Federalnej władzy ustawodawczej przysługuje prawo występowania z wnioskiem wskazującym na konieczność poddania rewizji określonych postanowień konstytucji.
Po złożeniu takiej deklaracji obydwie izby parlamentu rozwiązują się z mocy prawa.
Nowe izby są wybierane zgodnie z postanowieniami art. 46.
Nowo obrane izby decydują wspólnie i za zgodą Króla w kwestii zmiany przepisów konstytucji poddanych rewizji.
Dla ważności obrad niezbędna jest obecność co najmniej dwóch trzecich członków każdej z izb. Uchwały w przedmiocie rewizji konstytucji zapadają większością dwóch trzecich głosów.
Nie można podejmować rewizji konstytucji ani kontynuować prac w tym zakresie w czasie wojny lub gdy izby nie mogą zebrać się swobodnie na terytorium federalnym.
Podczas regencji jakiekolwiek zmiany w zakresie kompetencji konstytucyjnych Króla i artykułów 85 do 88, 91 do 95, 106 i 197 nie mogą być wprowadzane.
Za wspólną zgodą z udziałem Króla, izby w charakterze konstytuanty mogą dokonywać adaptacji numeracji artykułów, podziału artykułów konstytucji, jak też dodatkowych jej podziałów na tytuły, rozdziały, sekcje, modyfikować terminologię postanowień nie poddawanych rewizji w celu zapewnienia ich zgodności z nowymi postanowieniami i zapewnienia zgodności tekstów francuskiego, niderlandzkiego i niemieckiego.
W tym przypadku izby mogą obradować, o ile w pracach uczestniczy co najmniej dwie trzecie składu każdej z nich; do uchwalenia zmian wymagana jest większość dwóch trzecich głosów.
Rozdział następny