Trybunał Królestwa sądzi w pierwszej i ostatniej instancji w sprawach, które Odelsting wnosi przeciwko członkom Rady Państwa, Sądu Najwyższego lub członkom Stortingu za przestępstwa karne, które mogli popełnić podczas sprawowania urzędu.
Ustawa określa szczegółowe przepisy dotyczące wniesienia oskarżenia przez Odelsting, zgodnie z tym paragrafem. Jednakże okres przedawnienia nie może zostać ustalony na czas krótszy niż 15 lat w odniesieniu do wszczęcia postępowania związanego z oskarżeniem przed Trybunałem Królestwa.
Stali członkowie Lagtingu i mianowani na stałe członkowie Sądu Najwyższego są sędziami Trybunału Królestwa. Skład Trybunału Królestwa dla poszczególnych spraw określa się według przepisów § 87. W Trybunale Królestwa przewodniczy Prezydent Lagtingu.
Członek Lagtingu zasiadający w Trybunale Królestwa pozostaje w jego składzie po zakończeniu [kadencji] Stortingu do czasu zakończenia rozpatrywania sprawy przez Trybunał Królestwa. Jeżeli z innych przyczyn ustaje jego członkostwo w Stortingu, ustępuje również ze stanowiska sędziego Trybunału Królestwa. Ta sama zasada odnosi się do sytuacji ustąpienia ze stanowiska sędziego Sądu Najwyższego, który jest członkiem Trybunału Królestwa.
1 Zmiany na mocy poprawek do konstytucji z 19 sierpnia 1908 r., 25 lutego 1911 r. i 29 stycznia 1932 r.
Oskarżony i osoba występująca w imieniu Lagtingu mają prawo wyłączyć tylu członków Lagtingu i Sądu Najwyższego, aby pozostało 14 członków Lagtingu i 7 członków Sądu Najwyższego jako sędziów Trybunału Królestwa. Każda ze stron może wyłączyć równą liczbę członków Lagtingu, przy czym oskarżony ma przywilej wyłączenia jednego więcej, jeżeli liczba wyłączonych nie jest podzielna przez dwa. To samo dotyczy wyłączenia członków Sądu Najwyższego. Jeżeli w sprawie jest kilku oskarżonych, korzystają oni z prawa wyłączenia wspólnie, zgodnie z przepisami określonymi przez ustawę. Jeżeli możliwości wyłączenia nie zostaną wykorzystane w dopuszczalnym wymiarze, wycofuje się przez losowanie tylu członków Lagtingu i Sądu Najwyższego, aby pozostało odpowiednio 14 i 7.
Przed przystąpieniem do wydania wyroku, wycofuje się przez losowanie tylu sędziów Trybunału Królestwa, aby pozostało 15 członków, z których najwyżej 10 jest członkami Lagtingu i 5 sędziami Sądu Najwyższego.
Prezydent Trybunału Królestwa i Przewodniczący Sądu Najwyższego w żadnym wypadku nie mogą zostać wycofani w następstwie losowania.
Jeżeli Trybunał Królestwa nie może być utworzony z takiej liczby członków Lagtingu i Sądu Najwyższego, jaką określono wyżej, sprawa mimo to może być rozpatrywana i wyrok wydany, gdy Trybunał liczy co najmniej 10 sędziów.
Ustawa określa szczegółowe przepisy o trybie tworzenia Trybunału Królestwa.
1 Treść na mocy poprawki do konstytucji z 29 stycznia 1932 r.
Sąd Najwyższy orzeka w ostatniej instancji. Ustawa może określić ograniczenia prawa wnoszenia spraw do Sądu Najwyższego.
Sąd Najwyższy składa się z Przewodniczącego i co najmniej czterech innych członków.
1 Zmiany na mocy poprawek do konstytucji z 29 listopada 1862 r., 25 lutego 1911 r. i 24 czerwca 1938 r.
Orzeczenia Sądu Najwyższego nie podlegają w żadnym wypadku apelacji.
1 Treść na mocy poprawki do konstytucji z 6 marca 1914 r.
Nikt nie może być mianowany członkiem Sądu Najwyższego przed osiągnięciem wieku 30 lat.
Rozdział następny