Artykuł 8
1. Utworzony zostanie Komitet do spraw likwidacji dyskryminacji rasowej
(zwany dalej Komitetem), składający się z osiemnastu ekspertów o wysokim poziomie moralnym i uznanej bezstronności, wybieranych przez Państwa Strony Konwencji
spośród swych obywateli, którzy będą wykonywali swe funkcje w imieniu własnym; wzięta zostanie pod uwagę konieczność zapewnienia właściwej reprezentacji
geograficznej oraz reprezentacji różnych form cywilizacji, jak również głównych
systemów prawnych.
2. Członkowie Komitetu będą wybierani w tajnym głosowaniu z listy osób
wyznaczonych przez Państwa Strony Konwencji. Każde z tych państw będzie mogło
wyznaczyć jedną osobę z pośród swych obywateli.
3. Pierwsze wybory odbędą się po upływie sześciu miesięcy od daty wejścia
w życie niniejszej Konwencji. Co najmniej na trzy miesiące przed datą każdych
wyborów Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych wystosuje list
do Państw Stron Konwencji z zaproszeniem do zgłoszenia kandydatur w ciągu
dwóch miesięcy. Sekretarz Generalny przygotuje ułożoną w porządku alfabetycznym listę wszystkich osób zgłoszonych w ten sposób, z wymienieniem państw, które
je zgłosiły, i przedstawi tę listę Państwom Stronom Konwencji.
4. Wybory członków Komitetu odbędą się na zebraniu Państw Stron Konwencji,
zwołanym przez Sekretarza Generalnego w siedzibie Organizacji Narodów
Zjednoczonych. Na tym zebraniu, na którym quorum będzie stanowiło dwie trzecie
liczby Państw Stron Konwencji, zostaną uznani za wybranych do Komitetu ci
kandydaci, którzy otrzymają największą liczbę głosów i absolutną większość
głosów obecnych i głosujących przedstawicieli Państw Stron Konwencji.
5. (a) Członkowie Komitetu będą wybierani na okres czterech lat. Jednakże
mandaty dziewięciu członków wybranych w pierwszych wyborach wygasną po
upływie dwóch lat; nazwiska tych dziewięciu członków zostana ustalone zaraz
po pierwszych wyborach, w drodze losowania przez przewodniczącego Komitetu.
(b) Państwo Strona Konwencji, którego ekspert przestał sprawować funkcję
członka Komitetu, wyznaczy spośród swych obywateli dla obsadzenia zwolnionego
miejsca innego eksperta, podlegającego zatwierdzeniu przez Komitet.
6. Państwa Strony Konwencji, będą ponosiły wydatki członków Komitetu w
okresie pełnienia przez nich obowiązków w Komitecie.
1. Państwa Strony Konwencji zobowiązują się przedstawić Sekretarzowi
Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, w celu rozpatrzenia przez
Komitet, sprawozdanie o środkach ustawodawczych, sądowych, administracyjnych
i innych, zastosowanych w celu wprowadzenia w życie postanowień niniejszej
Konwencji:
(a) w ciągu jednego roku od dnia, w którym konwencja weszła w życie dla
danego państwa, i
(b) następnie co dwa lata, oraz w każdym wypadku, gdy Komitet tego zażąda.
Komitet może zażądać od Państw Stron Konwencji dodatkowych informacji.
2. Komitet będzie przedstawiał Zgromadzeniu Ogólnemu Narodów Zjednoczonych, za pośrednictwem Sekretarza Generalnego, roczne sprawozdanie ze swej
działalności; Komitet może wysuwać sugestie i zalecenia ogólne opierając się
na analizie sprawozdań i informacji otrzymanych od Państw Stron Konwencji.
Takie sugestie i ogólne zalecenia będą przedstawiane przez Komitet
Zgromadzeniu Ogólnemu wraz z ewentualnymi uwagami Państw Stron niniejszej
Konwencji.
1. Komitet uchwali swój regulamin wewnętrzny.
2. Komitet powoła funkcjonariuszy na okres dwóch lat.
3. Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych zapewni funkcjonowanie Sekretariatu Komitetu.
4. Posiedzenia Komitetu będą się normalnie odbywały w siedzibie Organizacji
Narodów Zjednoczonych.
1. Jeżeli jedno z Państw Stron Konwencji będzie uważało, że inne Państwo
Strona Konwencji nie wykonuje postanowień niniejszej Konwencji, będzie mogło
przedstawić tę sprawę Komitetowi. Komitet przekaże wówczas to powiadomienie
zainteresowanemu Państwu Stronie Konwencji. Państwo to w ciągu trzech miesięcy
przedstawi Komitetowi pisemne wyjaśnienie lub oświadczenie naświetlające
sprawę oraz ewentualnie wskazujące środki zaradcze podjęte przez to państwo.
2. Jeżeli w ciągu sześciu miesięcy od otrzymania przez dane państwo
pierwszego powiadomienia sprawa nie zostanie załatwiona ku zadowoleniu obu
stron bądź w drodze dwustronnych rokowań, bądź w jakimkolwiek innym dostępnym
dla nich trybie, każde z tych państw będzie miało prawo ponownie skierować sprawę do
Komitetu poprzez zawiadomienie Komitetu, a także drugiego państwa.
3. Komitet może rozpatrzyć sprawę przedstawioną mu zgodnie z ustępem 2
niniejszego artykułu dopiero po stwierdzeniu, że zostały zastosowane i
wyczerpane w tej sprawie wszystkie możliwe wewnętrzne środki zaradcze, zgodnie
z powszechnie uznanymi zasadami prawa międzynarodowego. Zasada ta nie będzie
stosowana w wypadku nieuzasadnionej zwłoki w stosowaniu tych środków.
4. Komitet może w każdej sprawie przedstawionej mu do rozpatrzenia
zażądać od zainteresowanych Państw Stron Konwencji dostarczenia mu dodatkowych
informacji związanych z tą sprawą.
5. W razie rozpatrywania przez Komitet jakiejkolwiek sprawy na podstawie
niniejszego artykułu, zainteresowane Państwa Strony Konwencji maja prawo
wyznaczyć swych przedstawicieli, którzy będą brali udział bez prawa
głosowania w posiedzeniach Komitetu podczas rozpatrywania danej sprawy.
1. (a) Po otrzymaniu i zbadaniu przez Komitet wszystkich informacji, które
uzna on za niezbędne, przewodniczący Komitetu wyznaczy Komisję pojednawczą ad
hoc (zwaną dalej "Komisją"), złożoną z pięciu osób spośród członków Komitetu
lub spoza Komitetu. Członkowie Komisji będą wyznaczani za jednomyślną zgodą
stron będących w sporze, a jej dobre usługi będą udostępniane zainteresowanym
państwom w celu polubownego rozstrzygnięcia sprawy na zasadzie przestrzegania
postanowień niniejszej Konwencji.
(b) Jeżeli w ciągu trzech miesięcy państwa będące stronami w sporze nie
osiągną porozumienia co do całego lub co do części składu Komisji, członkowie
Komisji, co do których państwa będące stronami w sporze nie są zgodne, zostaną
wybrani przez Komitet większością dwóch trzecich głosów w tajnym głosowaniu
spośród członków Komitetu.
2. Członkowie Komisji będą pełnili swe funkcje w imieniu własnym. Nie
będą mogli być członkami Komisji obywatele państw będących stronami w sporze
ani państwa nie będacego stroną niniejszej Konwencji.
3. Komisja wybierze swego przewodniczącego i uchwali swój regulamin
wewnętrzny.
4. Posiedzenia Komisji będą się normalnie odbywały w siedzibie Organizacji
Narodów Zjednoczonych lub w innym odpowiednim miejscu ustalonym przez Komisję.
5. Sekretariat przewidziany w artykule 10 ustęp 3 niniejszej Konwencji będzie również obsługiwał Komisję, jeżeli na skutek sporu między Państwami Stronami
Konwencji zostanie ona powołana.
6. Państwa będące stronami w sporze będą pokrywały w równych częściach
wszystkie wydatki członków Komisji w wysokości ustalonej przez Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych.
7. Sekretarz Generalny będzie w razie konieczności upoważniony do pokrycia
wydatków członków Komisji przed zwrotem tych kosztów przez państwa będące
stronami w sporze, zgodnie z postanowieniami ustępu 6 niniejszego artykułu.
8. Informacje otrzymane i zbadane przez Komitet zostaną udostępnione
Komisji. Komisja będzie mogła zwrócić się do zainteresowanych państw z prośbą
o dostarczenie dodatkowych informacji dotyczących rozpatrywanej sprawy.
1. Komisja, po wszechstronnym rozpatrzeniu sprawy, przygotuje i przedstawi
przewodniczącemu Komitetu sprawozdanie zawierające jej wnioski dotyczące stanu
faktycznego sporu między stronami oraz zalecenia, jakie uważa za właściwe dla
osiągnięcia polubownego załatwienia sporu.
2. Przewodniczący Komitetu przekaże sprawozdanie Komisji każdemu z państw
będących stronami w sporze. Państwa te poinformują przewodniczącego Komitetu
w ciągu trzech miesięcy, czy przyjmą zalecenia zawarte w sprawozdaniu Komisji,
czy też ich nie przyjmują.
3. Po upływie okresu przewidzianego w ustępie 2 niniejszego artykułu
przewodniczący Komitetu przekaże sprawozdanie Komisji oraz oświadczenia
zainteresowanych państw innym Państwom Stronom niniejszej Konwencji.
1. Każde Państwo Strona Konwencji może w każdej chwili oświadczyć, że uznaje kompetencję Komitetu do przyjmowania i rozpatrywania skarg osób lub grup
osób podlegających jurysdykcji tego państwa stwierdzających, że są ofiarami
naruszenia przez to państwo któregokolwiek z praw wymienionych w niniejszej
Konwencji. Komitet nie będzie przyjmował żadnych skarg dotyczących Państwa
Stron Konwencji, które nie złożyło takiego oświadczenia.
2. Każde Państwo Strona Konwencji, które złoży oświadczenie przewidziane w
ustępie 1 niniejszego artykułu, może utworzyć lub wskazać organ w jego systemie prawnym, który będzie właściwy do przyjmowania i rozpatrywania petycji od
osób lub grup osób podlegających jurysdykcji tego państwa, twierdzących, że
są ofiarami naruszenia któregokolwiek z praw wymienionych w niniejszej Konwencji i że wyczerpały wszystkie inne dostępne krajowe środki ochrony prawnej.
3. Oświadczenie złożone zgodnie z ustępem 1 niniejszego artykułu oraz
notyfikacja wskazująca nazwę każdego organu utworzonego lub wskazanego zgodnie
z ustępem 2 niniejszego artykułu zostaną złożone przez Państwo Stronę Konwencji u Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, który przekaże
ich kopie innym Państwom Stronom Konwencji. Oświadczenie może być w każdej
chwili wycofane drogą notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego, ale
wycofanie to nie będzie miało wpływu w odniesieniu do skarg już rozpatrywanych
przez Komitet.
4. Organ utworzony lub wskazany zgodnie z ustępem 2 niniejszego artykułu
będzie prowadził rejestr petycji, a uwierzytelnione kopie tego rejestru będą
corocznie przekazywane właściwą drogą Sekretarzowi Generalnemu, z tym że ich
treść nie będzie publicznie ujawniana.
5. W przypadku gdy wnoszący petycję nie uzyska zadowalającego załatwienia sprawy przez organ utworzony lub wskazany zgodnie z ustępem 2 niniejszego
artykułu, ma on prawo przekazać sprawę w ciągu sześciu miesięcy Komitetowi.
6. (a) Treść każdej nadesłanej do Komitetu skargi zostanie przez Komitet,
w drodze poufnej, przekazana do wiadomości Państwu Stronie Konwencji, któremu
zarzuca się naruszenie któregokolwiek z postanowień niniejszej Konwencji,
jednakże tożsamość zainteresowanej osoby lub grupy osób nie będzie ujawniana
bez ich wyraźnej zgody. Komitet nie będzie przyjmował skarg anonimowych.
(b) Państwo powiadomione o treści skargi przedstawi w ciągu trzech miesięcy
Komitetowi pisemne wyjaśnienia lub oświadczenia naświetlające sprawę oraz ewentualnie wskazujące środki zaradcze podjęte przez to państwo.
7. (a) Komitet rozpatrzy skargi w świetle wszystkich informacji udostępnionych
mu przez zainteresowane Państwo Stronę Konwencji i przez wnoszącego petycję.
Komitet nie będzie rozpatrywał żadnych skarg przed upewnieniem się, że wnoszący
petycję wyczerpał wszystkie dostępne krajowe środki ochrony prawnej. Zasada ta
nie będzie jednak stosowana w przypadku nieuzasadnionej zwłoki w zastosowaniu
tych środków.
(b) Komitet przekaże swoje propozycje i ewentualne zalecenia zainteresowanemu
Państwu Stronie Konwencji oraz wnoszącemu petycję.
8. Komitet włączy do swego rocznego sprawozdania streszczenie tego rodzaju skarg i, w razie potrzeby, streszczenie wyjaśnień i oświadczeń zainteresowanych
Państw Stron Konwencji oraz swych propozycji i zaleceń.
9. Komitet będzie mógł wykonywać funkcje przewidziane w niniejszym artykule dopiero wtedy, gdy co najmniej dziesięć Państw stron niniejszej Konwencji złoży
oświadczenie zgodnie z ustępem 1 niniejszego artykułu.
1. Do czasu zrealizowania celów Deklaracji w sprawie przyznania niepodległości krajom i narodom kolonialnym, zawartej w rezolucji Zgromadzenia Ogólnego 1514 (XV) z dnia 14 grudnia 1960 roku, postanowienia niniejszej Konwencji nie będą
w żaden sposób ograniczały prawa do wnoszenia petycji przyznanego tym narodom
przez inne dokumenty międzynarodowe lub przez Organizację Narodów Zjednoczonych
i jej organizacje wyspecjalizowane.
2. (a) Komitet utworzony na podstawie artykułu 8 ustęp 1 niniejszej Konwencji
będzie otrzymywał kopie petycji od organów Organizacji Narodów Zjednoczonych,
które zajmują się sprawami mającymi bezpośredni związek z zasadami i celami
niniejszej Konwencji, oraz będzie przekazywał tym organom opinie i zalecenia
co do tych petycji, w czasie rozpatrywania petycji pochodzących od mieszkańców
terytoriów powierniczych lub niesamodzielnych albo wszelkich innych terytoriów,
do których odnosi się rezolucja 1514 (XV) Zgromadzenia Ogólnego, i poruszających sprawy objęte niniejszą Konwencją, które zostały wniesione do tych organów.
(b) Komitet będzie otrzymywał od właściwych organów Organizacji Narodów
Zjednoczonych kopie sprawozdań o środkach ustawodawczych, sądowych, administracyjnych i innych, bezpośrednio związanych z zasadami i celami niniejszej Konwencji, a które zostały zastosowane przez państwa zarządzające na terytoriach wymienionych w punkcie (a) niniejszego ustępu, oraz będzie przekazywał tym organom swe opinie i zalecenia.
3. Komitet będzie włączał do swego sprawozdania dla Zgromadzenia Ogólnego
streszczenie petycji i sprawozdań otrzymanych od organów Organizacji Narodów
Zjednoczonych, jak również swoje opinie i zalecenia dotyczące wymienionych
petycji i sprawozdań.
4. Komitet będzie zwracał się do Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów
Zjednoczonych o wszelkie znajdujące się w jego posiadaniu informacje związane z celami niniejszej Konwencji, a dotyczące terytoriów wymienionych w punkcie
(a) ustępu 2 niniejszego artykułu.
Postanowienia niniejszej Konwencji dotyczące uregulowania sporów lub załatwiania skarg będą stosowane bez uszczerbku dla innych metod postępowania, mających
na celu regulowanie sporów lub załatwienie skarg w sprawie dyskryminacji, a
ustalonych w dokumentach konstytucyjnych Organizacji Narodów Zjednoczonych i
jej organizacji wyspecjalizowanych lub w uchwalonych przez nie konwencjach i
nie będą stanowiły dla Państw Stron niniejszej Konwencji przeszkody w stosowaniu innych metod postępowania w celu uregulowania jakiegoś sporu zgodnie z wiążącymi te państwa ogólnymi lub specjalnymi umowami międzynarodowymi.