie stosunków gospodarczych oraz komunikacji: kolejowej, morskiej, lotniczej, pocztowej, telegraficznej, radiowej i innej, jak również zerwanie stosunków dyplomatycznych.

Artykuł 42

Jeśli Rada Bezpieczeństwa uzna, że środki przewidziane w artykule 41 mogłyby być niedostateczne lub się takimi okazały, może ona przeprowadzić akcję wojskową - siłami powietrznymi, morskimi i lądowymi - jaką uzna za konieczną do utrzymania lub przywrócenia międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa. Akcja ta może obejmować demonstracje, blokadę i inne operacje sił zbrojnych, powietrznych, morskich lub lądowych członków Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Artykuł 43

1. Aby przyczynić się do utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa, wszyscy członkowie Organizacji Narodów Zjednoczonych zobowiązują się oddać do dyspozycji Rady Bezpieczeństwa, na jej żądanie i stosownie do specjalnego układu lub specjalnych układów, konieczne do utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa siły zbrojne, zapewnić pomoc i ułatwienia, łącznie z prawem przemarszu.
2. Taki układ lub układy określą liczbę i rodzaj sił zbrojnych, stopień ich pogotowia i ogólne rozmieszczenie oraz rodzaj ułatwień i pomocy, jakie należy zapewnić.
3. Rokowania o zawarciu układu lub układów będą podjęte możliwie najprędzej z inicjatywy Rady Bezpieczeństwa. Będą one zawarte między Radą Bezpieczeństwa a członkami Organizacji lub między Radą Bezpieczeństwa a grupami członków i będą podlegały ratyfikacji przez państwa-sygnatariuszy w trybie przewidzianym przez ich konstytucje.

Artykuł 44

Jeżeli Rada Bezpieczeństwa postanowi użyć siły, to przed wezwaniem członka nie reprezentowanego w Radzie do dostarczenia sił zbrojnych, w wykonaniu zobowiązań zaciągniętych na podstawie artykułu 43, zaprosi tego członka, jeżeli będzie sobie tego życzył, do wzięcia udziału w decyzjach Rady w sprawie użycia kontyngentów jego sił zbrojnych.

Artykuł 45

W celu umożliwienia Organizacji Narodów Zjednoczonych przedsiębrania pilnych środków wojskowych członkowie Organizacji utrzymywać będą swoje kontyngenty lotnicze w stanie gotowości do natychmiastowego zastosowania wspólnej akcji przymusu. Rada Bezpieczeństwa z pomocą Wojskowego Komitetu Sztabowego ustala, w granicach układu lub układów specjalnych, wymienionych w artykule 43, stan liczebny, stopień gotowości oraz plany użycia tych kontyngentów we wspólnej akcji.

Artykuł 46

Rada Bezpieczeństwa ustala za pomocą Wojskowego Komitetu Sztabowego plany użycia sił zbrojnych.

Artykuł 47

1. Tworzy się Wojskowy Komitet Sztabowy, którego zadaniem jest służyć Radzie Bezpieczeństwa radą i pomocą we wszystkich sprawach dotyczących wojskowych potrzeb Rady dla utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa, a więc w sprawach użycia i dowodzenia oddanymi do jej dyspozycji siłami zbrojnymi, normowania zbrojeń i ewentualnego rozbrojenia.
2. Wojskowy Komitet Sztabowy składa się z szefów sztabów stałych członków Rady Bezpieczeństwa albo ich przedstawicieli. Członkowie Organizacji Narodów Zjednoczonych, którzy nie mają swoich przedstawicieli w Komitecie, zapraszani są do udziału w jego pracach, jeśli udział danego członka jest potrzebny do skutecznego wykonania przez Komitet swoich zadań.
3. Wojskowy Komitet Sztabowy, podlegając Radzie Bezpieczeństwa, odpowiada za strategiczne kierownictwo wszelkimi siłami zbrojnymi oddanymi do dyspozycji Rady Bezpieczeństwa. Sprawa dowództwa tych sił będzie ustalona odrębnie.
4. Wojskowy Komitet Sztabowy może z upoważnienia Rady Bezpieczeństwa tworzyć podkomitety regionalne po porozumieniu się z odpowiednimi organizacjami regionalnymi.

Artykuł 48

1. Akcję konieczną do wykonania decyzji Rady Bezpieczeństwa w celu utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa podejmują wszyscy lub niektórzy członkowie Organizacji Narodów Zjednoczonych, według uznania Rady.
2. Takie decyzje wykonują członkowie Organizacji Narodów Zjednoczonych bezpośrednio oraz przez swą działalność w odpowiednich organizacjach międzynarodowych, których są członkami.

Artykuł 49

Członkowie Organizacji Narodów Zjednoczonych jednoczą się w celu udzielania sobie wzajemnej pomocy w stosowaniu środków uchwalonych przez Radę Bezpieczeństwa.

Artykuł 50

Jeżeli Rada Bezpieczeństwa zastosowała w stosunku do jakiegokolwiek państwa środki prewencyjne lub środki przymusu, każde inne państwo - bez względu na to, czy jest, czy nie jest członkiem Organizacji - które z powodu stosowania tych środków znalazło się w obliczu specjalnych trudności gospodarczych, może zwrócić się do Rady Bezpieczeństwa o radę odnośnie do rozwiązania tych trudności.

Artykuł 51

Nic w niniejszej Karcie nie narusza przyrodzonego prawa każdego członka Organizacji Narodów Zjednoczonych, przeciwko któremu dokonano zbrojnej napaści, do indywidualnej lub zbiorowej samoobrony, zanim Rada Bezpieczeństwa zastosuje środki konieczne do utrzymania lub przywrócenia międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa. Członkowie, którzy zastosowali pewne środki w wykonaniu swego prawa do samoobrony, natychmiast zawiadomią o tym Radę Bezpieczeństwa. Środki te w niczym nie naruszają opartego na niniejszej Karcie prawa i obowiązku Rady Bezpieczeństwa do podejmowania w każdym czasie akcji, jaką uzna ona za konieczną do utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa.

Rozdział następny